Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Indiase dorpsmuzikanten
De muziek van India kan men verdelen in drie hoofdvormen: klassieke muziek, popmuziek en volksmuziek. De klassieke muziek kent twee tradities, namelijk de
Hindoestaanse muziek
en de
Carnatische muziek
. De popmuziek bestaat voornamelijk uit de
Indiase filmmuziek
, terwijl
Indiase volksmuziek
veel regionale genres kent.
De
Carnatische muziek
is de traditie die hoort bij het zuidelijke deel van India, de
Hindoestaanse muziek
bij het noordelijke deel, Pakistan en Bangladesh. Beide tradities grijpen terug op een vedische origine. Het grote verschil is dat de Hindoestaanse muziek sinds de Mongoolse overheersing (13e eeuw na Christus) veel invloed heeft ondergaan van de
Perzische
en
Arabische muziek
.
Ook al komen de laatste jaren wat meer onafhankelijke rockbands op, de popmuziek in India is eigenlijk altijd gedomineerd door de
Indiase filmmuziek
uit de
Bollywood
-studio's. Indiase films zijn meestal musicals en de liedjes uit die films bezetten het grootste deel van de hitlijsten. Aanvankelijk was de muziek vooral gebaseerd op Indiase volksmuziek, later kwamen daar steeds vaker westerse invloeden in. Momenteel
is
A.R. Rahman
de meest toonaangevende filmmuziekcomponist.
India kent veel regionale vormen van volksmuziek. Een belangrijk
etnomusicoloog
van de
folklore
,
muziekinstrumenten
en
zang
van de deelstaat
Rajasthan
is
Komal Kothari
geweest.
Ook al is er veel volksmuziek terug te vinden in de Bollywood-muziek, de echte volksmuziek is toch wat naar de achtergrond gedrongen.
Bekende genres zijn
bhangra
, een opzwepende dansvorm uit de
Punjab
.
Qawwali
, de devotionele liederen van de
soefi's
uit Pakistan en de daaraan grenzende Indiase deelstaten.