Historisch centrum van Porto, Luis I-brug en Serra do Pilar-klooster
|
Werelderfgoed cultuur
|
|
Land
|
Portugal
|
UNESCO-regio
|
Europa en Noord-Amerika
|
Criteria
|
iv
|
Inschrijvingsverloop
|
UNESCO-volgnr.
|
755
|
Inschrijving
|
1996 (
20e sessie
)
|
UNESCO-werelderfgoedlijst
|
Het
Centro Historico do
Porto
(Historisch Centrum van Porto) staat sinds 1996 op de
Werelderfgoedlijst
van de
UNESCO
. Dit historisch centrum wordt gevormd door het gebied dat omsloten was door de
Muralhas Fernandinas
(stadsmuren) en enkele aanpalende gebieden. Tot het
Centro Historico
behoort ook de rivieroever van
Vila Nova de Gaia
, hoewel dit officieel geen deel uitmaakt van Porto.
[1]
Het uitzicht op de stad vanaf de overzijde van de
Douro
is een van de fraaiste ter wereld. Het letterlijk hoogtepunt wat dit betreft is het uitzicht vanaf
Serra do Pilar
, een voormalig
klooster
op de top van de hoogste heuvel tegenover Porto in Vila Nova de Gaia.
De nieuwe
stadsmuren
gebouwd in de veertiende eeuw staan bekend als de
Muralhas Fernandinas
. Nadat al eerder enkele stukken waren gesloopt is grootste deel van dit complex verwijderd aan het einde van de negentiende eeuw. Slechts enkele delen bestaan nog en zijn sinds 1928 een nationaal monument.
[2]
De
Alto da Se
of
Morro da Pena Ventosa
(Hoogte van de Kathedraal of Heuvel van de Stormen) is een van de oudste delen van de stad en wordt nog altijd gekenmerkt door nauwe en vaak steile straatjes. De bebouwing tussen de
Se
en
Praca de Almeida Garrett
is omstreeks 1950 gesloopt om de
Avenida Dom Afonso Henriques
aan te kunnen leggen en daarmee een rechtstreekse verbinding tussen de omgeving van
Praca da Liberdade
en het bovendek van de
Ponte Luis I
.
De bouw van de
kathedraal
begon halverwege de twaalfde eeuw en werd afgerond aan het begin van de dertiende eeuw. Later werd het gebouw nog uitgebreid en werden er diverse modificaties aangebracht, onder andere door
Niccolo Nasoni
in de achttiende eeuw. De kathedraal is sinds 1910 een nationaal monument.
[3]
Naast de kathedraal bevindt zich het
Casa do Cabido
. Dit pand scheidt de
kloostergang
van het voorplein. Het is gebouwd in de eerste helft van de 18e eeuw. Hier wordt de
kerkschat
bewaard en deels tentoongesteld.
[4]
Het oorspronkelijk
bisschoppelijk
paleis, waarvan enkele delen in het interieur van het huidige gebouw nog aanwezig zijn, is gebouwd in de twaalfde of de dertiende eeuw. Het paleis werd uitgebreid en verbouwd in de zestiende en zeventiende eeuw. In de achttiende eeuw werden veel van de wijzigingen uit de vorige eeuwen weer tenietgedaan door een radicale verbouwing in
barokstijl
. Verondersteld wordt dat het nieuwe ontwerp is gemaakt door
Nasoni
in 1734, maar de (ver)bouw(ing) werd vanaf 1737 uitgevoerd onder leiding van de architect
Miguel Francisco da Silva
. De werkzaamheden duurden het grootste deel van de rest van de achttiende eeuw en zijn nooit geheel afgerond. Tijdens het
beleg van Porto
in 1832 was de bisschop de stad ontvlucht en na de oorlog verviel het paleis aan de staat. Van 1916 tot 1956 heeft het gediend als
stadhuis
van Porto.
