Joseph Hooker
|
|
"Fighting Joe" Hooker
|
Bijnaam
|
"Fighting Joe"
|
Geboren
|
13 november
1814
Hadley
,
Massachusetts
,
Verenigde Staten
|
Overleden
|
31 oktober
1879
Garden City
,
New York
,
Verenigde Staten
|
Rustplaats
|
Spring Grove Cemetery,
Cincinnati
,
Hamilton County
,
Ohio
,
Verenigde Staten
[1]
|
Land/zijde
|
Verenigde Staten
|
Onderdeel
|
United States Army
Californie
Militie
|
Dienstjaren
|
1837
?
1853
1861
?
1868
(USA)
1859
?
1861
(Californie)
|
Rang
|
Major General
Colonel
(Californie)
|
Eenheid
|
1st U.S. Artillery
[2]
|
Bevel
|
-1e Korps,
Army of the Potomac
-
Army of the Potomac
-XX Korps, Army of the Tennessee
-Brigade, Division of the Potomac (augustus-3 oktober 1861)
-Division, Army of the Potomac (3 oktober 1861-13 maart 1862)
-2nd Division, 3rd Corps, Army of the Potomac (13 maart-5 september 1862)
-3rd Corps, Army of Virginia (6-12 september 1862)
-lst Corps, Army of the Potomac (12-17 september 1862)
-5th Corps, Army of the Potomac (10-16 november 1862)
-Center Grand Division, Army of the Potomac (16 november 1862-26 januari 1863)
-Department en Army of the Potomac (26 januari-28 juni 1863)
-llth en 12th Corps, Army of the Cumberland (25 september-14 april 1863)
-20th Corps, Army of the Cumberland (14 april-28 juli 1864)
-Northern Department (1 oktober 1864-27 juni 1865)
|
Slagen/oorlogen
|
Seminole Oorlog
Mexicaans-Amerikaanse oorlog
Amerikaanse Burgeroorlog
|
Joseph Hooker
(
Hadley (Massachusetts)
,
13 november
1814
-
Garden City
(
New York
),
31 oktober
1879
), ook bekend als "Fighting Joe", was beroeps
officier
in het
United States Army
en
generaal-majoor
in het Noordelijke leger tijdens de
Amerikaanse Burgeroorlog
. Hij gaf kortstondig leiding aan het belangrijke
Army of the Potomac
, maar na zijn vernietigende nederlaag in de
Slag bij Chancellorsville
tegen
Robert E. Lee
in
1863
raakte hij dat commando weer kwijt. Hij diende gedurende de rest van de burgeroorlog verdienstelijk in ondergeschikte commando's.
Hooker werd geboren in
Hadley
,
Massachusetts
als kleinzoon van een
kapitein
in de
Amerikaanse Vrijheidsoorlog
. Hij studeerde af van
West Point
in 1837 en werd
tweede luitenant
in de
artillerie
. Hij vocht eerst tegen de
Seminole
-indianen en diende daarna in de
Mexicaans-Amerikaanse oorlog
onder zowel
Zachary Taylor
als
Winfield Scott
in staf-functies. Hij verdiende promoties voor betoonde moed en leiderschap in drie veldslagen:
Slag bij Monterrey
(
kapitein
),
Puente Nacional
(
majoor
) en
Slag bij Chapultepec
(
luitenant-kolonel
). Zijn toekomstige reputatie als
Don Juan
begon in Mexico, waar hij door de lokale meisjes
Handsome Captain
genoemd werd.
In 1853 nam Hooker ontslag uit het leger, nadat zijn reputatie beschadigd was, omdat hij getuige was geweest tegen zijn voormalige commandant Winfield Scott in de krijgsraad tegen
Gideon Pillow
. Hooker vestigde zich in
Sonoma County
,
Californie
als boer en land-ontwikkelaar, maar hij wijdde zich meer aan gokken en drank dan aan landbouw. Hij verzocht de toenmalige minister
John B. Floyd
nog om de president (
James Buchanan
) hem terug te laten keren in het leger, maar tevergeefs.
