Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Karel van Calabrie
(circa
1298
-
9 november
1328
) was van 1309 tot aan zijn dood hertog van
Calabrie
. Hij behoorde tot het
huis Anjou-Sicilie
.
Karel was de oudste zoon van koning
Robert van Napels
en diens eerste echtgenote Jolanda van Aragon, dochter van koning
Peter III van Aragon
. Hij groeide vermoedelijk op aan het hof van zijn grootvader koning
Karel II van Napels
.
Toen Karel II in 1309 stierf, werd Karels vader Robert koning van Napels. Als nieuwe kroonprins werd Karel benoemd tot hertog van Calabrie en vicaris-generaal van het koninkrijk Napels. In 1315 wilde zijn vader hem de troepen doen aanvoeren om de
Florentijnse Republiek
te helpen, maar uiteindelijk werd de leiding toevertrouwd aan Roberts jongere broer
Filips I van Tarente
. In de daaropvolgende Slag bij
Montecatini
werd de Florentijns-Napolitaanse coalitie vernietigend verslagen.
Toen
condottiero
Castruccio Castracani
in 1325 de Florentijnen versloeg in de Slag bij
Altopascio
, werd Karel in 1326 voor tien jaar verkozen tot beschermheer van de stad. Hetzelfde moment probeerde hij onsuccesvol het
koninkrijk Sicilie
te veroveren op zijn neef
Frederik III
. Zolang Karel in Sicilie was, stelde hij
Wouter VI van Brienne
aan als zijn plaatsvervanger in
Florence
. Karel maakte zich echter al snel impopulair in de stad door zeer hoge belastingen te heffen en uiteindelijk werd hij op advies van
keizer Lodewijk de Beier
in december 1327 teruggeroepen naar Napels.
Karel stierf in november 1328 op ongeveer 30-jarige leeftijd. Zijn vader overleefde hem, waardoor Karel nooit koning van Napels werd. Hij werd bijgezet in de Santa Chiarakerk van
Napels
.
In 1316 huwde Karel met
Catharina van Oostenrijk
(1295-1323), dochter van Rooms-koning
Albrecht I van Habsburg
. Het huwelijk bleef kinderloos.
In 1323 huwde hij met zijn tweede echtgenote
Maria van Valois
(1309-1331), dochter van graaf
Karel van Valois
. Ze kregen vijf kinderen:
Bronnen, noten en/of referenties
|