[5]
-
Se - zijaanzicht
-
Casa do Cabido
-
Paco Episcopal
-
Paco Episcopal
De eerste
stadsmuur
of
Muralha Primitiva
werd oorspronkelijk gebouwd tijdens de
Romeinse tijd
in de derde eeuw. Deze muur is herbouwd in de twaalfde eeuw. Met de uitbreiding van de stad werd de muur overbodig en het grootste deel is in de loop der navolgende eeuwen gesloopt. Er rest nog slechts een klein stukje aan de
Calcada de Vandoma
dat gerestaureerd is in de twintigste eeuw.
[6]
Omstreeks 1940 werd de eeuwenoude bebouwing direct bij de
Se
gesloopt om de kathedraal meer prominent te laten uitkomen in zijn omgeving. Bij de sloopwerkzaamheden werd dit middeleeuwse pand ontdekt. Het is op ongeveer 15 meter van de oorspronkelijke locatie opnieuw opgebouwd.
[7]
Dit pand is gebouwd in 1730 naar ontwerp van
Nasoni
. Het staat aan de
Rua Dom Hugo
, vlak bij de
Se
. Tegenwoordig is er het museum gevestigd, dat gewijd is aan de in 1850 geboren dichter en schrijver
Abilio Manuel Guerra Junqueiro
. Het pand is in 1940 door de familie van de schrijver aan de gemeente geschonken en sinds 1977 een nationaal monument.
[8]
Igreja e Convento dos Grilos (Kerk en Klooster van de Krekels)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van dit complex in opdracht van de Orde der
Jezuieten
begon in 1577 en de kerk werd ingewijd in 1622. De huidige gevel van de kerk stamt uit 1690. Nadat de Jezieten in 1759 uit het land waren verbannen kwam het complex in eerste instantie in bezit van de
Universiteit van Coimbra
. Die verkocht het in 1780 aan de
Ordem dos Agostinianos Descalcos
(Orde der Ongeschoeide Augustijnen). De broeders van deze orde hadden de bijnaam
frades-grilos
(krekelbroeders) en daarmee kregen ook het complex de bijnaam
Grilos
. Het complex is sinds 1982 een nationaal monument. Tegenwoordig is het groot
seminarie
erin gevestigd. De officiele naam is
Igreja e Colegio de Sao Lourenco
(kerk en college van Sint-Laurens).
[9]
Rua das Flores en Rua de Mousinho da Silveira
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De
Rua de Santa Catarina das Flores
, de naam is later ingekort, is aangelegd in de periode 1521-1525. De straat verbond de
Largo de Sao Domingos
, in die tijd het centrale plein, met de
Porta de Carros
, een
stadspoort
in de
Muralhas Fernandinas
waar nu
Praca de Almeida Garrett
is. Het was een straat met woningen voor de beter gestelden en commercie.
[10]
Sinds 2015 is de straat een voetgangersgebied en daarmee een aantrekkelijke route voor voetgangers tussen
Ribeira
en de omgeving van
Praca da Liberdade
.
De
Rua de Mousinho da Silveira
loopt parallel aan de
Rua das Flores
maar is pas aangelegd in de tweede helft van de negentiende eeuw. Deze straat kwam gereed in 1875. Hier was tot die tijd het riviertje de
Rio da Vila
. Dit riviertje is overkluisd om de Rua de Mousinho da Silveira aan te kunnen leggen en daarmee een bredere verbindingsstraat te maken tussen
Ribeira
en
Praca de Almeida Garrett
.
[11]
Igreja da Misericordia (Kerk van de Barmhartigheid)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van deze kerk begon in 1555 in opdracht van de
Santa Casa da Misericordia do Porto
(Heilige Huis van de Barmhartigheid van Porto), en de inwijding was in 1559. De laatste delen werden echter pas voltooid in 1584 en 1590. In de achttiende eeuw was het gebouw ernstig vervallen en werd gereconstrueerd door
Nasoni
in 1748. Bij deze reconstructie kreeg de kerk zijn huidige barokke karakter. De
Santa Casa da Misericordia do Porto
is nog steeds de eigenaar van de kerk, die in 1977 tot nationaal monument is verklaard.
