Kach
en
Kahane Chai
(
Hebreeuws
: ??, letterlijk "Dus") zijn
Israelische
extreemrechtse
terroristische organisaties, waarbij Kahane Chai een aftakking is van Kach. Terreurdeskundigen gaan ervan uit dat beide organisaties nauw samenwerken en noemen beide daarom in een adem. Van 1984 tot en met 1988 was Kach een eenmansfractie in de
Knesset
, de partij werd vertegenwoordigd door Kachleider en -oprichter
rabbijn
Meir Kahane
. Kahane werd vermoord in
1990
, hierna spleet de beweging in tweeen: Kach en Kahane Chai. Sinds 1994 zijn beide bewegingen in Israel verboden. De
Verenigde Staten
,
[2]
Canada
[3]
en de
Europese Unie
[4]
bestempelen Kach en Kahane Chai als
terroristische organisaties
.
Kahane Chai en Kach willen het Bijbelse
Land van Israel
herstellen, hiertoe willen ze het grondgebied van Israel uitbreiden met de
Palestijnse gebieden
en een deel van
Jordanie
. Om dit doel te bereiken intimideert Kahane Chai/Kach Arabische inwoners van Israel en oefent ze druk uit op de Israelische regering. Naast politieke druk omvatten de activiteiten van Kach demonstraties, geweld (gericht tegen Palestijnen en Israelische regeringsfunctionarissen) en bomaanslagen.
De naam Kach is afkomstig van de kiessymbool van de partij,
??
(uitgesproken als 'Kach'), afkomstig van de
Irgun
-motto
Rak Kach
(Alleen Zo). In 1971 deed leider Meir Kahane mee met de partijnaam "De Ligalijst", en later als 'Kach' als afkorting van
Kahane LaKnesset
(Kahane naar de
Knesset
). Kahane Chai is Hebreeuws voor
Kahane Leeft
.
Meir Kahane werd in 1932 geboren in
Brooklyn
in een
orthodox joodse
familie. Nadat hij een paar keer mishandeld was door
antisemitische
buurtgenoten schreef hij het boek
Never again
, waarin hij joden opriep tot weerbaarheid, en sloot hij zich aan bij de
Betarbeweging
. In 1968 richtte hijzelf de
Jewish Defense League
(JDL) op om de Joodse gemeenschap in New York te beschermen tegen aanvallen van
neonazi
’s. De Jewish Defense League is een beweging die geweld niet schuwt en in verband wordt gebracht met enkele aanslagen.
In september 1969
emigreerde
Kahane’s naar Israel waar hij in 1971 Kach (
Kahane naar de Knesset
) oprichtte.
[1]
Kach zag de oplossing voor het slepende Israelisch-Palestijnse conflict in het over de grens zetten van de
Palestijnen
en de
Arabische Israeliers
) naar Arabische buurlanden (de zogenoemde ‘transfer’). Kach maakte een uitzondering voor de
Druzen
en
Bedoeienen
, dit zijn weliswaar Arabieren maar zij waren volgens Kach niet anti-Israel en over het algemeen niet bij terreurdaden betrokken. Kach had vooral in
Hebron
en
Kiryat Arba
veel sympathisanten, maar ook buiten Israel in
Europa
en Noord-Amerika. Kahane maakte bij het promoten van zijn politieke ideeen gebruik van de angst voor een nieuwe
Holocaust
, volgens Kahane moesten de Joden zichzelf voortdurend verdedigen.
De eerste twee keer dat Kach meedeed aan de Israelische verkiezingen kreeg de partij maar een paar duizend stemmen, bij lange na niet voldoende voor een plaats in de
Knesset
. De populariteit van Kach nam toe toen Israel in 1982 een stuk grond overdroeg aan
Egypte
in het kader van het vredesproces tussen beide landen. De overdracht van het grondgebied stuitte op verzet van de orthodoxe Joodse kolonisten die zich in het gebied gevestigd hadden. De toenmalige Israelische president
Menachem Begin
vroeg de orthodoxe rabbijn Kahane om te bemiddelen. Door de ontruiming van de kolonies, het verzet en Kahane's bemiddeling nam de populariteit van Kach toe, in 1984 kreeg Kach met 26.000 stemmen een zetel in de
Knesset
.
