Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Maieutiek
(
Oudgrieks
μαιευτικ? τ?χνη (maieutike techne)
, de kunde van de
vroedvrouw)
is in de dialogen van
Plato
de manier waarop men iemand anders of zichzelf kan helpen in contact te komen met ware
kennis
, anders gezegd: te helpen die kennis over de platoonse
ideeenwereld
te ‘baren’.
Socrates
gebruikt de maieutiek als onderdeel van zijn
socratische methode
.
In deze methode maakt Socrates eerst vragenderwijs door middel van
ironie
en
elenchos
(logische weerlegging) de geest van zijn gesprekspartner leeg, vrij van eerdere veronderstelde kennis. Vervolgens gaat hij proberen de al half-aanwezige kennis over vormen van de ideeenwereld op te wekken. Zijn gesprekspartner hoeft zich deze alleen maar te 'herinneren' door middel van
anamnese
. De kennis is al in hem in een sluimertoestand, maar hij is zich er alleen nog niet van bewust. Als een vroedvrouw brengt Socrates door het stellen van de juiste vragen die verloren kennis naar buiten, vaak gebruikmakend van de methode der
hermeneutiek
. Maar maieutiek is niet genoeg: het bereidt de ziel van zijn gesprekspartner alleen voor op het aanschouwen van de vormen. Een zeker toeval of goddelijke inspiratie is vereist om het doel werkelijk te bereiken.
- Richard Paul en Linda Elder,
The Thinker's Guide to Socratic Questioning
(2006, 2016)
- Elke Wiss,
Socrates op sneakers - Filosofische gids voor het stellen van goede vragen
(2020)
- Nelson, L.,
De socratische methode
, Boom: Amsterdam (199)