Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Max Bill
(
Winterthur
,
22 december
1908
-
Berlijn
,
9 december
1994
) was een
Zwitserse
architect
,
schilder
,
graficus
,
beeldhouwer
en
schrijver
.
Bill volgde van 1924 tot 1927 een opleiding als zilversmid aan de
Kunstgewerbeschule
in
Zurich
en studeerde van 1927 tot 1929 aan de
Hochschule fur Gestaltung
Bauhaus
in
Dessau
. In 1929 keerde hij weer terug naar Zurich, waar hij werkte als architect, schilder, beeldhouwer (vanaf 1933), publicist (vanaf 1936) en
industrieel vormgever
(vanaf 1944).
In 1931 huwde hij de
celliste
en
fotografe
Binia Spoerri
en bouwde in
Zurich-Hongg
zijn eigen woonhuis/atelier. In 1932 sloot hij zich aan bij de in 1931 door
Georges Vantongerloo
opgerichte
Parijse
kunstenaarsgroep
Abstraction-Creation
. Van 1944 tot 1945 was hij docent vormgeving aan de
Kunstgewerbeschule
in Zurich.
Met
Georges Vantongerloo
en
Antoine Pevsner
had hij in 1949 een expositie in het
Kunsthaus Zurich
en in hetzelfde jaar ontving hij in Parijs de
Prix Kandinsky
. In 1951 nam hij deel aan de
Biennale van Sao Paulo
in de
Braziliaanse
stad
Sao Paulo
en won de Grand Prix voor beeldhouwkunst. Eveneens was hij in dat jaar medeoprichter van de
Hochschule fur Gestaltung
in de
Duitse
stad
Ulm
. Van 1952 tot 1956 was hij de eerste
rector
. Bill werd uitgenodigd voor deelname aan de
documenta
in de stad
Kassel
in 1955 (documenta I), 1959 (documenta II) en 1964 (documenta III).
Bill was van 1961 tot 1968 gemeenteraadslid van Zurich. Van 1967 tot 1968 bouwde hij in
Zumikon
een nieuw woonhuis/atelier, waar hij zich in 1968 vestigde. Van 1967 tot 1974 was hij hoogleraar aan de
Staatliche Hochschule fur Bildenden Kunste
in
Hamburg
. Hij was van 1967 tot 1971 lid van het Zwitserse parlement. Na het overlijden van Binia Bill-Spoerri in 1988 hertrouwde Bill in 1991 de kunsthistorica Angela Thomas. De kunstenaar overleed op 9 december 1994. Zijn zoon Jakob Bill is sinds 1996 voorzitter van de Max, Binia + Jakob Bill Stiftung.
- Konstruktion
(1937), Museum Bochum in
Bochum
- 15 Variationen eines Themas
(1938)
- Kontinuitat
(1947),
Zurich
(vernield)
- Konstruktion aus drei Kreisscheiben
(1945/50),
Lehmbruck-Museum
in
Duisburg
- Ontwerp keukenklok voor Junghans (1951)
- Ontwerp van de
Ulmer Hocker
(1954)
- Eindeloze kronkel
(1953/56),
Openluchtmuseum voor beeldhouwkunst Middelheim
in
Antwerpen
- Familie von funf halben Kugel
(1966), in
Karlsruhe
- Saule mit 3-6-eckigen Querschnitten
(1966), Skulpturenpark Paracelsus-Klinik in
Marl
- Saule
(1966),
Skulpturenpark Schloss Morsbroich
in
Leverkusen
- Rhythmus im Raum
(1968), Außenalster in
Hamburg
- Unendliche Schleife
(1974), Stadtgarten in
Essen
- Drei Bildsaule
(1977),
beeldenroute
Kunstpfad Universitat Ulm
in Ulm
- Einheit aus drei gleichen Volumen
(1979),
Beeldenpark van het Quadrat Bottrop
in
Bottrop
- Rotation um sich ausdehnendes Weiß
(1981) in Zurich
- Pavillon-Skulptur
(1983), Bahnhofstrasse in Zurich
- Kontinuitat
(1986) (
"Koloss von Frankfurt"
),Deutsche Bank in
Frankfurt am Main
- Bildsaulen-Dreiergruppe
(1989), Mercedes-Benz Museum in
Stuttgart
(herplaatst 2006)
- Einstein Denkmal
(1989) in
Ulm
- Endlose Treppe
(1991) in
Ludwigshafen am Rhein
- Raumplastik ? Berlin dankt Frankreich
(1994),
Berlin-Mitte
- Rhythmus im Raum
(1994),
Europaisches Patentamt
aan de Bayerstrasse in
Munchen
-
Keukenklok met timer ontworpen voor Junghans
(1951)
-
Ulmer hocker (1954)
-
Gedeelte van het werk
Familie von funf halben Kugeln
(1966) in Karlsruhe
-
Saule mit 3-6-eckigen Querschnitten
(1966) in Marl
-
Rhythmus im Raum
(1968) in Hamburg
-
Unendliche Schleife
(1974) in Essen
-
Drei Bildsaulen
(1977) in Ulm
-
Pavillon-Skulptur
(1983) in Zurich
-
Kontinuitat
(1986) in Frankfurt am Main
-
Bildsaulen-Dreiergruppe
(1989) in Stuttgart
-
Einstein Denkmal
(1989) in Ulm
-
Endlose Treppe
(1991) in Ludwigshafen
-
Rhythmus im Raum
(1994) in Munchen
-
Utrecht (Museum Catharijneconvent)
-
Max Bill: Eindeloze kronkel (1956) in Antwerpen