Aan het begin van de oorlog verzocht Hooker om een benoeming tot officier, maar zijn eerste verzoek werd geweigerd, misschien omdat de opperbevelhebber van het leger, Winfield Scott, nog een hekel had aan Hooker. Hij leende geld om van Californie naar het Oosten te trekken. Nadat hij de nederlaag van het Noordelijke leger tijdens de
Eerste Slag bij Bull Run
had gezien, schreef hij een brief naar president
Abraham Lincoln
, waarin hij klaagde over militair wanbeheer, zijn eigen kwalificaties voor het voetlicht bracht, en weer om een benoeming tot officier vroeg. In augustus
1861
werd hij benoemd tot
brigadegeneraal
van vrijwilligers. Hij voerde het bevel over een
brigade
en daarna een
divisie
in de buurt van
Washington D.C.
, als onderdeel van de oprichting en organisatie van het nieuwe
Army of the Potomac
onder
generaal-majoor
George McClellan
.
In de
Schiereiland-veldtocht
van
1862
leidde Hooker de 2e divisie van het III Corps en vestigde een naam als een goed leider in het gevecht, die agressief de belangrijke punten op het slagveld opzocht. Hij leverde kritiek op zijn commandant McClellan, die hij veel te voorzichtig vond: "Hij is niet alleen geen soldaat, hij weet niet eens wat soldaat zijn inhoudt."
Terwijl McClellans leger zich terugtrok werd Hooker overgedragen aan
John Popes
Army of Virginia
. Hij bleef eerst divisie-commandant, maar nam het commando over III Corps over na de nederlaag tijdens de
Tweede Slag bij Bull Run
. Nadat
Robert E. Lees
leger
Maryland
was binnengetrokken vocht Hooker met onderscheiding tijdens de
Slag bij Antietam
. Tijdens die slag lanceerde Hookers
legerkorps
de eerste aanval van de bloedigste dag in de Amerikaanse geschiedenis, tegen het legerkorps van
Thomas "Stonewall" Jackson
. Hooker werd gewond aan zijn voet en moest het slagveld verlaten. Hij beweerde later dat het Noorden zou hebben gewonnen als hij had kunnen blijven, maar McClellans voorzichtigheid zorgde ervoor dat het Zuidelijke leger kon ontkomen. President Lincolns geduld was op en hij verving McClellan door
Ambrose Burnside
.
De
Slag bij Fredericksburg
in december 1862 was opnieuw een debacle voor de Unie. Hooker noemde Burnsides plan om de fortificaties op de heuvels rond de stad te bestormen "belachelijk". Zijn legerkorps had enorme verliezen geleden in de veertien vruchteloze aanvallen waartoe Burnside opdracht had gegeven, ondanks Hookers bezwaren. Een maand later was het geduld van president Lincoln alweer op en verving hij Burnside: door Hooker.
Op 26 januari
1863
werd Fighting Joe Hooker de nieuwe commandant van het
Army of the Potomac
. Een groot deel van het leger zag dit als onvermijdelijk, wegens Hookers agressieve reputatie, wat bij zijn voorgangers geheel ontbrak.
Hooker was niet erg bescheiden. Hij schreef naar Lincoln dat het land het beste gediend was met een dictator. Lincoln schreef terug:
- "Alleen succesvolle generaals kunnen dictator worden. Waar ik nu om vraag is militair succes, en ik zal het dictatorschap riskeren."
Hooker wist het moreel van zijn troepen enorm op te vijzelen door hervormingen op het gebied van gezondheid en welzijn, maar hij zette een slecht voorbeeld voor het gedrag van zijn officieren: zijn hoofdkwartier werd beschreven als een combinatie van een
bar
en een
bordeel
.