[5]
Veel kreeg Kahane namens Kach niet voor elkaar, de overige politici lieten hem links liggen. Vrijwel alle Knessetleden liepen de zaal uit als Kahane ging spreken en liepen het Knesset-restaurant uit zodra hij binnenkwam. Wetten en moties die Kahane indiende kwamen nooit tot stemming. In 1985 nam de Knesset een wet aan die maakte dat
racistische
partijen niet meer aan de Israelische parlementsverkiezingen mee konden doen. Toen Kahane zijn recht als parlementslid aangreep om in Arabische steden zijn transfer-ideeen te verkondigen, werd hem dat recht ontzegd. In 1988 mocht Kach niet meer aan de verkiezingen meedoen.
In 1990 werd Kahane in New York vermoord door El Sayyid Nosair, een
Egyptische
moslim
. Het leiderschap van Kach ging over naar personen in
Hebron
en
Kiryat Arba
. Kahane's zoon, Benjamin Kahane, richtte in
Kfar Tapuach
(een
Israelische nederzetting
op de Westelijke Jordaanoever), de concurrerende beweging Kahane Chai op, Kach en Kahane Chai hielden wel dezelfde doelstelling. Benjamin Kahane werd in 2000 samen met zijn vrouw vermoord door Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.
De verkiezingsprogramma van Kach bestond uit de volgende standpunten:
[6]
- Iedere
Arabische Israelier
krijgt het recht om te wonen, maar ze krijgen nooit de Israelische nationaliteit. Arabieren krijgen volledige persoonlijke rechten, maar niet de rechten die Joden krijgen. Arabieren die de aanbod weigeren krijgen compensatie om het
Land van Israel
te verlaten, waarbij 10% wordt besteed aan een fonds voor de
Sefardische Joden
.
- Arabieren die in Israel blijven en 18 jaar zijn geworden moeten verplicht drie jaar aan handmatige arbeid verrichten en zich onderwerpen aan dienstplicht. De kinderbijslag voor Arabische gezinnen wordt afgeschaft, en het geld besteed voor Joden.
- Arabieren die terroristische daden plegen, krijgen automatisch de doodstraf.
- Een werkweek bestaat uit vijf dagen, waarbij de
Sjabbat
en zondag gelden als vrije dagen. Zondag is een dag voor vermaak, sport, en algemeen vermaak, terwijl de Sjabbat dient voor rust, zonder enig vorm van schending.
- Een grotendeels vrije economie wordt toegepast, met bureaucratie, regulaties en vergunningen sterk afgeslankt. Belastingen worden verlaagd en investeringen worden aangemoedigd. De deelname van arbeiders aan het werkproces wordt ook aangemoedigd. De functies van de
Histadroet
-vakbond worden sterk ingeperkt. Enkel een vrije markt waarin buitenlandse investeringen binnen brengen en waarbij domestisch kapitalisme wordt aangemoedigd maken het mogelijk om Israel niet meer als een hopeloos en bedelend land te maken.
- Het minimumloon wordt snel verhoogd, en werkeloosheidsuitkeringen worden enkel gegeven als er bewijs is dat iemand geen arbeid kan verrichten. Joods arbeid wordt aangemoedigd.
- De grote hoeveelheid fondsen die naar de Arabische sector gaan worden overgeheveld naar arme Joden in steden.
- Een complete verandering in het onderwijs in Israel wordt ondernomen, waar onder scholen, nieuws en de media. Alle scholen krijgen een basis-
curriculum
over het
Jodendom
en Joods nationaal trots. Ouders die dat niet willen mogen vrijwillig en zonder subsidie thuisscholing geven.
- Het
Alia
-departement wordt herontworpen, waarbij alle afgezanten worden vervangen met afgezanten die alia hebben gepleegd vanuit een bepaald land.
- Er komt een speciaal departement om
antisemitisme
te bestrijden.
- Er komt een speciaal kantoor om Joden die lijden in het Midden-Oosten (zoals in
Jemen
,
Syrie
en
Ethiopie
) te steunen met protesten en acties.
