Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De term
Mannheimer Schule
(Mannheimer School) verwijst naar een kortstondige bloeiperiode - 1743-1778 - van de muziek in de
Duitse
stad
Mannheim
die van belang is voor de muziekgeschiedenis.
Keurvorst
Karel Theodoor
, die vanaf
1743
in Mannheim resideerde, was een uitgesproken muziekliefhebber, en bevorderde de beoefening van die kunst aan zijn hof. Vooral het hoforkest had zijn aandacht. Vele vooraanstaande musici en componisten werden aangetrokken, veelal uit
Bohemen
afkomstig. De spil van de groep was
Johann Stamitz
(1717-1757). Andere bekende namen waren:
Al gauw gold het orkest als het beste in
Europa
.
Er ontwikkelde zich in Mannheim een eigen muziekstijl, op de snede tussen
barok
en
klassiek
, die zich snel over heel Europa verbreidde. Deze stijl was de voorloper van het
Weense classicisme
, en oefende invloed uit op
Haydn
,
Mozart
en
Johann Christian Bach
.
Belangrijke verworvenheden van de Mannheimer Schule waren de onafhankelijker behandeling van de houtblazers, de introductie van de
klarinet
in het orkest, de uitwerking van de
sonatevorm
in de symfonie, de eenheid in
streekvoering
, en de gelijkmatige overgangen in dynamiek in het orkest (voordien was men gewend abrupte overgangen tussen piano en forte te maken). Typische stijlkenmerken zijn verder de zogenaamde
Mannheimer Rakete
, een plotseling crescendo, en de
Mannheimer Seufzer
.
Mozart verbleef in
1777
/
1778
in Mannheim, waar hij tevergeefs probeerde een vaste aanstelling te krijgen. Hij ontmoette er zijn latere vrouw Constanze.
In
1778
verplaatste de keurvorst zijn residentie naar
Munchen
, waarmee er een einde kwam aan de korte maar belangrijke bloeiperiode in Mannheim.