Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols
is het
debuutalbum
en het enige
studioalbum
van
Sex Pistols
dat door
Virgin Records
op 28 oktober 1977 werd uitgegeven in het Verenigd Koninkrijk en op 11 november 1977 in de Verenigde Staten werd uitgegeven door
Warner Bros Records
. Het album was in zijn tijd zowel zeer succesvol als zeer controversieel, en wordt in retrospectief gezien als een van de meest klassieke en invloedrijke
punkalbums
. Het is het enige studioalbum dat de groep ooit heeft opgenomen.
De formatie van de band veranderde tijdens de opname van het album.
Glen Matlock
, de oorspronkelijke basgitarist, verliet de band vroeg in het opnameproces en is alleen te horen op het nummer "Anarchy in the U.K.". De opnamesessies gingen verder met een nieuwe basgitarist,
Sid Vicious
. Hoewel Vicious op twee nummers te horen is, bleek hij nog niet vaardig genoeg te zijn met de bas en nam gitarist
Steve Jones
de andere baspartijen voor zijn rekening.
[2]
Alleen drummer
Paul Cook
en zanger
Johnny Rotten
zijn op elk nummer van het album te horen. De verschillende opnamesessies werden afwisselend geleid door muziekproducenten Chris Thomas en Bill Price.
Hoewel
EMI
, het eerdere platenlabel van Sex Pistols, de band had laten vallen, organiseerde manager
Malcolm McLaren
de opnamesessies met in het achterhoofd het idee dat de groep een nieuwe deal kon krijgen met
A&M Records
. Dit platenlabel verbrak echter binnen een week al het contract, en de band moest weer op zoek naar een nieuw label. Ze afgewezen door
CBS Records
,
Decca Records
,
Pye Records
en
Polydor
, waardoor alleen nog het aanbod van Virgin Records overbleef.
[2]
Op 18 mei tekende de band bij dit label en ruim een week later werd de single "
God Save the Queen
" uitgebracht. 28 oktober dat jaar werd het album uitgegeven. Het verscheen gelijk op de eerste plek van de
UK Albums Chart
.
[3]
Van
Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols
zijn door de jaren heen honderden verschillende versies en persingen in verschillende landen uitgegeven. De eerste versies van het album verschenen in 1977 op 28 oktober in het Verenigd Koninkrijk en op 11 november in de Verenigde Staten. De Britse versies bevatten elf en twaalf nummers en de Amerikaanse versie bevat twaalf nummers. Voor de albumversies met twaalf nummers geldt dat het nummer "Submission" erop te horen is. Alle drie de versies verschillen qua nummervolgorde van elkaar. De meeste persingen buiten het VK en de VS zijn gelijk aan een van deze drie versies.
Noemenswaardige heruitgaven omvatten
Spunk/This is Crap
, een dubbelalbum waar eveneens het album
Spunk
bijgevoegd is. Dit verzamelalbum werd in 1996 door Virgin Records uitgegeven als dubbel-cd.
Spunk
is een
bootlegalbum
waar oudere versies van de meeste liedjes op
Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols
op te horen zijn. Dit zijn
demo's
die de band in 1976 en januari 1977 had opgenomen.
Ter ere van het 30-jarige jubileum van het album werd door Virgin Records op 29 oktober 2007 een speciale editie van het album uitgebracht in elpeeformaat van 180 gram. Deze versie bevat naast de elpee een poster en een 7-inch-single van "Submission", zoals het album oorspronkelijk was uitgebracht op 28 oktober 1977. Het label bracht ook de vier bijhorende singles van de band opnieuw uit, namelijk "Anarchy in the UK", "God Save the Queen", "Pretty Vacant" en "Holidays in the Sun". In de Verenigde Staten en Canada werd deze jubileumeditie verzorgd door Warner Records.
Een omvangrijke heruitgave in de vorm van een
boxset
bestaande uit drie cd's werd uitgegeven op 24 september 2012, ter ere van het 35-jarige jubileum. Dit album werd in Europa en Japan uitgegeven door
Universal Records
, dat de rechten van het album in handen had gekregen na het overnemen van Virgin Records. Op de eerste cd staat het originele album, dat voor het eerst digitaal werd
geremasterd
met de originele mastertapes. De geluidskwaliteit van deze versie is dus een verbetering ten opzichte van alle voorgaande heruitgaven. Dit remasteringsproces stond onder toezicht van de originele producent, Chris Thomas. De andere cd's bevatten ander materiaal, inclusief demoversies van
Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols
. De geremasterde versie van het album werd ook apart uitgegeven. Verder bevat de boxset onder andere een boek, dvd met interviews en een poster. Een meer uitgebreide heruitgave van deze boxset volgde in 2017, ter ere van het 40-jarige jubileum.