[12]
Dit pand in de
Rua das Flores
is in de zestiende eeuw gebouwd in opdracht van de edelman
Martim Ferraz
. Zowel in de zeventiende als de achttiende eeuw zijn er wijzigingen aangebracht. Het pand was tot de negentiende eeuw in eigendom van de familie
Ferrazes Bravo
, reden waarom het ook wel wordt aangeduid met
Casa dos Ferrazes Bravos
. De meer gebruikelijke huidige naam
Casa dos Maias
is afkomstig van
Domingos de Oliveira Maia
, de nieuwe eigenaar in de negentiende eeuw. Het pand is sinds 1993 een nationaal monument.
[13]
-
Casa dos Maias
-
Igreja da Misericordia
-
Largo de Sao Domingos
-
Largo de Sao Domingos
Ribeira (rivieroever) is een van de oudste delen van de stad. De fraaie ligging aan de rivier en de oude bebouwing maken het tot een van de populairste delen van de stad bij zowel de lokale bevolking als toeristen.
Praca da Ribeira
is het centrale plein. Op dit plein en op de erop uitkomende kades en straten zijn tal van restaurants en bars.
De
Muralhas Fernandinas
liepen op
Ribeira
langs de rivier. Langs de
Cais da Ribeira
(Kade van Ribeira) zijn later openingen in de muur gemaakt om deze te verbinden met de erachter liggende bebouwing. Van de oorspronkelijke stadspoorten in de muur langs de rivier is er nog een over in de
Muro dos Bacalhoeiros
op de
Cais da Estiva
, de
Postigo do Carvao
(Kolenpoort). De
Rua Infante Dom Henrique
is aangelegd in de vijftiende eeuw en vormde een contrast met de zeer nauwe middeleeuwse straatjes. De naam van de straat was destijds
Rua Nova
(Nieuwe Straat). Het was een voorname straat waar veel gegoede burgers van de stad woonden. In 1885 is, gelijktijdig met de bouw van de
Mercado Ferreira Borges
, de Praca do Infante aangelegd. Tegenwoordig bevindt zich hieronder een parkeergarage.
Om
Praca
en
Cais da Ribeira
te ontlasten van het toenemende verkeer is in 1947 begonnen met de aanleg van de
Tunel da Ribeira
tussen de
Rua Infante Dom Henrique
en het benedendek van de
Ponte Luis I
. Deze tunnel is in 1950 geopend, 200 meter lang en 15 meter breed.
[14]
De eerste permanente vaste oeververbinding was de
Ponte das Barcas
(
schipbrug
) ontworpen door
Carlos Amarante
en geopend op 15 augustus 1806. Op 29 maart 1809 bezweek deze brug onder de mensenmassa van vluchtelingen voor de
aanvallende Franse troepen
. Ter herinnering aan deze ramp is in 1897 op Ribeira een gedenkplaat aangebracht, de
Alminhas da Ponte
(Schrijn van de Brug). Een nieuwe schipbrug verving de brug uit 1806 totdat de schipbrug werd vervangen door de D. Maria II hangbrug in 1843.
[15]
De bouw van de
Ponte Pensil
, zoals deze altijd werd genoemd, werd begonnen in 1841 en de brug werd geopend op 17 februari 1843. Het ontwerp was van de ingenieurs
Stanislas Bigot
en
Jose Vitorino Damasio
en de bouw werd uitgevoerd door de Franse onderneming
Claranges Lucotte & Cie
. Aan beide zijden van de rivier stonden twee pilaren van 18 meter hoog die de in totaal acht kabels droegen waaraan, via ijzeren kabels het 170 meter lange en zes meter brede brugdek hing. Na het gereedkomen van de
Ponte Luis I
werd de Ponte Pensil in 1887 afgebroken. Aan de noordzijde staan de pilaren nog als monument.
[16]
Deze dubbeldeks brug is ontworpen door
Theophile Seyrig
en gebouwd door de
Ateliers de Construction de Willebroeck
. Het bovendek van de brug werd in gebruik genomen in 1886 en het benedendek in 1888. Sinds 2005 is het bovendek in gebruik bij de
Metro do Porto
. De brug verbindt Porto met Vila Nova de Gaia en is een van de meest emblematische bouwwerken van de stad.
