Het
kabinet-Pierson
was een Nederlands kabinet, dat regeerde van
1897
tot
1901
. Het kabinet bestond uit conservatieve en gematigd vooruitstrevende liberalen, waarbij de gematigd vooruitstrevende liberalen (van de partij
Liberale Unie
) in de meerderheid waren (alleen de minister van Buitenlandse zaken was
conservatief-liberaal
). Het kabinet had de bijnaam
het kabinet van sociale rechtvaardigheid
.
Op
31 augustus
1898
wordt
koningin Wilhelmina
meerderjarig en eindigt het regentschap van
regentes Emma
.
Minister
De Beaufort
spant zich erg in voor de
Haagse Vredesconferentie
in 1899. De deelname van het
Vaticaan
en van de
Zuid-Afrikaanse Boerenrepublieken
ligt daarbij erg gevoelig. Resultaat van de conferentie is de instelling van een
Permanent Hof van Arbitrage
.
In 1900 verwerpt de
Eerste Kamer
de ontwerp-
Ongevallenwet
van minister
Lely
, omdat zij de organisatie te centralistisch acht. Een tweede ontwerp, waarin meer wordt overgelaten aan het bedrijfsleven, haalt het wel.
Nederland zendt na de Engelse overwinning in
Zuid-Afrika
een oorlogsschip naar Zuid-Afrika om de president van
Transvaal
,
Paul Kruger
, op te halen en naar Europa te brengen.
De koningin trouwt in februari 1901 met de Duitse (
Mecklenburgse
) prins Heinrich, die na zijn huwelijk
prins Hendrik
heet.
Het kabinet-Pierson heeft een aantal belangrijke wetten tot stand gebracht. Enkele bekende wetten zijn:
Veel van deze wetten vormden de basis van latere wetten.
Al kort na het optreden van het kabinet treedt minister
Jansen
van Marine af, omdat de
Tweede Kamer
zijn voorstel voor uitbreiding van de marinevloot afwijst.
Minister
Eland
van Oorlog lijdt begin 1901 een nederlaag in de Tweede Kamer. De minister kan zich niet verenigen met een amendement-Van Gilse dat er bij aanneming toe zou leiden dat een kortere diensttijd in de wet wordt vastgelegd. Als het amendement inderdaad wordt aangenomen, neemt Eland ontslag.
Zijn opvolger,
generaal Kool
, weet een nieuw voorstel wel door de Kamer te loodsen. Hij doet dat zo bekwaam, dat de wet ten aanzien van de diensttijd zelfs verder gaat dan het wetsvoorstel van Eland.
Door de bijnaam
het kabinet van sociale rechtvaardigheid
wordt het kabinet-Pierson nog met enige regelmaat besproken in de context van hedendaagse politiek. Emeritus hoogleraar parlementaire geschiedenis
Joop van den Berg
noemde het kabinet-Pierson 'het perfecte kabinet', omdat de prestaties behoorden tot 'de grootste en meest blijvende die ooit door een regering zijn tot stand gebracht'.
De
Mr. Hans van Mierlo Stichting
, het wetenschappelijk bureau van D66, publiceerde een boek geinspireerd op het kabinet:
Naar een nieuw kabinet van sociale rechtvaardigheid. Een programma van urgentie voor arbeid, technologie, wonen, onderwijs & democratie in een nieuwe tijd
(Boom, 2021).
Bronnen, noten en/of referenties
- De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van
www.parlement.com
. Overname was tot 1 februari 2016 toegestaan met bronvermelding.