Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Onder
messianisme
valt in enge zin elke levensvisie waarbinnen een
held
in de toekomst een
utopisch
rijk zal stichten. De messias van het jodendom wordt gewoon "messias" genoemd. Verschillende andere grote godsdiensten hebben elk hun eigen messiansime. Zo is de
Christus
de messias van het
christendom
, de
Mahdi
die van de
islam
, de
Maitreya
die van het
boeddhisme
, de
Kalkin
die van het
hindoeisme
en de
Saoshyant
die van het
zoroastrisme
. Het begrip messianisme wordt bij uitbreiding ook gebruikt voor het concept waar bepaalde politieke bewegingen zoals het
marxisme
en het
religieus zionisme
van uitgaan. Het religieuze aspect is hier vervangen door een bepaald wetenschappelijke of historische geloofsvorm.
Het woord is ontleend aan het
jodendom
, waarbinnen de
messias
een leider is die in de toekomst een periode van vrede en welvarendheid gaat inluiden.
Het begrip messianisme is als zodanig op verschillende manieren gedefinieerd door filosofen/geschiedkundigen als
Jozef Hoene-Wro?ski
(die de hele wereldgeschiedenis in 3 episoden onderverdeelde waarin het messianisme steeds een heel andere functie had, met de
Franse Revolutie
als belangrijkste keerpunt),
Moses Hess
(die een mentor was van
Karl Marx
en het messianisme als basis voor de
geschiedenisfilosofie
zag met
Baruch Spinoza
als grondlegger van het eigentijdse messiasme) en
Max Nordau
, die het begrip vrijwel uitsluitend op het Jodendom betrok. Een van de navolgers van Nordau was
Hermann Cohen
, die het begrip meer met een toekomstige "politieke waarheid" in verband bracht.