Dit pand werd in de veertiende eeuw gebouwd. Het staat in de
Rua da Alfandega Velha
tussen de
Rua da Fonte Taurinha
en de
Rua Infante D.Henrique
. Volgens de overlevering zou dit het geboortehuis zijn van
Hendrik de Zeevaarder
. Het heeft gedurende lange tijd als
munthuis
. In de zeventiende eeuw zijn grote veranderingen aangebracht. Gedurende vele jaren was hier de douane gevestigd voor de goederen die per schip Porto werden binnengebracht. Sinds 1924 is het een nationaal monument. Tegenwoordig is het historisch archief van de gemeente Porto hier gevestigd alsmede het historisch museum van de stad.
[17]
Dit pand is een van de weinige gebouwd in de veertiende eeuw die nog de oorspronkelijk structuur heeft. Tegenwoordig is het in gebruik als sociaal-cultureel centrum voor de wijk
Sao Nicolau
.
[18]
Deze kerk aan de
Rua Infante D.Henrique
werd gebouwd in 1671. De kerk werd zwaar getroffen door een brand in 1758. De herbouw van de kerk in een mengsel van
rococo
en
neoklassieke
stijl kwam gereed in 1762. In 1862 werd de voorgevel bedekt mer
azulejos
.
[19]
Dit pand in de
Rua Infante D.Henrique
is gebouwd in de periode 1785-1790. Het gebouw is de zetel van de
British Association
, een vereniging van Britse bedrijven die actief zijn in Portugal. Van oudsher waren dit voornamelijk
Porthuizen
zoals Cockburn, Croft, Delaforce, Fladgate, Forrester, Graham, Guimaraens, Robertson, Roope, Sandeman, Symington, Taylor en Warre.
[20]
-
Praca da Ribeira
-
Postigo do Carvao
-
Casa Rua Reboleira 59
-
Igreja de Sao Nicolau
Igreja de Sao Francisco (Sint-Franciscuskerk)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van deze kerk begon in 1383 en hij was in 1410 gereed. Het uitbundige interieur van
houtsnijwerk
met
bladgoud
dateert van de achttiende eeuw. Het gebouw is sinds 1910 een nationaal monument.
[21]
De kerk maakte altijd deel uit van een complex van bouwwerken. Het kloostergebouw is verwoest tijdens het beleg van Porto. Op de locatie daarvan staat nu het
Beursgebouw
. Twee andere gebouwen behorende tot dit complex zijn:
- Dit pand is in 1746-1752 gebouwd naar ontwerp van
Nasoni
en bevindt zich tegenover de Igreja de Sao Francisco. Het is sinds 1977 een nationaal monument.
[22]
Igreja da Veneravel Ordem Terceira de Sao Francisco (Kerk van de Eerbiedwaardige Orde van Franciscaanse Seculieren)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
- Deze kerk in neoklassieke stijl staat terzijde van de Igreja de Sao Francisco. De bouw begon in 1792 en werd uitgevoerd onder leiding van de Italiaanse architect
Luigi Chiari
.
[23]
De bouw van het
Palacio da Bolsa
begon in 1842 en het pand is in gebruik genomen in 1848. Het gebouw zelf was echter pas gereed in 1850 terwijl slechts in 1910 ook het interieur was voltooid. Het ontwerp van het gebouw is van de architect
Joaquim da Costa Lima Junior
. Hoogtepunten in het gebouw zijn onder andere de
Arabische zaal
(Salao Arabe) gerealiseerd in de periode 1862-1880 en ontworpen door de architect
Gustavo Adolfo Goncalves e Sousa
en de
Patio das Nacoes
waarvan de koepel is ontworpen door de architect
Tomas Augusto Soler
. Het gebouw is sinds 1982 een nationaal monument en een van de meest bezochte bezienswaardigheden in de stad.
