Marc Gabriel Degryse
(
Roeselare
,
4 september
1965
) is een voormalig
Belgisch
voetballer. Hij speelde van 1983 tot 2002 als aanvallende middenvelder of als
schaduwspits
. Sinds 2008 is hij werkzaam als
voetbalanalist
, sinds 2019 op
VTM
en
Play Sports
.
Degryse begon bij de amateurs van
VC Ardooie
en maakte als 15-jarige de overstap naar de jeugdreeksen van
Club Brugge
. In 1983 maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van blauw-zwart. Trainer
Georg Kessler
liet de aanvaller op 25 september invallen tegen
KV Kortrijk
. Degryse verving in die wedstrijd ploegmaat
Luc Beyens
.
De 18-jarige Degryse speelde voornamelijk als aanvaller. Hij speelde regelmatig en was goed voor 9 doelpunten in zijn eerste seizoen. In de loop der jaren groeide hij uit tot een vaste waarde. Gedurende de jaren 80 was hij samen met aanvoerder
Jan Ceulemans
en
Franky Van der Elst
een van de sterkhouders bij blauw-zwart.
Pas in 1986 veroverde hij met Club Brugge een trofee. Onder trainer
Henk Houwaart
won Club dat jaar de
Beker van Belgie
. Twee jaar later leidde de Nederlandse coach het team naar de landstitel. Degryse zelf werd toen voor de eerste maal uitgeroepen tot
Profvoetballer van het Jaar
. Hij had het naar zijn zin in Brugge, maar kreeg in die dagen soms de kritiek dat hij te vaak van het uitgaansleven genoot. Een transfer drong zich aan en verscheidene clubs zoals onder meer
PSV Eindhoven
en
Juventus
toonden interesse.
Ook
Aad de Mos
had als trainer van het toen erg succesvolle
KV Mechelen
naar Degryse geinformeerd. Maar de Nederlander stapte in de zomer van 1989 over naar
RSC Anderlecht
. De club uit Brussel legde 90 miljoen BEF (zo'n €2,25 miljoen)
[1]
op tafel voor Degryse. De Mos vormde hem om tot een aanvallend ingestelde middenvelder. Het eerste seizoen had Degryse echter tijd nodig om zich aan te passen. Club Brugge werd kampioen, maar RSC Anderlecht won wel de Beker en bereikte bovendien de
Finale van Europacup II in 1990
. In die finale verloor Anderlecht na verlengingen van
Sampdoria
. Degryse zelf flirtte in die periode even met een overstap naar
AC Parma
, dat toen ook zijn ploegmaat
Georges Grun
naar Italie haalde.
Maar Degryse bleef en werd begin jaren 90 samen met onder meer
Luc Nilis
en
Luis Oliveira
een van de smaakmakers bij paars-wit. In 1991 resulteerde dat in het veroveren van de landstitel. De technisch sterke Degryse won enkele maanden later ook de
Gouden Schoen
.
In 1992 mocht de Mos zijn koffers pakken en werd ex-Anderlechtspeler
Luka Peruzovi?
gedurende enkele maanden de nieuwe trainer. Hij werd ondanks goede resultaten aan de deur gezet en vervangen door
Johan Boskamp
. Vanaf dan werd Degryse de echte leider op het veld. Boskamp verwees naar hem als 'de kleine' en promoveerde hem tot aanvoerder. RSC Anderlecht speelde toen drie jaar op rij kampioen en won in 1994 zelfs de dubbel. In 1995 verliet zowel Degryse als Boskamp het Astridpark.
In de zomer van 1995 betaalde
Sheffield Wednesday
70 miljoen BEF (zo'n €1,75 miljoen) aan Anderlecht voor Degryse. De middenvelder debuteerde in de
Premier League
en werd een titularis bij de Engelse club. Onder de leiding van de manager
David Pleat
stuurde Degryse de aanval die bestond uit
Mark Bright
en clubtopschutter
David Hirst
. Sheffield Wednesday speelde te verdedigend, waardoor Degryse zich offensief weinig kon uitleven. Degryse had een contract getekend voor drie seizoenen, maar verhuisde in 1996 naar PSV.