Hooker plande een lente- en zomer-campagne die er goed uitzag: Eerst de
cavalerie
diep het vijandelijk gebied insturen om de bevoorrading af te snijden en de vijand af te leiden van de hoofd-aanval. Daarna wilde hij Lees leger vastpinnen in
Fredericksburg
en zijn eigen leger achter Lee langs laten marcheren om hem vervolgens in de rug aan te vallen. Maar beide acties werden te voorzichtig uitgevoerd en bereikten dus hun doelstellingen niet. En op het moment dat zijn leger in contact kwam met dat van Lee op 1 mei 1863 verloor hij zijn zenuwen, trok zijn leger terug rond het stadje Chancellorsville, en wachtte op Lees aanval.
Lee reageerde meesterlijk: hij splitste zijn kleinere leger in tweeen om beide delen van Hookers leger aan te kunnen vallen. Daarna splitste hij nog een keer, om
Thomas "Stonewall" Jackson
Hookers onbeschermde rechterflank te laten aanvallen. De
Slag bij Chancellorsville
wordt wel "Lees perfecte veldslag" genoemd, omdat hij een veel grotere vijand versloeg door gedurfde tactieken.
Een deel van Hookers falen is te wijten aan een kanonskogel: terwijl Hooker buiten zijn hoofdkwartier stond raakte een kanonskogel de houten paal waar hij tegenaan leunde en sloeg hem buiten westen voor de rest van de dag. Desondanks weigerde hij, zelfs tijdelijk, het commando over te dragen aan zijn nummer twee, Darius N. Couch. Diverse generaals lieten luid en duidelijk weten dat ze hier niet mee akkoord gingen.
In juni 1863 pleegde Robert E. Lee opnieuw een invasie in het Noorden, en Lincoln stuurde Hooker achter Lee aan om hem te verslaan. Hookers oorspronkelijke plan was om
Richmond
in te nemen, maar Lincoln sprak daarover zijn veto uit, zodat het Army of the Potomac naar het noorden ging marcheren, in de hoop Lees
Army of Northern Virginia
te onderscheppen terwijl het via de
Shenandoah Vallei
probeerde
Pennsylvania
binnen te komen. Hookers opdracht was allereerst om
Washington D.C.
en
Baltimore
te verdedigen, en ten tweede om Lee te onderscheppen en verslaan. Lincoln begon zijn vertrouwen in Hooker te verliezen. Toen Hooker in discussie ging met het hoofdkwartier van het leger over de verdediging van
Harper's Ferry
bood hij impulsief zijn ontslag aan, wat snel aangenomen werd door
Henry Halleck
en Lincoln. Op 28 juni, drie dagen voor de
Slag bij Gettysburg
, werd Hooker vervangen door
generaal-majoor
George Meade
. De eer voor die belangrijke slag zou naar Meade gaan.
Hookers carriere eindigde niet, ondanks zijn slechte optreden. Hij werd met zijn troepen overgeplaatst naar het westen om het
Army of the Cumberland
te versterken rond
Chattanooga
, Tennessee. Hooker had de leiding in de slag om
Lookout Mountain
, die een belangrijke rol speelde bij
Ulysses S. Grants
beslissende overwinning in de
Slag bij Chattanooga
.
Hooker leidde zijn corps competent in de
Atlanta campagne
onder
Sherman
in 1864. Voordat de stad veroverd werd had hij zijn ontslag gevraagd, ontstemd over de promotie van een andere generaal (
Oliver D. Howard
) met minder
senioriteit
dan hijzelf.
Van 1 oktober 1864 tot het einde van de burgeroorlog voerde hij het commando over het Northern Department (omvattende de staten
Michigan
,
Ohio
,
Indiana
en
Illinois
) met hoofdkwartier in
Cincinnati
, Ohio.
Bronnen, noten en/of referenties
- Eicher, John H., and David J. Eicher.
Civil War High Commands
. Stanford, CA: Stanford University Press, 2001,
ISBN 0-8047-3641-3
.
|