[24]
Dit marktgebouw dateert van 1885 en was bedoeld ter vervanging van de markt van Ribeira. Veel markthandelaren verkozen echter om niet naar deze nieuwe locatie te gaan en het gebouw heeft dan ook zijn functie als markt verloren. De locatie aan de noordzijde van de Praca do Infante is op een vrij steile helling. De onderbouw van de markt is in steen uitgevoerd om een horizontaal oppervlak te maken waarop het ijzeren marktgebouw staat. De naam verwijst naar de jurist, econoom en politicus
Jose Ferreira Borges
die aan de basis stond van de van het vestigen van het liberale bewind in de negentiende eeuw. Het gebouw wordt tegenwoordig gebruikt voor tentoonstellingen en andere culturele activiteiten en is sinds 1982 een nationaal monument.
[25]
Miragaia
was van oudsher een vissersgemeenschap die waarschijnlijk al bestond in de tweede eeuw, maar mogelijk zelfs nog ouder is. Toen in de 14e eeuw de
Muralhas Fernandinas
(stadsmuren) werden gebouwd werd Miragaia echter hierdoor niet omsloten. In de tweede helft van de 19e eeuw werd op het strand een enorme wal aangelegd voor de bouw van
Alfandega
. Hierdoor ontstond een barriere tussen de wijk en de rivier.
[26]
Alfandega Nova (Douanegebouw en goederenstation)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
Alfandega Nova
, meestal kortweg
Alfandega
genoemd is ontworpen door de Franse architect
Jean-Francois Colson
. De bouw begon in 1859 en het eerste deel werd in 1869 in gebruik genomen. In 1879 was het geheel gereed. Het gebouw staat aan de rivieroever op een grote wal aangelegd op het strand van Miragaia. Aan de oostzijde was een goederenstation van de spoorwegen, dat via een deels ondergrondse spoorlijn was verbonden met het
station Campanha
. Het complex raakte rond 1980 buiten gebruik. Tegenwoordig is er een transport museum en een congrescentrum in gevestigd. Het gebouw is sinds 2012 een nationaal monument.
[27]
Igreja de Sao Pedro de Miragaia (Sint-Pieterskeerk van Miragaia)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De
Igreja de Sao Pedro de Miragaia
in zijn huidige vorm stamt uit het midden van de 18e eeuw. Er heeft echter een kerk gewijd aan
Petrus
op deze locatie gestaan sinds de
middeleeuwen
. De
azulejos
werden aangebracht in de periode 1863-1876.
[28]
Igreja e Mosteiro de Sao Joao Novo (Kerk en klooster van Sao Joao Novo)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van het
klooster van Sao Joao Novo
begon in 1613 naast een al bestaande kerk. De werkzaamheden vorderden echter traag. Uiteindelijk werd de oude kerk gesloopt en werd in 1672 begonnen met de bouw van een nieuwe kerk. De bouw van het complex werd in 1779 afgerond. Met de verbanning van de kloosterorden in 1834 werd het complex eigendom van de staat. Sinds 1863 is het
Tribunal Criminal e Correccional do Porto
(Strafrechtbank) er gevestigd.
[29]
Het
Palacio de Sao Joao Novo
is gebouwd aan het einde van de achttiende eeuw en diende als woonhuis voor een vooraanstaande familie. Tijdens het
beleg van Porto
werd het gebruikt door het liberale leger als militair ziekenhuis. Na nog diverse andere gebruikers te hebben gehad, staat het gebouw sinds 1992 leeg. Het is sinds 1977 een nationaal monument.
[30]
De
Jardim das Virtudes
is een park in het dal van de
Rio Frio
, een klein riviertje dat stroomde aan de westzijde van de oude stad. Met de urbanisatie is de Rio Frio onder de grond verdwenen. Het park wordt gekenmerkt door steile hellingen met een fraai uitzicht over de
Douro
. In het park bevindt zich de
Chafariz das Virtudes
, een fontein uit de 17e eeuw met de status van nationaal monument.