Bij PSV werd Degryse verenigd met landgenoten Luc Nilis en
Gilles De Bilde
. Trainer
Dick Advocaat
deed in zijn eerste seizoen regelmatig een beroep op de middenvelder. De club werd dat jaar ook kampioen. Een seizoen later kwam de 32-jarige Degryse nog amper aan spelen toe. Op het einde van het seizoen keerde hij terug naar Belgie.
Na een afwezigheid van drie seizoenen keerde Degryse terug naar Eerste Klasse. Hij tekende een contract bij
KAA Gent
. Op dat ogenblik was de Noor
Trond Sollied
coach van de Buffalo's. Degryse toonde opnieuw zijn kwaliteiten, maar bleef slechts een seizoen in Gent.
Degryse stapte in 1999 over naar de nieuwe fusieclub
Germinal Beerschot
, waar zijn ex-ploegmaat
Franky Van der Elst
trainer was. Degryse werd in Antwerpen de draaischijf van het elftal. Hij toonde nog regelmatig zijn techniek en werd in 2000 voor de vierde en laatste keer uitgeroepen tot
Profvoetballer van het Jaar
.
In 2002 nam een geemotioneerde Degryse afscheid van het voetbal. De 37-jarige middenvelder zette een punt achter 19 jaar profvoetbal.
Op 5 september 1984 maakte hij zijn debuut voor Belgie in een vriendschappelijke wedstrijd tegen
Argentinie
. Een dag eerder was hij 19 jaar geworden. Het was bondscoach
Guy Thys
die hem toen in de nationale ploeg opnam. Vanaf dan werd Degryse een vaste waarde bij de
Rode Duivels
.
In 1990 nam Thys hem mee naar het
Wereldkampioenschap in Italie
. De Rode Duivels werden uitgeschakeld in de 1/8 finales. Degryse scoorde op dat toernooi in de met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen
Zuid-Korea
.
Vier jaar later streed hij met
Enzo Scifo
om de positie van centrale middenvelder. Toenmalig bondscoach
Paul Van Himst
, die in de jaren 80 Scifo ontdekt had, maakte van Scifo de spelverdeler en van Degryse de schaduwspits. In de aanloop naar het
WK 1994
won Belgie met 9-0 van
Zambia
. Degryse scoorde in die partij een hattrick. De Rode Duivels trokken naar het WK 1994 in de Verenigde Staten en moesten het in de eerste wedstrijd opnemen tegen
Marokko
. De Belgen wonnen met 1-0 na een goal van Degryse. De Rode Duivels werden uiteindelijk in de tweede ronde uitgeschakeld door
Duitsland
.
Op 14 december 1996 speelde hij zijn laatste interland. Thuis werd van
Oranje
verloren met 0-3. In totaal speelde Degryse 63 interlands, waarin hij 23 maal het doel vond.
In de zomer van 2003 ging Degryse aan de slag als sportleider bij Club Brugge, waar hij na een inloopperiode van een jaar de eindverandwoordelijkheid kreeg voor de transfers van Brugge. In deze functie was hij echter minder succesvol dan in zijn spelerscarriere: na het ontslag van boegbeeld en vriend Jan Ceulemans daalde de populariteit van Degryse in Brugge zienderogen. Dit werd nog in de hand gewerkt door de vele mislukte inkomende transfers van Degryse zoals
Gregory Dufer
, Victor en
Joos Valgaeren
, en het feit dat hij jong talent van eigen bodem zoals
Hans Cornelis
,
Karel Geraerts
,
Nicolas Lombaerts
en
Tom De Sutter
voor een peulschil verkocht.