In 2015 werd het album nog een keer heruitgegeven, ter ere van
Record Store Day
dat jaar. Het werd uitgegeven als
picturedisc
en behaalde toen de zevende plek in de Britse Top 40 Vinyl Album Chart.
[4]
Het album zou oorspronkelijk de titel
God Save Sex Pistols
krijgen. In plaats van een foto van de groep, bestond het hoesconcept van Jamie Reid uit enkel een rood en geel gekleurde achtergrond met de titel in ruw afgewerkte en met asymmetrische lettervormen op het album. De Amerikaanse versie daarentegen was roze was met een groen bandlogo. De titel van het album veranderde halverwege 1977, naar aanleiding van Steve Jones. Jones had de zin "Never mind the bollocks" opgepikt van twee fans, hetgeen door Johnny Rotten werd uitgelegd als een proletarische uitdrukking die zoveel betekent als "stop met onzin uitkramen". De provocerende en beledigende aard van de titel zorgde in het Verenigd Koninkrijk voor veel controversie:
bollocks
is in het Brits-Engels een vulgair woord.
De
Londense
politie bezocht de Virgin-platenwinkels in de stad en vertelde hen dat ze vervolgd zouden worden wegens
onfatsoenlijkheid
zoals bepaald door de
Indecent Advertisements Act
van 1899 als ze de posters met daarop de albumhoes zouden laten hangen. De displays werden grotendeels gecensureerd of weggehaald. Echter, werd op 9 november 1977 een winkelmanager in
Nottingham
gearresteerd nadat hij de plaat zelf, in plaats van een poster, tentoon had gesteld.
[5]
Hierop volgde een rechtszaak die de kwestie een politieke en maatschappelijke ondertoon gaf.
De zitting van de rechtszaak vond plaats op 24 november de rechtbank van Nottingham (
Nottingham Magistrates' Court
). Advocaat
John Mortimer
presenteerde de zaak als een kwestie van discriminatie door de politie. Tijdens zijn kruisverhoor van de arresterende officier vroeg hij waarom de kranten
The Guardian
en
Evening Standard
, die net als de posters naar de titel van het album hadden verwezen, niet op grond van dezelfde wet waren aangeklaagd. Toen de toezichthoudende magistraat hierop informeerde naar zijn manier van ondervragen, verklaarde Mortimer dat er schijnbaar een dubbele standaard in het spel was, en dat
bollocks
alleen als obsceen werd beschouwd toen het op de hoes van een Sex Pistols-album verscheen, implicerende dat het album zelf, en niet enkel de titel, terechtstond wegens onfatsoenlijkheid. Mortimer bracht een getuige naar voren, de Schotse professor
James Kinsley
, die verklaarde dat het woord
bollocks
niet obsceen was. Kinsley noemde als voorbeeld het feit dat de vroegste Engelstalige Bijbelvertalingen het woord
bollocks
gebruikten om naar testikels te verwijzen; dit werd met de
King James Version
(1611) gewijzigd naar
stones
.
[6]
Rotten overhandigde
Geoffrey Robertson
, Mortimers collega-advocaat, een briefje met de tekst: "Maak je geen zorgen. Als we de zaak verliezen, hernoemen we het album naar
Never Mind
the Stones
, Here's the Sex Pistols
". De rechtszaak eindigde met
vrijspraak
.
[7]
- Eerste kant
- "
Holidays in the Sun
" - 3:22
- "Liar" - 2:41
- "No Feelings" - 2:53
- "
God Save the Queen
" - 3:20
- "Problems" - 4:11
- Tweede kant
- "Seventeen" - 2:02
- "
Anarchy in the U.K.
" - 3:32
- "Bodies" - 3:03
- "
Pretty Vacant
" - 3:18
- "New York" - 3:07
- "
E.M.I.
" - 3:10
|
- Eerste kant
- "Holidays in the Sun" - 3:22
- "Bodies" - 3:03
- "No Feelings" - 2:53
- "Liar" - 2:41
- "God Save the Queen" - 3:20
- "Problems" - 4:11
- Tweede kant
- "Seventeen" - 2:02
- "Anarchy in the U.K." - 3:32
- "Submission" - 4:12
- "Pretty Vacant" - 3:18
- "New York" - 3:07
- "E.M.I." - 3:10
|
- Eerste kant
- "Holidays in the Sun" - 3:22
- "Bodies" - 3:03
- "No Feelings" - 2:53
- "Liar" - 2:41
- "Problems" - 4:11
- "God Save the Queen" - 3:20
- Tweede kant
- "Seventeen" - 2:02
- "Anarchy in the U.K." - 3:32
- "Submission" - 4:12
- "Pretty Vacant" - 3:18
- "New York" - 3:07
- "E.M.I." - 3:10
|