Jacques Daniel Michel Piccoli
(
Parijs
,
27 december
1925
?
Saint-Philbert-sur-Risle
,
12 mei
2020
[1]
) was een
Frans
acteur
en
filmregisseur
.
Michel Piccoli kwam uit een familie van musici: zijn Zwitserse vader Henri Piccoli (afkomstig uit het
kanton Ticino
) was violist, zijn moeder Marcelle Expert-Bezancon was pianiste. Haar vader was een rijke industrieel en bekende politicus.
Piccoli's filmdebuut vond plaats in 1945 met een klein rolletje in
Sortileges
van
Christian-Jaque
. De eerste film waarbij hij in de
credits
genoemd werd was
Le point du jour
van
Louis Daquin
in 1949. Gedurende de jaren vijftig speelde hij bijrollen in vele films, maar een grote naam werd hij nog niet. Hij werd in het Parijs van die tijd ook politiek actief en is dat steeds gebleven. Hij verkeerde in de linkse kringen van
Jean-Paul Sartre
en
Simone de Beauvoir
, werd lid van de
communistisch
-
pacifistische
Mouvement de la paix
en keerde zich tegen de door geld geregeerde wereld waaruit de familie van zijn moeder voortkwam.
Het acteertalent van Michel Piccoli werd pas echt opgemerkt in de politiefilm
Le Doulos
(
Jean-Pierre Melville
, 1961). Twee jaar later brak hij definitief door bij het grote publiek dankzij het
nouvelle-vaguedrama
Le Mepris
(
Jean-Luc Godard
, 1963). Hij werkte met de grootste Franse cineasten, zoals
Claude Chabrol
,
Jacques Rivette
,
Claude Sautet
,
Michel Deville
,
Louis Malle
,
Yves Boisset
en
Francis Girod
. Ook heel wat buitenlandse filmauteurs deden op hem een beroep: hij werkte acht keer samen met
Marco Ferreri
, zes keer met
Luis Bunuel
en vijf keer met
Manoel de Oliveira
. Hij speelde ook in films van
Alfred Hitchcock
,
Marco Bellocchio
,
Ettore Scola
,
Jerzy Skolimowski
,
Luis Berlanga
en
Youssef Chahine
. Hij was te zien in ongeveer 200 films en gold tientallen jaren als een van de meest vooraanstaande acteurs in de Franse en internationale filmwereld..
Hij bleef ook politiek geengageerd. Hij nam in 1974 en 1981 deel aan de
presidentiele
verkiezingscampagnes van
Francois Mitterrand
, ondersteunde
Amnesty International
en was een felle bestrijder van de opvattingen van het
Front National
van
Jean-Marie Le Pen
.
Piccoli trouwde drie keer. Hij was eerst gehuwd met de actrice
Eleonore Hirt
met wie hij een dochter kreeg. In 1965 ontmoette hij zangeres en actrice
Juliette Greco
. Ze trouwden een jaar later en scheidden in 1977. In 1978 trouwde Piccoli met de scenariste
Ludivine Clerc
. Ze adopteerden twee kinderen van Poolse afkomst.
Michel Piccoli overleed op 94-jarige leeftijd aan de complicaties na een
beroerte
.
- Dialogues egoistes
, in samenwerking met Alain Lacombe, Olivier Orban editeur, 1976
- J’ai vecu dans mes reves
, in samenwerking met Gilles Jacob, Editions Grasset, 2015
Bronnen, noten en/of referenties