[31]
Dit pand in de
Rua das Virtudes
is gebouwd in de zeventiende eeuw was in eerste instantie eigendom van een religieuze gemeenschap, sinds 1834 van een familie van rijke handelaren en vanaf 1923 van de Clube Ingles do Porto / Oporto British Club. Tegenwoordig is het eigendom van de Portugese staat. Het terras ligt aan een deel van de oude
Muralhas Fernandinas
. Tijdens het beleg van Porto stond hier een batterij
artillerie
opgesteld van de liberale troepen. Het pand is sinds 1983 een nationaal monument.
[32]
De
Morro do Olival
of
Morro da Vitoria
is de heuvelrug in het westen van het stadscentrum. Aan weerszijden stroomden de riviertjes
Rio da Vila
en de
Rio Frio
, beiden tegenwoordig geheel overkluisd, aan de noordzijde gaat de heuvel over in het hoger gelegen gebied ten noorden van her centrum.
Mosteiro e igreja de Sao Bento da Vitoria (Sint-Benedictusklooster en kerk)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van het
Mosteiro e igreja de Sao Bento da Vitoria
begon aan het einde van de zestiende eeuw, maar was pas in 1707 gereed. De kerk was een ontwerp van de architect
Diogo Marques Lucas
. Het complex is sinds 1977 een nationaal monument. Tegenwoordig is in het voormalige klooster het
archief
van het
district Porto
gevestigd.
[33]
De
Jardim de Joao Chagas
, beter bekend onder de vroegere naam
Jardim de Cordoaria
of kortweg
Cordoaria
is oorspronkelijk aangelegd in 1865. Het oorspronkelijk ontwerp is van
Emile David
[34]
. Het is 1,59 ha groot en ligt in het centrum van de stad in de directe omgeving van
Carmo
.
[35]
Deze kerk is gebouwd in de periode 1795-1878 voor de
Irmandade das Almas de S. Jose das Taipas
. Het ontwerp is van de architect
Carlos Amarante
.
[36]
Hospital de Santo Antonio (Sint-Antonius ziekenhuis)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van het
Hospital de Santo Antonio
begon in 1770 naar een ontwerp van de Engelse architect
John Carr
. Het gebouw was in 1824 gereed en werd in 1910 een nationaal monument. Het ziekenhuis is nog altijd een van de belangrijkste van de stad, mede dankzij moderne uitbreidingen aan de achterzijde die gebouwd zijn aan het einde van de twintigste eeuw.
[37]
Cadeia da Relacao (Voormalig gerechtshof en gevangenis)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
Dit pand is in 1765-1796 gebouwd als vervanging van een eerder gebouw op dezelfde plaats dat in 1752 was ingestort. Het oorspronkelijke ontwerp was van
Eugenio dos Santos
, maar na diens dood in 1760 aangepast en gebouwd door
Francisco Pinheiro da Cunha
. Het pand diende als
gerechtshof
en
gevangenis
. Onder degenen die ooit hier gevangen hebben gezeten waren de staatsman
Antonio Jose Severim de Noronha
, de beroemde schrijver
Camilo Castelo Branco
en diens minnares
Ana Placido
alsmede journalist en politicus
Joao Chagas
. In de laatste jaren voor 1974 was het het hoofdkwartier in Porto van de beruchte geheime politie, de PIDE. Na veertien jaar ongebruikt te zijn werd het gebouw in 1988 gerestaureerd. Tegenwoordig wordt het gebruikt door het
Centro Portugues de Fotografia
, een in 1997 ingesteld museum voor Fotografie.
[38]
Het Palacio da Justica staat op de locatie waar voorheen de vismarkt was. De bouw begon in 1958 en het geheel granieten gebouw is in 1961 in gebruik genomen. Het ontwerp is van de architect
Raul Rodrigues Lima
. Voor het gebouw staat een groot standbeeld voorstellende
Justitia
. Dit standbeeld is van de hand van de beeldhouwer
Leopoldo de Almeida
. Op de gevel achter het standbeeld zijn granieten panelen ontworpen door de beeldhouwer
Euclides Vaz
met allegorisches thema's van de vier
kardinale deugden
.
