Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oorlog van Saintonge
|
Onderdeel van Capet-Plantagenet oorlogen
|
|
|
Datum
|
1242
-
1243
|
Locatie
|
Saintonge
,
Frankrijk
|
Resultaat
|
Franse overwinning
|
Strijdende partijen
|
|
Leiders en commandanten
|
|
Troepensterkte
|
|
Verliezen
|
|
De
Oorlog van Saintonge
was een oorlog die tussen 1242 en 1243 plaatsvond in de Franse regio
Saintonge
en werd uitgevochten tussen het
koninkrijk Frankrijk
en het
koninkrijk Engeland
. De oorlog resulteerde in een vernietigende nederlaag van de Engelsen bij
Taillebourg
.
In zijn testament had koning
Lodewijk VIII
het graafschap Poitou nagelaten aan zijn zoon
Alfons
. In 1241 werd dit officieel bekrachtigd door
Lodewijk IX
tijdens een bijeenkomst van het hof in
Saumur
. Er heerste echter onvrede over deze benoeming bij
Hugo X van Lusignan
en diens vrouw
Isabella van Angouleme
die hadden gehoopt dat
Richard van Cornwall
de titel zou verkrijgen. Ze vonden hulp in hun toekomstige strijd tegen de Franse koning bij
Hendrik III van Engeland
die vastbesloten was om zijn verloren continentale gebieden te heroveren. Hendrik III kreeg echter onvoldoende steun van de Anglo-Normandische baronnen in Engeland en verwelkomde de steun van de Lusignans.
De Lusignans begonnen met hun bewapening en in reactie daarop verzamelde Lodewijk IX zijn leger te
Chinon
en op 20 mei 1242 landde Hendrik III met zijn leger in
Royan
.
Hendrik III marcheerde door naar
Tonnay-Charente
rond midden juli en Lodewijk IX trok op naar
Saint-Jean-d'Angely
ten noorden van
Taillebourg
. Nabij de brug over de
Charente
bij Taillebourg kwam het tot een
treffen
en wist de Engelsen en de Lusignans te verslaan. Zij vluchtten daarop naar de stad
Saintes
. Toen Hendrik III zag dat de steun van de Lusignans minder groot was dan hij aanvankelijk dacht trok hij zich terug naar
Bordeaux
. Op 24 juli 1243 gaf Hugo zich ten slotte over aan de Franse koning.
De Franse campagne was voor de Engelse koning desastreus verlopen, maar Lodewijk IX maakte niet van zijn overwinning gebruik door de regio
Guyenne
in te nemen vanwege zijn plannen om op
kruistocht
te gaan. In het
verdrag van Parijs
in 1259 gaf Hendrik III definitief zijn aanspraken op veel van zijn voormalige Franse gebieden op en erkende de Franse koning als zijn leenheer.
Bronnen, noten en/of referenties