Metallurgisch Kombinaat van Magnitogorsk
|
|
|
De staalfabrieken met de stad Magnitogorsk op de achtergrond.
|
Beurs
|
MCX
:
MAGN
|
|
LSE
:
MMK
|
Grootaandeelhouders
|
Mintha Holding (79,8%)
|
Oprichting
|
1932 (oorspronkelijk)
1992 (huidige vorm)
|
Sleutelfiguren
|
Viktor Rasjnikov
(voorzitter)
Pavel Shilyaev (directeur)
|
Land
|
Rusland
|
Hoofdkantoor
|
Magnitogorsk
|
Werknemers
|
ca. 56.600
|
Producten
|
Plaatstaal
, staven,
profielen
, beton
wapening
, draadstaal,
gegalvaniseerd
,
polymeer
gecoat
en voorgelakt staal en slijtvast staal met hoge weerstand
|
Industrie
|
Staalindustrie
|
Omzet
/jaar
|
US$ 6,4 mld. ? € 5,6 mld. (2020)
|
Winst
/jaar
|
3.121.000.000
US$
(2021)
|
Marktkapitalisatie
|
£ 6,5 mld. ? € 7,7 mld. (LSE, 5 februari 2022)
|
Website
|
mmk.ru
|
|
Het
Metallurgisch Kombinaat van Magnitogorsk
(
Russisch
: Магнитого?рский металлурги?ческий комбина?т), of kortweg
MMK
, is een van de grootste
Russische
staalbedrijven
en ook een van de
grotere in de wereld
.
Bijna tachtig procent van het bedrijf is in handen van de Russische oligarch
Viktor Rasjnikov
, via de in Cyprus geregistreerde Mintha Holding.
[1]
De overige twintig procent wordt
vrij verhandeld
op de
Beurs van Moskou
en de
Beurs van Londen
. De Amerikaanse investeringsbanken
BNY Mellon
en
Goldman Sachs
bezitten elk circa drie procent.
De kantoren in Magnitogorsk met het standbeeld van
Lenin
, naar wie de fabriek vroeger vernoemd was, ervoor.
De fabrieken vanaf de Magnitnaja-berg.
De MMK-groep bezit fabrieken in Rusland en Turkije. Veruit de grootste is deze bij de thuisstad Magnitogorsk in het zuiden van de
Oeral
. Het is een geintegreerde staalfabriek waar
ijzererts
en
schroot
worden verwerkt tot
halffabrikaten
voor de andere fabrieken en eindproducten gaande van staaldraad, -staven en -plaat voor de
bouw
, energie-industrie,
auto-industrie
,
spoorwegen
,
scheepsbouw
,
machinebouw
,
witgoedsector
en verpakkingsindustrie.
Ook bij Magnitogorsk ligt de ijzerertsmijn bij de
Maly Kuybas
, een 560 meter hoge berg in de Oeral, met bijhorende
sinterfabrieken
. De ontginning ervan begon in de jaren zeventig nadat de oorspronkelijke berg, de
Magnitnaja
, was uitgeput.
[2]
Hier werd in 2020 2,6 miljoen ton erts gewonnen, waarmee in zeventien procent van de behoefte van de nabijgelegen staalfabriek kon worden voorzien. Deze mijn zou tegen circa 2024 uitgeput zijn.
Verder naar het oosten, nabij
Belovo
, heeft MMK eigen
steenkoolmijnen
en een
cokesfabriek
. In 2020 ging 88 procent van de productie van drie miljoen ton naar de staalfabriek in Magnitogorsk, waarmee in veertig procent van de benodigde cokes voor deze fabriek werd voorzien.
MMK heeft ook twee fabrieken in Turkije waar warmgewalst staal uit Magnitogorsk verder wordt verwerkt. In
Istanboel
wordt
gegalvaniseerd
en met
polymeer
gecoat staal gemaakt. In
?skenderun
worden ook nog andere warm- en koudgewalste staalproducten gemaakt. Hier wordt via de haven veel staal geexporteerd naar de EU, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Azie.