[39]
De huidige aan elkaar grenzende pleinen
Praca de Gomes Teixeira
en
Praca Parada Leitao
worden meestal aangeduid met de naam Carmo. Het eerste plein is het oudste en bestaat sinds 1619. Gedurende het bestaan van dit plein zijn een groot aantal namen, al dan niet officieel, gebruikt:
Largo do Carmo
,
Largo dos Meninos Orfaos
[40]
,
Largo do Colegio de Nossa Senhora da Graca
,
Praca do Pao
[41]
,
Largo da Feira da Farinha
[41]
,
Praca dos Voluntarios da Rainha
,
Praca da Universidade
en
Praca dos Leoes
[42]
. Het Praca Parada Leitao bestaat pas sinds de woningen die hier stonden zijn gesloopt aan het begin van de twintigste eeuw. Aan de noordzijde van Carmo staan de
Igrejas do Carmo en dos Carmelitas
, alsmede een aantal winkels waaronder de
Armazens Cunhas
. Aan de oostzijde van de Praca de Gomes Teixeira zijn ook winkels. De zuidzijde van dit plein en de oostzijde van de Praca Parada Leitao worden gevormd door het universiteitsgebouw. Aan de westzijde is een blok oude bebouwing met cafes en aan de zuidzijde grenst het aan de
Jardim de Cordoaria
. Carmo is vaak een levendige locatie waar regelmatig activiteiten plaatsvinden.
[43]
De
Igreja dos Carmelitas Descalcos
(Kerk van de ongeschoeide Karmelieten) en de
Igreja da Veneravel Ordem Terceira de Nossa Senhora do Carmo
(Kerk van de Eerbiedwaardige Derde Orde van Onze-Lieve-Vrouw van de berg Carmel) staan naast elkaar en zijn even groot. Ondanks een leeftijdsverschil van 140 jaar en verschil in bouwstijl vormen ze een harmonisch geheel. Beide kerken zijn sinds 2013 een nationaal monument. De
Igreja dos Carmelitas
is gebouwd in de periode 1616-1628. Het kloostergebouw van de Karmelieten aan de andere zijde van de kerk is nu in gebruik bij de militaire politie GNR (Guarda Nacional Republicana). De
Igreja do Carmo
is gebouwd in de periode 1756-1768 naar ontwerp van de architect
Jose Figueiredo Seixas
. De zijmuur aan de zijde van de Praca de Carlos Alberto is in 1912 bedekt met azulejos.
[44]
-
Igreja dos Carmelitas
-
Igreja dos Carmelitas - interieur
-
Igreja do Carmo
-
Igreja do Carmo - zijgevel
-
Igreja do Carmo - interieur
De
Armazens Cunhas
staan aan de noordzijde van Carmo en bestaan uit drie panden uit de achttiende eeuw die in 1933-1936 zijn samengevoegd en van een nieuwe gevel in
art-decostijl
voorzien naar een ontwerp van de architecten
Manuel Marques
,
Amoroso Lopes
en
Coelho Freitas
.
[45]
Het
Praca Carlos Alberto
bevindt zich direct ten noorden van
Carmo
. Het is ontstaan op de splitsing van de toenmalige wegen richting
Braga
, tegenwoordig de
Rua de Cedofeita
, en
Guimaraes
, tegenwoordig de
Rua das Oliveiras
. De gehele westzijde wordt ingenomen door het
Hospital do Carmo
(Ziekenhuis van Carmo) dat is gebouwd in het laatste decennium van de achttiende eeuw. Aan de noordzijde bevindt zich halverwege de achttiende eeuw gebouwde
Palacete dos Viscondes de Balsemao
(Paleis van de Hertogen van Balsemao), tegenwoordig in gebruik bij de Camera Municipal (gemeente) voor de huisvesting van enkele diensten op cultureel gebied. De locatie aan het begin van twee wegen maakte dat er tal van herbergen, maar ook hoefsmeden waren gevestigd. Het plein heette oorspronkelijk dan ook
Largo dos Ferradores
[46]
, maar werd ook wel
Feira das Caixas
[47]
genoemd. De huidige naam
Praca Carlos Alberto
is naar
Karel Albert van Sardinie
die tijdens zijn ballingschap kortstondig in het
Palacete dos Viscondes de Balsemao
heeft gewoond.
