Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johann Adolf Freiherr von Thielmann
(
Dresden
,
27 april
1765
-
Koblenz
,
10 oktober
1824
) was een militair in de
napoleontische oorlogen
. Hij vocht eerst tegen, vervolgens met en ten slotte weer tegen
Napoleon
.
Johann Adolf was de zoon van Johann Friedrich von Thielemann (1705-1782) en Karoline Charlotte Seuffert († 1795).
Thielmann liep van 19 oktober 1776 tot 7 januari 1779 school te
Meißen
en kreeg daarna thuis onderwijs. In 1780 nam hij dienst in het leger van Saksen.
Op 7 juni 1782 werd hij naar
Grimma
gezonden waar hij opp 30 maart 1784
luitenant
werd. Op 13 juli 1791 ging hij bij de
huzaren
te
Kolleda
.
Thielmann trouwde op 25 december 1791 met Wilhelmine von Charpentier (1772-1842) en ze kregen elf kinderen.
Hij vocht in 1806 in de
Slag bij Jena
aan Pruisische zijde.
Op 15 oktober werd hij naar Napoleon gestuurd. Hij vatte bewondering voor Napoleon op en smeedde een verbond tussen Saksen en Napoleon in 1807.
Bij het
Beleg van Danzig
en de
Slag bij Friedland
vocht hij tegen de Pruisen en de Russen.
In de veldtocht tegen Rusland voerde hij de Saksische
kurassiers
aan in de
Slag bij Borodino
.
Op 26 februari 1813 moest hij van de koning van Saksen
Torgau
verdedigen, maar strikt neutraal blijven. Na de
Slag bij Großgorschen
gaf de koning van Saksen hem op 10 mei het bevel om de vesting aan de Fransen over te geven. Hij legde zijn commando neer en ging samen met zijn stafchef
Ernst Ludwig von Aster
naar het hoofdkwartier van de geallieerden. Hij vervoegde het Russisch leger. Na de
Slag bij Leipzig
nam hij op 9 april 1815 dienst in het Pruisisch leger.
In 1815 voerde hij in de
Slag bij Ligny
en de
Slag bij Waver
het 3e legerkorps aan tegen
Emmanuel de Grouchy
, waarmee hij bijdroeg aan de overwinning in de
Slag bij Waterloo
.