- Alle banden met
Duitsland
en
Oostenrijk
worden beeindigd, behalve voor herstelbetalingen. Er wordt van Duitsland geeist dat zij hun verplichtingen jegens Israel en slachtoffers van de Duitse wreedheden volledig nakomen. De Duitsers zijn van ons schadevergoedingen verschuldigd, terwijl wij niks verschuldigd zijn aan hen. Geld ontslaat hen niet van enige zonde, misdrijf of moord.
- De vernederingen jegens Israel door de
Verenigde Naties
worden beeindigd door een volledige terugtrekking van Israel uit de VN.
- Een zo snel mogelijke
annexatie
van ieder deel van de
Land van Israel
dat in onze handen is, en oneindige mogelijkheid tot het bouwen van
nederzettingen
.
- De eigendom van de
Tempelberg
wordt afgenomen van de Moslims en geschonken aan de
Opperrabbinaat van Israel
, waarbij Joden die zich houden aan de regels van
halacha
toegang hebben. Ook wordt er zo snel mogelijk een
synagoge
op de Tempelberg gebouwd.
- Iedere jonge Joodse koppel krijgt een gratis
dunam
aan land om een huis te bouwen met een minimale
hypotheek
. Hierdoor worden jonge koppels aangemoedigd om de steden te verlaten, en te leven in een ruimte met veel lucht en natuur, in tegenstelling tot de kleine en krampachtige appartementen in wolkenkrabbers.
- Het leger krijgt de recht om bij iedere vorm van verdachtheid een aanvaller neer te schieten, inclusief steengooiers. Het hele dorp waarin een terrorist leeft, inclusief steengooiers, wordt het land uitgestuurd.
- Iedere soldaat krijgt tijdens zijn drie jaar aan dienstplicht onderwijs in handvaardigheden, en krijgt de mogelijkheid om zijn laatste jaar aan dienstplicht uit te voeren thuis bezig met een bepaalde vaardigheid.
- Vrouwen worden uitgezonderd van de dienstplicht en krijgen maatschappelijk diensttijd waarbij het verplicht is dat de vrouw iedere nacht terug naar huis keert.
- Er wordt een speciale legerbasis gebouwd waarin
Charedische joden
hun dienstplicht uit kunnen voeren. Een uitzondering hierbij zijn fulltime
jesjiva
-leerlingen. Jesjiva-leerlingen die niet enkel tijd besteden aan studie krijgen ook dienstplicht.
- De persvrijheid wordt streng gehandhaafd, met eisen. Alle correspondenten en kranten zullen zich houden aan een strikte waarheidsgetrouwe rapportage van evenementen en er zal geen boycot van evenementen worden toegestaan.
- Enkel inwoners die een Joodse moeder hebben of zich hebben bekeerd volgens authentieke
halacha
worden beschouwd als Joden.
- Niet-
Orthodoxe
tempels mogen blijven bestaan, maar gebruik van de titel "rav" is verboden ('rabbijn' mag wel), en geen enkele niet-orthodox gebedsgebouw mag zich een
Beit Knesset
noemen ('tempel' of 'centrum' mag wel).
- Er zal een reorganisatie van de religieuze rechtbanken plaatsvinden om ervoor te zorgen dat dajanim (rechters) op verdienste kunnen worden gekozen en om erop te staan dat de procedures voor echtscheidingen worden gestroomlijnd en versneld.
- Inwoners met andere geloofsovertuigingen mogen samenkomen, maar nooit proberen anderen te bekeren.
- Huwelijken tussen Joden en
gojim
worden wettelijk verboden; respect voor gojim wordt aanbevolen, maar daar valt het onderlinge menging niet onder.
In 1994 werden Kach en Kahane Chai in Israel verboden nadat een radicaal Kach-lid,
Baruch Goldstein
, op 25 februari 1994 in
Hebron
de Ibrahimi-
moskee
binnenviel. Goldstein schoot 29 Arabieren dood en verwondde er ongeveer 150. Deze
aanslag in de moskee
veroorzaakte grote verontwaardiging en woede in Israel, 80% van de Israeliers veroordeelde de aanslag, 3%
[7]
van de bevolking steunde Goldstein. Omdat Kach en Kahane Chai de aanslag niet veroordeelden, werden beide organisaties verboden. Na het verbod bleven de groeperingen ondergronds voortbestaan.
