Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jacobus Eije (Koos) Andriessen
(
Rotterdam
,
25 juli
1928
?
Wassenaar
,
22 januari
2019
)
[1]
was een
Nederlands
politicus
. Hij was
minister van Economische Zaken
in de kabinetten
Marijnen
en
Lubbers III
. Hij vervulde tevens diverse bestuurlijke functies en was ondernemer, ambtenaar, werkgeversbestuurder, econoom, en hoogleraar. Hij was achtereenvolgens lid van de
Christelijk-Historische Unie
(CHU) en het
Christen-Democratisch Appel
(CDA).
Andriessen studeerde
economie
aan de
Nederlandsche Economische Hoogeschool
te
Rotterdam
en
promoveerde
in 1955 aan de
Vrije Universiteit Amsterdam
met het
proefschrift
"De ontwikkeling van de moderne
prijstheorie
".
Van 1955 tot 1959 vervulde hij diverse ambtelijke topfuncties op het
ministerie van Economische Zaken
, waarna hij tot 1963 hoogleraar economie aan de
Universiteit van Amsterdam
was. Hierna was hij twee jaar lang als het jongste lid van het
kabinet-Marijnen
belast met het ministerschap van Economische Zaken. Hij bond toentertijd de strijd aan met minister
Joseph Luns
van
Buitenlandse Zaken
over wie het wat de handelspolitiek betreft het voor het zeggen behoorde te hebben. Als minister was hij verantwoordelijk voor de oprichting van de
Gasunie
en de aanleg van het aardgasnet dat binnen een periode van 10 jaar alle Nederlandse huishoudens zou ontsluiten en de gasfabrieken in de steden overbodig zou maken.
In 1965 zette hij zijn carriere in het bedrijfsleven voort. Hij werd lid van de directie van
Van Leer's Vatenfabrieken N.V.
, waar hij in 1980 werd benoemd tot voorzitter van het bestuur. Van 1988 tot 1989 was Andriessen voorzitter van het
Nederlands Christelijk Werkgeversverbond
(NCW).
In 1989 werd hij opnieuw minister van Economische Zaken. In het
kabinet-Lubbers III
was hij de oudste bewindspersoon. Als minister was Andriessen verantwoordelijk voor een nieuwe
elektriciteitswet
, bevorderde een verruiming van de openingstijd van winkels en deed een
kaderwet
het licht zien aangaande allerlei
subsidiemogelijkheden
voor het bedrijfsleven. Ook was hij samen met premier
Ruud Lubbers
de motor achter de zogeheten
technoleaseconstructie
, waarbij noodlijdende bedrijven als Fokker en Philips via een financieel-fiscale constructie werden geholpen.
In 1994 was hij daarnaast enkele maanden
minister van Verkeer en Waterstaat
vanwege de overstap naar het
Europees Parlement
van minister
Hanja Maij-Weggen
(eveneens CDA).
Na zijn ministeriele periode vervulde hij allerlei bestuursfuncties in het bedrijfsleven en de (semi)overheid. Hij was onder andere commissaris bij ING en voorzitter van
Internet Society
(ISOC) in Nederland. Hij zat verschillende commissies voor om de vervanging van koperkabels in de grond door glasvezel (de verglazing van Nederland) te helpen versnellen.
Andriessen schreef een aantal leerboeken voor het hoger economisch onderwijs, zoals
De sociaal-economische besturing van Nederland
en
Economie in theorie en praktijk
.
- De ontwikkeling van de moderne prijstheorie
, 1955 proefschrift
- De economische groei in Nederland. Een terugblik over de jaren 50 en enig perspectief voor de jaren 60
, 1962
- Theorie van de economische politiek
, samen met
M.A.G. van Meerhaeghe
: een systematisch overzicht met bijdragen van Belgische en Nederlandse experten, 1962
- De sociaal-economische besturing van Nederland
, samen met S. Miedema en C.J. Oort, 1963
- Economie in theorie en praktijk
, 1964
- Op de top van de golf. Opstellen over ondernemerschap en economie
, 1987
Bronnen, noten en/of referenties
|