Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Johan Wilhelm van Lansberge
zijn handtekening
Johan Wilhelm van Lansberge
(
Santa Fe de Bogota
(
Colombia
),
16 november
1830
?
Menton
(Frankrijk)
,
17 december
1905
) was van 1875 tot 1881 gouverneur-generaal van
Nederlands-Indie
.
Van Lansberge, lid van de familie
Van Lansberge
, was een zoon van
Reinhart Frans van Lansberge
, gouverneur van Suriname, en Victoria Maria Rodriguez y Escobar ((1806-1880).
[1]
Van Lansberge volgde het gymnasium in Zutphen en studeerde rechten in Leiden (1848-1854). Vanaf 1856 bekleedde hij diverse diplomatieke functies, onder meer in Parijs, Madrid, Sint-Petersburg en Brussel. Hij nam in 1874 deel aan de
Conferentie van Brussel
, die het
oorlogsrecht
wilde codificeren.
In 1875 werd hij gouverneur-generaal van Nederlands-Indie in een periode met een oplaaiende oorlog in
Atjeh
. Elders op
Sumatra
voerde hij strijd tegen de
Batakkers
en ook op
Celebes
voerde hij oorlog. Met name de strijd in Atjeh kostte veel geld. Tijdens zijn bewind werden
hbs
'en opgericht, alsmede een landbouwschool,
kweekscholen
voor onderwijzers en opleidingsscholen voor '
inheemse
' ambtenaren. Hij slaagde erin om de
slavernij
, die formeel al in 1860 was afgeschaft, verder uit te bannen. In 1881 liep zijn ambtstermijn af.
Andries van den Berg
schilderde in 1887 het
portret van Johan Wilhelm van Lansberge
voor de
portrettengalerij van de gouverneurs-generaal van Nederlands-Indie
in
paleis Rijswijk
in
Jakarta
. Het werd in 1950 opgenomen in de collectie van het
Rijksmuseum Amsterdam
.
Hij was getrouwd met de Spaanse Rafaela del Villar. Hun huwelijk bleef kinderloos.
Bronnen, noten en/of referenties
Gouverneurs-generaal van Nederlands-Indie