Een Israelische deserteur,
Eden Natan-Zada
, die op 4 augustus 2005 op een bus in de buurt van de
Israelische stad
Shefa Amr
vier
Arabische Israeliers
doodschoot, werd enkele jaren verborgen door Kahane Chai in de nederzetting Kfar Tapuach.
Baruch Marzel
en
Itamar Ben-Gvir
zijn de leidinggevende personen binnen de verboden beweging. Zij zaten meerdere malen in de Israelische gevangenis, met of zonder proces. Leden en sympathisanten van Kach/Kahane Chai zijn de motors achter de uitbreiding van illegale
Israelische nederzettingen
in de
Westelijke Jordaanoever
en bij plannen om de derde
joodse tempel
te bouwen. Marzel, wonend in de nederzetting
Tel Rumeida
in Hebron, was van jongs af aan een volgeling van Meir Kahane en vanaf 1984 secretaris van de Kachpartij in de Knesset. Toen de partij in 1988 niet meer aan de verkiezingen mocht deelnemen, bleef hij achter de schermen zijn activiteiten en invloed uitoefenen. Sinds 2013 zijn Marzel en Ben-Gvir lid van
Otsma Jehudit
, een partij die zeer dicht verwant aan Kach en Kahane Chai is.
In december 2010 waren Ben-Gvir en Marzel samen met het
extreemrechtse
Knesset
-lid
Michael Ben-Ari
in
Bat Yam
aanwezig bij een protestdemonstratie tegen de overname door de 'Arabische vijand' van Joodse meisjes en huizen.
[8]
Begin die maand was door meer dan 50 ultra-orthodoxe en nationaal-religieuze
rabbijnen
van Israelische diverse gemeentes een manifest ondertekend met het religieuze verbod om appartementen of land te verkopen of te verhuren aan Arabieren. Een van de initiatiefnemers was opperrabbijn
Shmuel Eliyahu
van
Safed
, zoon van
Mordechai Eliyahu
.
[9]
Op donderdagavond 23 december verzamelden zich ruim 2000
rechtse
aanhangers op het Zionplein in Jeruzalem om hun steun eraan te betuigen. Ben-Ari was er bij en vertelde de menigte onder meer dat linkse politici de enige staat van het Joodse volk zouden willen veranderen in een land voor alle volken, behalve het Joodse.
[10]
Sinds 2009 is op de gehele Westelijke Jordaanoever het aantal aanvallen op Arabische bezittingen toegenomen, onder vermelding van de term
'price tag'
.
[11]
In navolging van Kach/Kahane Chai hebben jonge Joods-
extreemrechtse
kolonisten zich verenigd in
terroristische
groeperingen, zoals
Lehava
,
The Revolt
en de
ultra-nationalistische
Hilltop Youth
, waarbij
Meir Ettinger
, de kleinzoon van Kahane, nauw is betrokken.
[12]
[13]
Volgens
Shin Bet
tekende zich onder de Hilltop Youth een nieuwe
anti-zionistische
ideologie af.
[14]
[15]
Een fanatieke navolger van Meir Kahane is
Ben-Zion Gophstein
(Bentzi Gupstein) een van de organisatoren van de protestdemonstratie in Bat Yam.
[16]
Hij is actief in de Kach-beweging en leider van de aan Kach gelieerde extreemrechtse jongerengroep Lehava
[17]
Deze organisatie is tegen
assimilatie
van Joden en niet-Joden,
[18]
en tegen de aanwezigheid van christenen in Israel.
[19]
Begin augustus 2015 riep Gophstein, tijdens een panel voor
yeshiva
-studenten, op tot het in brand steken van kerken. Hij ziet dat als een
mitswa
(gebod) van de
Rambam
en zei voorbereid te zijn om hiervoor 50 jaar in de gevangenis door te brengen.