[2]
Op zaterdag 27 januari 2007 bood Degryse zijn ontslag aan bij Club Brugge, na een thuisnederlaag tegen
KSV Roeselare
, dit werd op zondag 28 januari aanvaard op een uitzonderlijke bestuursvergadering waarna ook trainer
Emilio Ferrera
en hulptrainer Franky Van der Elst de laan werden uitgestuurd.
In 2008 ging Degryse aan de slag bij Sporza als analist bij de live wedstrijden van de Beker van Belgie. Toen Dick Advocaat in 2009 de nieuwe bondscoach van de Rode Duivels werd, was Degryse samen met
Marc Wilmots
een van de opties om de assistent van Advocaat te worden. Degryse en Advocaat werkten eerder al samen, als respectievelijk speler en trainer, bij PSV. Uiteindelijk koos Advocaat voor Wilmots.
Bij aanvang van het seizoen 2011/12 werd Degryse analist bij
Stadion
en co-commentator bij
Sporting Telenet
, in december 2011 werd de samenwerking met Stadion stopgezet. Sindsdien is hij regelmatig te zien als gast in het praatprogramma
Extra Time
en als analist tijdens Champions Leaguewedstrijden die door
2BE
uitgezonden worden.
Seizoen
|
Club
|
Land
|
Competitie
|
Competitie
|
Beker ¹
|
Internationaal
|
Totaal
|
Wed.
|
Dlp.
|
Wed.
|
Dlp.
|
Wed.
|
Dlp.
|
Wed.
|
Dlp.
|
1983/84
|
Club Brugge
|
|
Eerste Klasse
|
20
|
9
|
2
|
0
|
/
|
/
|
22
|
9
|
1984/85
|
34
|
21
|
4
|
0
|
4
|
1
|
42
|
22
|
1985/86
|
31
|
16
|
8
|
4
|
3
|
0
|
42
|
20
|
1986/87
|
32
|
15
|
4
|
0
|
2
|
0
|
38
|
15
|
1987/88
|
34
|
22
|
3
|
2
|
10
|
0
|
47
|
24
|
1988/89
|
28
|
12
|
5
|
1
|
2
|
0
|
35
|
13
|
1989/90
|
RSC Anderlecht
|
31
|
18
|
5
|
4
|
9
|
4
|
45
|
26
|
1990/91
|
32
|
12
|
3
|
2
|
7
|
0
|
42
|
14
|
1991/92
|
28
|
5
|
2
|
0
|
9
|
4
|
39
|
9
|
1992/93
|
32
|
11
|
4
|
1
|
5
|
2
|
41
|
14
|
1993/94
|
19
|
9
|
3
|
2
|
3
|
0
|
25
|
11
|
1994/95
|
28
|
11
|
5
|
2
|
4
|
0
|
37
|
13
|
1995/96
|
Sheffield Wednesday
|
|
Premier League
|
34
|
8
|
4
|
4
|
/
|
/
|
38
|
12
|
1996/97
|
PSV
|
|
Eredivisie
|
23
|
3
|
?
|
0
|
3
|
0
|
|
|
1997/98
|
8
|
1
|
?
|
?
|
2
|
0
|
|
|
1998/99
|
KAA Gent
|
|
Eerste Klasse
|
29
|
10
|
?
|
?
|
/
|
/
|
|
|
1999/00
|
Germinal Beerschot
|
31
|
10
|
?
|
?
|
/
|
/
|
|
|
2000/01
|
33
|
8
|
?
|
?
|
/
|
/
|
|
|
2001/02
|
33
|
8
|
?
|
?
|
/
|
/
|
|
|
Carriere totaal
|
540
|
210
|
?
|
?
|
63
|
11
|
|
|
¹ In het seizoen 1995/96 zijn dit de wedstrijden van de
FA Cup
en de
League Cup
.
- Marc Degryse is de schoonbroer van trainer
Dennis van Wijk
. De twee waren in de jaren 80 ploegmaats bij
Club Brugge
.
- Hij maakte ook het eerste officiele doelpunt in de Amsterdam Arena
Bronnen, noten en/of referenties
|