Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kepler-186f
is de naam van de eerste
aardse planeet
die ontdekt is in de
bewoonbare zone
rond een andere
ster
. Deze ontdekking werd gedaan door de
Kepler ruimtetelescoop
van de
NASA
. De planeet beweegt rondom een M-dwerg (of
rode dwerg
). Dit is een
sterrenklasse
die 70 procent uitmaakt van de sterren in de
Melkweg
. De ster waar het hier om gaat, is half zo massief als onze Zon en is half zo groot.
De bewoonbare zone wordt gedefinieerd als het interval in afstand van de ster waar op het planeetoppervlak het bestaan van vloeibaar water mogelijk is. Er werden eerder al planeten gevonden in de bewoonbare zone, maar deze waren minstens 40 procent groter dan de
aarde
.
Kepler-186f beweegt rond zijn ster (
Kepler-186
) in 130 dagen en ontvangt een derde van de energie die de Aarde ontvangt van de Zon. Hierdoor staat hij aan de buitenste rand van de bewoonbare zone. Op het lokale middaguur is de ster even helder als onze Zon is, een uur voor
zonsondergang
. Kepler 186-f is ongeveer 10 procent groter dan de Aarde.
M-dwergen zijn de meest voorkomende sterren. Als er naar buitenaards leven gezocht wordt, zal dat waarschijnlijk rondom soortgelijke sterren gevonden worden.
Dat de planeet zich in de bewoonbare zone bevindt, betekent niet dat er daadwerkelijk leven is. De
temperatuur
op de planeet is sterk afhankelijk van de atmosfeer die er heerst. Verschillende eigenschappen, voorkomend op de planeet, komen echter wel overeen met de Aarde.
Kepler-186f behoort tot het Kepler-186 systeem dat zich op een afstand van 500
lichtjaar
in het
sterrenbeeld
Zwaan
bevindt. Het systeem omvat nog vier andere planeten: Kepler-186b, Kepler-186c, Kepler-186d, en Kepler-186e die in respectievelijk 4, 7, 13 en 22 dagen rond hun ster wentelen. Dit maakt hen te heet om leven zoals wij het kennen mogelijk te maken. Deze vier binnenplaneten zijn kleiner dan anderhalfmaal de aarde.
Alhoewel de afmetingen van Kepler-186f bekend zijn, zijn de
massa
en samenstelling niet bekend. Metingen van andere planeten doen vermoeden dat de planeet rotsachtig is. De volgende stap in het onderzoek naar
exoplaneten
is het meten van de chemische samenstelling. De Kepler ruimtetelescoop kan 150.000 sterren gelijktijdig waarnemen. Het is de eerste missie van de NASA die in staat is aardachtige planeten te ontdekken. Een exoplaneet wordt ontdekt door de vermindering van de lichtsterkte van de ster te meten wanneer de planeet voor de ster langs gaat. Hierdoor kan de grootte, de periode en de hoeveelheid energie die de planeet van de ster ontvangt, bepaald worden.
Bronnen, noten en/of referenties
|