[20]
Sinds 2012 wordt de partij
Otzma Yehudit
beschouwd als onofficiele opvolger van de gedachtegoed van Meir Kahane. Het heeft aan vijf verkiezingen meegedaan sinds zijn opvolging, maar heeft nog nooit de kiesdrempel gehaald. In 2015 ging het een lijstverbinding met de door ex-
Shas
leider
Eli Yishai
opgerichte partij
Yachad
, met een lid van Otzma Yehudit op de lijst van Yachad.
Voor de verkiezingen van de
21ste Knesset
op 9 april 2019 ging Otzma Yehudit een lijstverbinding aan met
het Joodse Huis
. Dit gebeurde mede op aandrang van premier
Benjamin Netanyahu
.
[21]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
a
b
CRS Report for Congress on Foreign Terrorist Organizations
, CRS, 6 februari 2004, pagina 51.
Gearchiveerd
op 11 december 2018.
- ↑
Amerikaanse terreurlijst
, U.S. Department of State, 8 april 2008.
Gearchiveerd
op 31 augustus 2017.
- ↑
Canadese terreurlijst
, Public Safety Canada, 20 november 2008
- ↑
Europese terreurlijst
,
Europese Commissie
, 26 januari 2009.
Gearchiveerd
op 23 mei 2022.
- ↑
Partijen in de Knesset
, Knesset.
Gearchiveerd
op 8 december 2022.
- ↑
Meir Kahane
,
Internet Archive
(1987).
Uncomfortable questions for comfortable Jews
. Secaucus, N.J. : L. Stuart.
- ↑
Disgusting Support for Baruch Goldstein
.
- ↑
Bat Yam rally: 'Arabs dating our sisters'
, Ynetnews, 19 december 2010.
Gearchiveerd
op 6 februari 2023.
- ↑
50 municipal rabbis: Don't rent flats to Arabs
Ynetnews, 7 december 2010.
Gearchiveerd
op 5 juni 2023.
- ↑
Rightists gather in Jerusalem's Zion Square to express support for call to ban sale or rental of property to Arabs
, Ynetnews, 23 december 2010.
Gearchiveerd
op 9 januari 2023.
- ↑
ADL: Price Tag Attacks in Israel “Have Been Going on for Too Long”
, adl.org, 18 juni 2013.
Gearchiveerd
op 14 juni 2021.
- ↑
Amid Palestinian Violence, Israel Tracks Far-Right Jewish Threat
, forward.com, 7 december 2015.
Gearchiveerd
op 23 mei 2022.
- ↑
Israel places two radical right-wing suspects in administrative detention
, Ynetnews, 8 september 2015.
Gearchiveerd
op 25 maart 2023.
- ↑
A revolt and a king: The ideology behind Jewish terrorism
, Ynetnews, 1 maart 2016.
Gearchiveerd
op 15 juli 2023.
- ↑
Three Jewish extremists indicted for throwing rocks at Palestinians. Grandson of assassinated far-right rabbi Meir Kahane among the group accused of attacking civilians in the northern West Bank in 2014
,
Times of Israel
, 22 november 2017.
Gearchiveerd
op 9 november 2020.
- ↑
Bat Yam Residents, Rightists Rally to Protect City From Arab Suitors
,
Haaretz
, 21 december 2010.
Gearchiveerd
op 23 mei 2022.
- ↑
Jewish Group Offers Dilemma to Israel as anti-Arab violence rises
, forward.com, 28 december 2014
- ↑
Over vocal protest, Arab-Jewish wedding goes ahead
,
Times of Israel
, 17 augustus 2014.
Gearchiveerd
op 29 december 2022.
- ↑
Activists protest pope’s visit to contested Jerusalem site
,
Times of Israel
, 25 mei 2014.
Gearchiveerd
op 6 januari 2023.
- ↑
Israeli Extremist Group Leader Calls for Torching of Churches
,
Haaretz
, 6 augustus 2015.
Gearchiveerd
op 11 maart 2017.
- ↑
Extremist Otzma Yehudit announces unity pact with Jewish Home
,
Times of Israel
, 20 februari 2019.
Gearchiveerd
op 12 januari 2023.
|
Israelische politieke partijen