Ivan Capelli
(
Milaan
,
24 mei
1963
) is een voormalig
Italiaans
autocoureur. Hij maakte zijn
Formule 1
-debuut in 1985 bij
Tyrrell
en nam deel aan 98 Grands Prix waarvan hij er 93 mocht starten. Hij eindigde driemaal op het podium en scoorde 31 punten.
Capelli begon zijn carriere op vijftienjarige leeftijd in de
karting
. Na vier jaar stapte hij over naar de Italiaanse
Formule 3
. In deze klasse werd hij in 1983 Italiaans kampioen, nadat hij de serie een heel jaar domineerde met negen overwinningen. Hierna ging hij naar de Europese
Formule 3
waarin hij in 1984 kampioen werd.
Hierna ging hij in de
Formule 3000
racen voor
Genoa Racing
, waarin hij in 1985 een race won. Hetzelfde jaar debuteerde hij al in de
Formule 1
voor
Tyrrell
. Hij werd onmiddellijk vierde in de Grand Prix van Australie. Ondanks dit geweldige resultaat kon hij geen vast contract versieren in de Formule 1 en ging hij in 1986 weer in de Formule 3000 racen. Hierin werd hij kampioen. Hij combineerde dit met het European Touring Car Championship en een aantal races in de Formule 1 met
AGS
.
Op hetzelfde moment werkte Cesare Garibaldi van
Genoa Racing
samen met
March
om een Formule 1-team op te zetten. Capelli ging in 1987 dan ook rijden voor het
March
-team, geleid door Garibaldi met een
Cosworth
V8-motor. Hij bleef ook voor
BMW
rijden in het
ETCC
voor het
Schnitzer Motorsport
-team omdat het
March
-team een erg klein budget had, in die mate zelfs dat de Belgische Grand Prix gereden werd met een 3,3 liter motor in plaats van een 3,5 liter Formule 1-motor. Op die manier werd Capelli verder betaald door
BMW
. Hij scoorde het eerste punt voor het team in de Grand Prix van Monaco en de terugkeer van
March
werd gezien als professioneel en veelbelovend voor de toekomst.
In 1988 beschikte het team over een chassis ontworpen door
Adrian Newey
met een
Judd
V8 motor. March had gehoopt de enige partner te zijn van Judd maar moest de motor delen met
Williams F1
en
Ligier
. Tweede rijder in het team werd
Mauricio Gugelmin
.
March
werd de revelatie van het jaar.
Het succes kon door geldproblemen niet aangehouden worden en sponsor
Leyton House
nam het team over. Gugelmin wist met het chassis van 1988 in de Grand Prix van Brazilie van 1989 wel nog derde te worden maar het chassis voor 1989 was een teleurstelling. De rijders kwamen ook niet in het stuk voor dat jaar. Dat jaar stierf Garibaldi ook bij een auto-ongeluk.
1990 beloofde weinig beterschap: de auto van Newey was dan wel aerodynamisch goed gevormd, hij was erg slecht op een hobbelig parcours. Dit bleek zo problematisch dat beide auto's in Mexico zich niet konden kwalificeren. Op
Paul Ricard
in
Frankrijk
ging het plots veel beter: beide auto's bezetten een groot deel van de race de eerste en tweede plaats. Gugelmin viel echter uit en Capelli werd kort voor het einde nog ingehaald door
Alain Prost
. Zijn tweede plaats was echter een klein mirakel te noemen. Aanpassingen aan de auto hadden de moeilijkheden met de hobbels dan wel grotendeels weggehaald, in feite was het vooral het vlakke asfalt op
Paul Ricard
dat het team competitief maakte. De rest van het seizoen waren de resultaten dan ook niet wat ze moesten zijn.
Het volgende seizoen was
Leyton House
zowel verantwoordelijk voor de ontwikkeling van chassis als het
Ilmor
V10 programma. Hierdoor bleven ook dit seizoen de resultaten enigszins uit, hoewel Capelli zich wel regelmatig goed kwalificeerde en races redelijk goed verliepen. Toen de eigenaar van
Leyton House
, Akira Akagi, werd opgepakt in het fraudeschandaal rond de
Fuji Bank
belandde het team in een bijzonder moeilijke financiele situatie. Capelli had al wel getekend voor
Ferrari
voor 1992, dus zette hij een stapje opzij om plaats te maken voor
Karl Wendlinger
om het seizoen af te werken. Hij reisde zelf nog wel naar alle Grand Prix om Wendlinger te adviseren.
Ook 1992 bracht niet wat hij er zelf van had verwacht. De nieuwe
Ferrari
was een ramp en Capelli toonde al snel zijn teleurstelling. Hij kon zich ook niet integreren in het team en in de bureaucratische structuur ervan. Hij verloor zijn motivatie en het seizoen werd een ramp door enkele vernederende crashes. Capelli werd nog ontslagen voor het seizoen ten einde was.
Hij werd hierna nog opgepikt door
Jordan
voor het seizoen 1993. Capelli hervond echter zijn motivatie niet en in onderling overleg met het team verliet hij na een rampweekend in Brazilie, waar hij zich niet kon kwalificeren, definitief de Formule 1.
Hierna racete hij nog voor
Nissan
en
Maserati
. Daarnaast werd hij ook F1-commentator voor het Italiaanse TV-station
Rai Uno
. Hij blijft dan ook nog een populair persoon in de pitstraat.