De landen van de voormalige
Sovjet-Unie
vormen de belangrijkste afzetmarkt, waarbij 81 procent van de verkopen plaatsvindt in Rusland, Georgie, Armenie, Azerbeidzjan, Oezbekistan, Turkmenistan, Tadzjikistan en Kirgizie. Op de thuismarkt is MMK de grootste staalleverancier met een marktaandeel van zestien procent. Gespecialiseerde eindproducten maken zowat de helft van de verkoop uit. Hier bedraagt het Russisch marktaandeel ruim een kwart. In de hele regio heeft het een aandeel van zo'n tien procent. In 2020 produceerde de groep 11,6 miljoen ton staal op een capaciteit van 16,8 miljoen ton.
De staalfabriek in de jaren 1930
Hoogoven #1
MMK werd opgericht in het kader van het
Eerste Vijfjarenplan
van de
Sovjet-Unie
midden jaren 1920. Dat plan moest het agrarische land omvormen tot een moderne industriele natie. Een onderdeel daarvan was de productie van staal. In de Magnitnaja-berg in de Oeral waren grote hoeveelheden ijzererts aangetroffen. Aldus werd besloten hier grote ijzer- en staalfabrieken met een capaciteit van 2,5 miljoen ton per jaar en de stad
Magnitogorsk
te bouwen. Voor de bouw van de fabriek werd een beroep gedaan op adviseurs van het Amerikaanse
Arthur McKee & Company
.
Eind 1931 werden de eerste
cokes
geproduceerd en begin februari 1932 kwam het eerste
ruwijzer
uit
hoogoven
#1. In augustus kwamen de eerste 50 cm-staven van de productielijn.
Ver weg van het front gelegen werd MMK een belangrijk onderdeel van de Sovjet-oorlogsindustrie tijdens de
Tweede Wereldoorlog
. In november 1941 werd een uit
Marioepol
geevacueerde pantserplaatfabriek toegevoegd. In oktober 1951 werd de eerste koudwalserij gestart.
In mei 1973 werd de eerste lijn voor elektrolytisch
vertind
staal in gebruik genomen en in november 1990 de eerste
oxystaaloven
. In de jaren zeventig bereikte de productie vijftien miljoen ton per jaar. Na het
uiteenvallen van de Sovjet-Unie
werd MMK een publieke onderneming met
aandelen
. Het was toen de grootste staalproducent van Rusland en een van de grootste in de wereld. Doch daalde de productie tegen 1996 tot 5,8 miljoen ton en werd in die jaren tot zeventig procent geexporteerd. Ondanks de slechte economische toestand waarin het land toen verkeerde bleef investeren in nieuwe productie-eenheden voor staalplaat. In juni 1996 werd een nieuwe
vlamboogoven
in productie genomen. In 1998 was een installatie die de gassen van de cokesfabriek opvangt en verwerkt klaar, waardoor de luchtvervuiling sterk werd verminderd.
Begin 21e eeuw werd nog steeds jaar na jaar uitgebreid en kwamen onder meer lijnen voor
verchroomd
en gelakt plaatstaal in bedrijf. MMK bleef zich ook verder focussen op gespecialiseerde eindproducten. Het kocht zich in in een bedrijf dat onderdelen
perst
en lakt en bouwde ook een autokoetswerkpanelenfabriek nabij
Sint-Petersburg
. Ook werden twee leveranciers, cokesproducent
Belon
en
schrootverwerker
ZAO Profit
, overgenomen. In juli 2012 werd een nieuwe moderne koudwalserij in gebruik genomen.
In april 2007 werd 8,9% van de aandelen op de
Beurs van Londen
genoteerd en circa 730 miljoen euro opgehaald nadat eerder al een procent op een Russische beurs was gebracht. In juli dat jaar werd een
joint venture
opgezet met het Turkse
Atakas
voor een nieuwe staalfabriek met een capaciteit van 2,4 miljoen ton per jaar in Turkije. Deze werd in oktober 2010 in gebruik genomen. Een jaar later nam MMK Atakas' aandeel over en werd de enige eigenaar.
[3]
Bronnen, noten en/of referenties
- (
en
)
Investor presentation
. MMK (oktober 2021). Gearchiveerd op
29 januari 2022
. Geraadpleegd op
5 februari 2022
.
- (
en
)
Integrated Annual Report 2020
. MMK. Gearchiveerd op
23 januari 2022
. Geraadpleegd op
5 februari 2022
.
- (
en
)
History
. MMK. Geraadpleegd op
7 februari 2022
.
|
Ondernemingen in de
RTS-index
(van 17 maart 2017)
Ondernemingen in de
MICEX