Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Krijt
is een vast materiaal dat voornamelijk uit
calciumcarbonaat
(CaCO
3
) bestaat.
Krijt kan worden
gebrand
waardoor het wordt omgezet in
ongebluste kalk
(CaO); na afblussen met water ontstaat gebluste kalk (
calciumhydroxide
, Ca(OH)
2
). Dit wordt onder meer gebruikt om er
witkalk
van te maken. Witkalk heeft maar een geringe dekkracht. Krijt zelf vormt verder een belangrijk deel van zachte polijstpoeders.
Stopverf
is een mengsel van
lijnolie
en krijtpoeder.
Voor veel mensen is krijt slechts een stift, waarmee men schrijven kan op schoolborden. Helemaal juist is dat niet meer. Krijt is inderdaad zo zacht, dat het voor schrijfdoeleinden gebruikt kan worden en ook jarenlang gebruikt is.
Schoolbordkrijt
is tegenwoordig
van een andere samenstelling, namelijk
calciumsulfaat
(gips) met wat toeslagstoffen omdat veel leerkrachten stofvrij krijt willen.
Ook
kunstenaars
kunnen krijt gebruiken in hun kunst (tekeningen, schilderijen, etcetera); het is vaak een bestanddeel van
pastelkrijt
.
Kunstschilders
gebruiken krijt als schetsmateriaal of als voorbereiding voor een schilderij:
Siberisch krijt wordt in verschillende hardheden gemaakt door houtskoolpoeder te vermalen, het te vermengen met klei en water waardoor een pasta ontstaat. Hiervan worden staafjes geperst.
Bruin, rood (sanguine), zwart, wit, grijs krijt wordt van aardepigmenten gemaakt. Het is bekend van tekeningen van
oude meesters
. Het wordt tegenwoordig
gebruikt in de vorm van potloden of staafjes.
Lithografische
steen is vaak van krijt.
In de
bouw
gebruikt men vaak gele krijtstiften om af te tekenen.