Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Martin Bucer
(ook wel
Maarten Bucer
,
Martin Butzer
of
Martinus Buccer
;
Selestat
,
11 november
1491
?
Cambridge
,
1 maart
1551
) was een
Duitse
,
protestantse
theoloog
en
reformator
(kerkhervormer). Hij wordt samen met
Wolfgang Capito
beschouwd als de reformator van
Straatsburg
en de Elzas.
Bucer werd in het toen nog tot het
Duitse Rijk
behorende Schlettstadt (het huidige Selestat) geboren. In
1506
werd hij lid van de
Dominicanerorde
en in 1517 ging hij studeren in
Heidelberg
. Nog in Schlettstadt kwam hij in aanraking met de werken van
Desiderius Erasmus
. In Heidelberg ontmoette hij in 1518 de reformator
Maarten Luther
. De ideeen van Erasmus en Luther hebben Bucer blijvend beinvloed. In 1521 kreeg hij ontheffing van zijn kloostergeloften. Vanaf dit moment nam hij steeds meer afstand van de
Rooms-Katholieke Kerk
. Kort daarop, in 1522, trouwde hij met de uitgetreden
non
Elisabeth Silbereisen. In 1523 arriveert hij in
Straatsburg
waar hij als predikant een grote rol speelde bij de hervorming van de kerk in deze vrije Rijksstad. In 1533 leidde hij er de synode die de Wederdoper
Melchior Hofmann
veroordeelde tot levenslange opsluiting. Maar ook elders was hij invloedrijk. Zo bracht hij in 1536 de "Wittenberger Concordia" tot stand, een vergeefse poging om de
Augsburger Confessie
en de
Helvetische Confessie
te verzoenen. Als gevolg van het
Augsburger Interim
werd Bucer in 1549 gedwongen Straatsburg te verlaten. Hij werd in
1549
hoogleraar in
Cambridge
.
Thomas Cranmer
vroeg hem om advies betreffende het
Book of Common Prayer
. Zijn kritiek op de eerste uitgave resulteerde in de herziene tweede uitgave. Tot zijn dood in 1551 woonde hij in Engeland.
Martin Bucer was een zelfstandig denker. In zijn eerste publicatie, een preek uit 1523 onder de titel
Das ym selbs niemant, sonder anderen leben soll
, ontvouwt Bucer de gedachte dat God de wereld zo heeft geschapen, dat alles gericht is op het goede. De mens moet daarom het goede zoeken voor zijn naaste. Omdat Christus de wereld naar Gods bedoeling herstelt, moeten gelovigen bereid zijn de naaste in liefde te dienen.
Gedurende zijn theologische ontwikkelingsgang is Bucer zich steeds meer bewust geworden dat Woord en Geest niet geidentificeerd kunnen worden, maar men ze ook niet van elkaar los kan maken. Enerzijds doet het Woord het geloof ontstaan en tegelijkertijd moet gezegd worden dat het geloof ontstaat door de werking van de Heilige Geest in het hart van de uitverkorenen. Willem van't Spijker noemt deze gedachte van Bucer een cooperatief parallellisme. Hiermee keert Bucer zich af van een spiritualistisch verstaan van het werk van de Geest, maar ook tegen het idee dat mensen de beschikking hebben over het heil, want het Woord van God is op zichzelf niet voldoende om het heil te ontvangen.
[1]
- Von der waren Seelsorge.
Dit boek is door
Herman J. Selderhuis
vertaald en ingeleid met de titel
Over de ware zielzorg.
- Herman J. Selderhuis,
Huwelijk en echtscheiding bij Martin Bucer
(Groen en Zoon, Leiden 1994) (proefschrift)
- W. van't Spijker,
De ambten bij Marin Bucer
(Kok, 1974) (proefschrift)
Bronnen, noten en/of referenties
- Martin Greschat,
Martin Bucer. Ein Reformator und seine Zeit 1491-1551
(Munchen: Beck 1990)
|
- ↑
Pelt, J.W. van (Johannes Wijnand), 1960-
(1999).
Pastoraat in trinitarisch perspectief : de samenhang tussen trinitarische en antropologische aspecten in het pastoraat
. Groen, pp. 268-269.
ISBN 90-5829-001-8
.