Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan Gerard Waldorp
|
|
|
Persoonsgegevens
|
Geboren
|
Amsterdam, 12 aug 1740
|
Overleden
|
Den Haag, 21 nov 1808
|
Nationaliteit
|
Nederland
|
Beroep(en)
|
kunstschilder
|
|
RKD-profiel
|
|
Jan Gerard Waldorp
(
Amsterdam
,
12 augustus
1740
-
21 november
1808
) was een
Nederlandse
kunstschilder
. Hij is ook bekend geworden door zijn rol bij de totstandkoming van de Nationale Kunst-Galerij in Den Haag (1800-1805), voorloper van het
Rijksmuseum
in Amsterdam.
Waldorp was leerling van
A. Elliger
en
J.M. Quinckhard
. Hij werkte van 1758 tot 1767 in Amsterdam. Vervolgens vertrok hij naar
Haarlem
, waar hij medebestuurder was van de
Stadstekenacademie
. In 1779 keerde hij terug naar Amsterdam. Twee jaar daarvoor, op 30 augustus 1776, trouwde hij met de weduwe Elisabeth van der Horst. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren, maar Jan Gerard Waldorp erkende wel de zoon van Elisabeth en haar vorige echtgenoot Abel de Saaijer. Deze zoon, Abel de Saaijer junior, werd als enig (stief)kind door Jan Gerard Waldorp grootgebracht. Abel de Saaijer voegde later de naam van zijn stiefvader bij zijn eigen naam en noemde zich Abel de Saaijer Waldorp. Zijn zoon, de kunstschilder
Antonie Waldorp
droeg uitsluitend de naam van zijn stief-grootvader.
Waldorp verwierf naam als decoratieschilder van onder andere de decors van 'Burgerbuurt' en het 'Gotisch Paleis' in de nieuwe
Amsterdamse schouwburg
. Verder maakte hij aquarellen, tekeningen en etsen, vaak naar voorbeeld van
oude meesters
. In 1784 tekende hij de anti-
Orangistische
prent 'Ecce Proditor' (=
zie de verrader
), waarin
Rijklof Michael van Goens
, de
hertog van Brunswijk
en
prins Willem V
aan de kaak worden gesteld. Ook schilderde Waldorp Rembrandts
Nachtwacht
na in waterverf. In 1800 werd Waldorp aangesteld als opzichter van de Nationale Kunst-Galerij in
Den Haag
.