De
Maronitische Kerk
(
Syrisch
: ???? ??????? ??????? ????????? ,
???o suryoy?o m?ronai?o d'an?iokia
;
Arabisch
: ??????? ????????? ????????? ????????? ,
al-Kan?sa al-An??kiyya al-Sury?niyya al-M?runiyya
;
Latijn
:
Ecclesia Maronitarum
) behoort tot de
oosters-katholieke kerken
en volgt de
West-Syrische liturgie
. De
liturgische taal
is het
Syrisch
. Deze Kerk gebruikt de
gregoriaanse kalender
.
De Maronitische Kerk gaat in haar oorsprong terug tot een
klooster
, gesitueerd in de
Orontesvallei
nabij
Apamea
(
Syrie
), gesticht door de heilige
Maron
in het begin van de
5e eeuw
.
Het ontstaan van de Maronitische Kerk dient gezien te worden in het kader van de discussies binnen het
christendom
met betrekking tot de goddelijke en/of menselijke natuur van
Christus
. De
concilies van Nicea
(
325
),
Efeze
(
431
) en
Chalcedon
(
451
) bogen zich over deze materie en deden een aantal uitspraken.
Het
concilie van Chalcedon
verklaarde dat in Christus een goddelijke en een menselijke natuur samen bestaan. Naar aanleiding van dit concilie ontstond er een scheiding binnen de Syrische kerkgemeenschap. Het klooster van Maron koos voor Chalcedon. Aangenomen werd dat de
Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochie
de leer van het
monofysitisme
volgde, terwijl deze eigenlijk het
miafysitisme
volgde.
Het kerkelijk conflict rond Chalcedon leidde tot verdeeldheid binnen het christelijke
Byzantijnse Keizerrijk
. In de
7e eeuw
stelde keizer
Heraclius
een compris-theologie voor: het
monotheletisme
(Christus heeft een wil maar twee naturen: een goddelijke en een menselijke). Als loyale aanhangers van de keizerlijke kerkpolitiek aanvaardden de
monniken
van Maron deze leer. In
681
werd de leer van het monotheletisme echter veroordeeld door het
concilie van Constantinopel III
. Mede door de verovering van de regio door de moslim-Arabieren (circa 640) raakte de gemeenschap van Maron in een isolement en namen ze de wijzigingen in de kerkelijke leer niet over. Er ontstond een eigen geloofsgemeenschap in West-Syrie bestaande uit monniken en leken-gelovigen.
In de
8e eeuw
verhuisde de Maronitische gemeenschap naar het gebergte
Libanon
. Tijdens de
kruistochten
kwamen ze opnieuw in contact met het christelijke westen. In de
12e eeuw
sloot de Maronitische Kerk zich aan bij de Kerk van Rome. Ze behield wel haar eigen
Syrischtalige
liturgie
en volgt de
West-Syrische ritus
.
In de jaren 1860-1861 raakten de Maronieten in conflict met de
Druzen
. De Franse keizer
Napoleon III
stuurde troepen, die het gebied onder controle brachten. De Turkse sultan stemde erin toe om de Libanon, zoals de streek nu werd genoemd, verregaande autonomie te verlenen, en hij benoemde een christen tot gouverneur. Hieruit ontwikkelde zich na de Eerste Wereldoorlog het Franse mandaatgebied Libanon en na de Tweede Wereldoorlog de Republiek Libanon.
De Maronieten bezetten in deze republiek een aantal sleutelposities in de regering. De president is een maronitisch christen en ook de belangrijke positie van opperbevelhebber van het leger wordt ingevuld door een maronitische christen. De afnemende invloed van Maronieten - vanwege de demografische verschuivingen in Libanon ten gunste van de moslims in combinatie met slechte economische vooruitzichten - leidt sinds het einde van de
Libanese burgeroorlog
tot een grote emigratie van hoogopgeleide Maronieten uit het land.
Het hoofd van de kerk is sinds 15 maart 2011
Bechara Boutros Rai
, patriarch van Antiochie en het hele Oosten van de Maronieten.
[1]
Hij is de opvolger van
Nasrallah Boutros kardinaal Sfeir
die van 1986 tot en met februari 2011 patriarch was.
[2]
De Maronitische Kerk telt ongeveer 3.500.000 gelovigen waarvan 930.000 in Libanon leven.
Anderen wonen verspreid in het
Midden-Oosten
. Een vrij grote Maronietengemeenschap woont in
Argentinie
,
Brazilie
, de
Verenigde Staten
,
Canada
,
Mexico
en
Australie
. Op
Cyprus
leven circa 10.000 Maronieten (vluchtelingen uit de
Levant
na de
kruistochten
, inmiddels
gehelleniseerd
). Eind 19e eeuw vestigde zich een groep Maronitische Libanezen in
Suriname
. Zij voegden zich bij de Rooms-katholieken en houden heel soms nog eigen diensten in het Arabisch.
Bronnen, noten en/of referenties
|