Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Osroene
(ook:
Osrhoene
[1]
,
Osrohene
of
Osroene
;
Syrisch
: ?????? ???? ???? ????, Malku?? d-B?t ??sr???n?; Oudgrieks: ?σροην? Hosrhoene), beter bekend onder de naam "Koninkrijk van
Edessa
", was een koninkrijk in het
Nabije Oosten
van
132 v.Chr.
tot aan
244 n.Chr.
waar het
Syrisch
als voertaal werd gebruikt.
[2]
De meerderheid van de inwoners van Osroene waren
Arameeers
, met een minderheid van
Griekse
en
Parthische
vermenging.
[3]
Het land had zich van het
Seleucidische Rijk
afgescheiden toen dat uiteengescheurd werd door oorlogen. Koning
Abgar
(
Aramese
koning die regeerde van 13-50) maakte van Osroene het eerste christelijke land. Toen de Romeinen oprukten naar het oosten wist Osroene zich lange tijd te handhaven als bufferstaat tussen het
Romeinse Rijk
en het
Parthische Rijk
, werd dan een
Syrische
autonome regio in het Romeinse Rijk en ten slotte in 213 n.Chr. een Romeinse provincie.
[4]
[1]
Tijdens de derde eeuw werd Osroene voortdurend binnengevallen door de Parthen, later Sassaniden, maar steeds wisten de Romeinen hun gezag te herstellen. In 244 kwam de Abgaren-dynastie ten val en werd Osroene een 'gewone' Romeinse keizerprovincie. Door de hervormingen van
Diocletianus
werd Osroene in 314 opgenomen in
Dioecesis Orientis
.
Osroene's hoofdstad Edessa was belangrijk voor de verspreiding van het christendom in Mesopotamie, Perzie en Armenie.
[1]
Na de splitsing van het Romeinse Rijk in 395 werd Osroene een
Byzantijnse
provincie. In 641 veroverden de Arabieren de provincie en voegden haar bij het
Islamitisch Kalifaat
. De (christelijke) Byzantijnen deden vaak pogingen om het gebied te herwinnen, wat verscheidene malen lukte: in 944 (het
kleed van Edessa
werd als relikwie buitgemaakt), en tussen 1031 en 1086. In 1098 veroverde
Boudewijn van Boulogne
Osroene, en stichtte er het
graafschap Edessa
, een
kruisvaarderstaat
; het grondgebied komt echter niet geheel overeen met het antieke Osroene. In 1144 veroverde
Zengi
Edessa, maar na zijn dood 2 jaar later kwam de bevolking in opstand en trachtte de onafhankelijkheid te herstellen. Zengi's opvolger
Nur ad-Din
heroverde Edessa, en met de val van de tweede stad
Turbessel
in 1149 eindigde het graafschap.
Sinds 1144 werd Edessa langzamerhand geheel geislamiseerd.
[1]
Osroene verloor zo geleidelijk haar eeuwenlange christelijke bewoning. De massamoorden van 1894-1896 en 1915-1923 maakten praktisch een einde aan de christelijke aanwezigheid in Osroene. De oude hoofdstad Edessa, in 1637 bij de verovering door de Ottomanen hernoemd tot Urfa en in 1984 door de Turken omgedoopt tot
?anlıurfa
, ligt heden in
Turkije
, maar een deel van het gebied ligt in het huidige
Syrie
.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
a
b
c
d
Encarta-encyclopedie Winkler Prins (1993-2002) s.v.
Edessa [geschiedenis]
- ↑
The Ancient Name of Edessa, Amir Harrak, Journal of Near Eastern Studies, Vol. 51, No. 3 (Jul., 1992), pp. 209-214
- ↑
(
en
)
Drower, Margaret Stephana DrowerMargaret Stephana
(
20 december 2012
).
Osroene
. Oxford University Press.
ISBN 978-0-19-954556-8
.
- ↑
The encyclopedia of military history: from 3500 B.C. to the present, Deel 25. Richard Ernest Dupuy, Trevor Nevitt Dupuy. Harper & Row, 1970. P. 115.