Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marc Renier
(
Roeselare
,
28 maart
1953
) is een voormalig Belgisch
wielrenner
. Hij was actief als prof van 1974 tot en met 1981.
Marc Renier is de zoon van oudrenner
Jerome Renier
. Als jeugdrenner behaalde hij 15 a 20 overwinningen en in het peloton staat hij gekend als een zeer rappe spurter. Zo versloeg hij bij de juniores
Freddy Maertens
vijf maal na elkaar in de spurt.
Na zijn verplichte legerdienst wordt hij in 1974 op 21-jarige leeftijd binnengehaald door de ploeg IJsboerke van
Rik Van Looy
die zijn potentieel ontdekt heeft. Hij reed van 1974 tot en met 1978 bij IJsboerke, waar hij als knecht de taak had om de kopmannen uit de wind te zetten. Na die 5 jaar kreeg hij onverwacht zijn ontslagbrief.
In 1979 krijgt Renier via Bob Lelangue een contract bij het Spaanse Kas aangeboden.
[1]
Hij won dat jaar een rit in de
Ruta del Sol
, werd in Beringen 3
e
in het
Belgisch Kampioenschap wielrennen op de weg
en boekte mooie resultaten in de Ronde van Vlaanderen, Grote Prijs van Zurich en de Waalse Pijl.
[2]
Hij hield van grote wedstrijden en werd zelfs beschermd kopman voor Parijs-Roubaix. Kermiskoersen noemde hij “commerce”. In rittenwedstrijden had hij het moeilijk door recuperatieproblemen.
In 1980 reed hij voor Marc Zeepcentrale en won de 1
e
rit in de Ronde van Belgie, in 1981 voor Masta met als laatste overwinning de kermiskoers in Gullegem maar kon geen voor zichzelf bevredigende resultaten meer fietsen. Zonder een echte aantoonbare reden en na doktersadvies heeft hij 1981 zijn wielercarriere stopgezet.
1977
1978
1979
1980
1981
|
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
Putzeijs, Andre
, "Voor Marc Renier begon alles met een ontslagbrief",
onbekend
,
3 april 1979
.
- ↑
Sys, Jacques
(2020).
Top 1000 van de Belgische wielrenners
. Lannoo.
ISBN 9789401467254
.
|
Wielerploegen
Wielerploegen van Marc Renier
