Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lodewijk Crato van Nassau-Saarbrucken
, Duitse voornaam
Ludwig Kraft
, (
Saarbrucken
,
28 maart
1663
o.s. ? Saarbrucken,
14 februari
1713
)
[1]
[2]
was graaf van
Nassau-Saarbrucken
. Hij stamt uit de Walramse Linie van het
Huis Nassau
.
Lodewijk Crato was de oudste zoon van graaf
Gustaaf Adolf van Nassau-Saarbrucken
en
Eleonora Clara van Hohenlohe-Neuenstein
,
[1]
[2]
[3]
dochter van graaf
Crato van Hohenlohe-Neuenstein
en
Sophia van Palts-Birkenfeld
.
[1]
[2]
[3]
Lodewijk Crato werd opgevoed op
Slot Neuenstein
bij zijn oom graaf
Wolfgang Julius van Hohenlohe-Neuenstein
en later in
Tubingen
. Zijn vader was in die tijd
krijgsgevangene
van de Fransen.
Lodewijk Crato volgde in 1677 zijn vader op.
[1]
Hij nam de regering niet op zich omdat het land door de Fransen bezet was. Het was vermoedelijk zucht naar avontuur en het gebrek aan kansen die hem ertoe brachten om in Franse dienst te treden. Hij werd de eigenaar van het
Regiment Royal-Allemand cavalerie
en bereikte uiteindelijk de rang van
luitenant-generaal
. Tijdens zijn carriere onderscheidde hij zich door dapperheid, koelbloedigheid en militair inzicht. Zo nam hij deel aan het
Beleg van Luxemburg (1684)
. Op 18 maart 1685 nam hij de regering van Nassau-Saarbrucken over.
Lodewijk Crato trad in Staatse dienst en werd 30 juli 1686
ritmeester
onder de garde van de stadhouder en
majoor
van de garde te paard.
[3]
Tijdens de
Negenjarige Oorlog
streed Lodewijk Crato in de
Slag bij Fleurus (1690)
(waar hij zwaar gewond raakte), bij het
Beleg van Namen (1692)
, in de
Slag bij Steenkerke
in 1692, en in de
Slag bij Neerwinden (1693)
. Deze korte periode bij het
Staatse leger
werd beeindigd doordat koning
Lodewijk XIV van Frankrijk
zijn land in beslag nam. Na de
Vrede van Rijswijk
in 1697 werd zijn land weer Duits en nam Lodewijk Crato de regering weer op zich. Tijdens de
Spaanse Successieoorlog
was hij alleen in een adviserende functie actief.
Lodewijk Crato geldt als een goede regent, zo kon hij zijn land buiten verdere oorlogen houden. Hij ordende de rechtspleging en de
overheidsfinancien
. Hij was liefdadig en reorganiseerde het
onderwijs
. Op 16 oktober 1699 besloot hij tot invoering van de
Gregoriaanse kalender
met ingang van het jaar 1700. In 1707 stichtte hij de
glasblazerij
in
Lauterbach
. In 1709 liet hij
Slot Monplaisir
op bouwen op de
Halberg
. Op 2 april 1712 stichtte hij het weduwen- en wezenhuis te Saarbrucken.
Lodewijk Crato werd op 17 februari 1713 begraven in de
Slotkerk
te Saarbrucken. Zijn opvolger was zijn broer
Karel Lodewijk
.
Lodewijk Crato huwde te Saarbrucken op
25 april
1699
[1]
[2]
[3]
met
Philippine Henriette van Hohenlohe-Langenburg
(
Langenburg
,
15 november
1679
o.s.
[1]
[2]
-
Bergzabern
,
14 januari
1751
),
[1]
[2]
[3]
dochter van graaf
Hendrik Frederik van Hohenlohe-Langenburg
en
Juliana Dorothea van Castell-Castell
.
[1]
[2]
[3]
Philippine Henriette werd in 1742 met haar dochters in de
Rijksvorstenstand
verheven.
[1]
[2]
[3]
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
[1]
[2]
[3]
- Elise Maria (1700 - 8 maart 1712).
- Eleonora Dorothea (Saarbrucken, 18 juli 1701 - Saarbrucken, 24 augustus 1702).
- Doodgeboren kind (Saarbrucken, 18 juli 1701).
- Henriette (Saarbrucken, 26 november 1702 - Bergzabern, 29 juni 1769).
- Carolina
(Saarbrucken, 12 augustus 1704 - Darmstadt, 25 maart 1774), huwde te
Slot Lorentzen
op 21 september 1719 met hertog
Christiaan III van Palts-Zweibrucken
(
Straatsburg
, 7 november 1674 -
Zweibrucken
, 3 februari 1735).
- Louise (Saarbrucken, 6 december 1705 -
Gedern
, .. oktober 1766), huwde te Slot Lorentzen op 22 september 1719 met vorst
Frederik Karel van Stolberg-Gedern
(11 oktober 1693 - 28 september 1767).
- Eleonora (Saarbrucken, 1 juli 1707 - Langenburg, 15 oktober 1769), huwde te Slot Lorentzen op 25 januari 1723 met vorst
Lodewijk I van Hohenlohe-Langenburg
(Langenburg, 20 oktober 1696 - Langenburg, 16 januari 1765).
- Lodewijk (Saarbrucken, 4 maart 1709 - Saarbrucken, 6 april 1710).
- Christiane (Saarbrucken, 21 november 1711 - Saarbrucken, 2 maart 1712).
Bronnen, noten en/of referenties
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel
Ludwig Kraft (Nassau-Saarbrucken)
op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie
Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen
valt. Zie de
bewerkingsgeschiedenis
aldaar.
- Frank Becker,
Zeittafel zur Geschichte des Saarbrucker Schlosses
in: Gerhard Bungert & Charly Lehnert (Hg.),
Das Saarbrucker Schloss. Zur Geschichte und Gegenwart
, Lehnert Verlag, Saarbrucken, 1989,
ISBN 3-926320-15-X
.
- Wolfgang Behringer & Gabriele Clemens,
Geschichte des Saarlandes
, Munchen, 2009.
- dr. A.W.E. Dek,
Genealogie van het Vorstenhuis Nassau
, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1970.
- J.G. Hagelgans,
Nassauische Geslechtstafel des Walramischen Stammes
, Frankfurt/Leipzig, 1753.
- Michel Huberty, Alain Giraud, F. & B. Magdelaine,
l’Allemagne Dynastique. Tome III Brunswick-Nassau-Schwarzbourg
, Alain Giraud, Le Perreux, 1981.
- Albert Ruppersberg,
Geschichte der Grafschaft Saarbrucken Band 2
, Saarbrucken, 2e druk, 1910 (herdruk, Sankt Ingbert, 1979), p. 181-194.
- Detlev Schwennicke,
Europaische Stammtafeln. Stammtafeln zur Geschichte europaischen Staaten. Neue Folge
, Marburg 1978-1982.
- dr. Christian Spielmann,
Geschichte von Nassau
, Wiesbaden/Montabaur, 1909-1926 (3 delen).
- J.M. van der Venne en Alexander A.M. Stols,
Geslachts-Register van het Vorstenhuis Nassau
, Maastricht, 1937.
- A.A. Vorsterman van Oyen,
Het vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden
, A.W. Sijthoff en J.L. Beijers, Leiden en Utrecht, 1882.
- A. von Witzleben,
Genealogie und Geschichte des Hauses Nassau
, Stuttgart, 1854.
- Medieval Lands - Nassau
.
Voetnoten
|