[48]
De
Rua dos Clerigos
loopt vanaf
Praca da Liberdade
in oostelijke richting omhoog als tegenhanger van de
Rua de 31 de Janeiro
. Samen met de aansluitende
Rua das Carmelitas
vormt de Rua dos Clerigos de verbinding tussen Praca da Liberdade en
Carmo
. Beide zijn belangrijke winkelstraten in het centrum.
[49]
Dit complex van kerk, zieken- en verpleeghuis en toren is een ontwerp van
Nasoni
. Staand aan de top van de Rua dos Clerigos is de kerk een van de meest prominente in de stad. De bouw begon in 1732 en de kerk werd ingewijd in 1748. De constructie van de trappen voor de hoofdingang begon echter pas in 1750 en duurde vier jaar. Het deel van het complex tussen de kerk en de toren is een (voormalig) zieken- en verpleeghuis, waarvan de bouw begon in 1753. De klokkentoren is gebouwd in de periode 1754-1763. Met 75 meter is het de hoogste kerktoren van Portugal. Aangezien de toren vrijwel op de top van een heuvelrug (
Morro do Olival
) staat steekt hij hoog boven de oude stad uit. Het complex is sinds 1910 een nationaal monument.
[50]
Deze
boekwinkel
aan de Rua das Carmelitas werd geopend in 1906 en is wereldberoemd wegens het interieur. Tegenwoordig is het een van de belangrijkste bezienswaardigheden in de stad en de toeloop van toeristen die niets kochten was dermate groot dat sinds juli 2015 een toegangsprijs van € 3 wordt geheven om de kosten van het in stand houden van het pand mede te kunnen dekken. Deze toegangsprijs wordt in mindering gebracht op de prijs indien men iets koopt. Het pand is sinds 2013 een nationaal monument.
[51]
De huidige
Praca da Liberdade
lag oorspronkelijk net buiten de stadsmuren
Muralhas Fernandinas
. Toen in de achttiende eeuw dit buitenmuurs gebied geleidelijk bebouwd werd is een ruimte open gelaten die de naam
Praca Nova
kreeg. Aan de noordzijde verrezen twee kleine paleizen die tussen 1819 en 1916 gebruikt werden als stadhuis. Mede hierdoor werd het plain al spoedig een centrale plaats in de stad. In 1916 werd de achttiende-eeuwse wijk ten noorden van het plein, inclusief het stadhuis gesloopt voor de aanleg van een nieuwe stadsboulevard met aan het noordeinde daarvan een nieuw stadhuis. In het plan was ook voorzien dat aan weerszijden een plein werd aangelegd met een verbindingsstraat die zicht zou geven van het plein op het nieuwe stadhuis. Aan de oostzijde is dit plan met de
Praca Dom Joao I
en de
Rua Rodrigues Sampoio
gerealiseerd, maar aan de westzijde is het slechts gekomen tot aanleg van een deel van de
Praca Filipa de Lencastre
en de
Rua de Ramalha Ortiga
. De nieuwe boulevard kreeg de naam
Avenida dos Aliados
ter ere van de geallieerde landen in de
Eerste Wereldoorlog
. Het meest noordelijk deel van de Avenida dos Aliados kreeg in 1975 de naam Praca
Humberto Delgado
. Praca da Liberdade, Avenida dos Aliados en Praca Humberto Delgado vormen van zuid naar noord een langgerekte open ruimte die wordt beschouwd als het hart van de stad en die behalve als verkeersader gebruikt wordt voor tal van manifestaties. De Praca da Liberdade wordt aan de zuidzijde afgesloten door het
Palacio das Cardosas
en de Praca Humberto Delgado aan de noordzijde door het stadhuis. De panden aan de oost- en westzijde stammen vrijwel allemaal uit de periode 1920-1950 en zijn, evenals het stadhuis opgetrokken uit graniet.
[52]
Met de goedkeuring tot sloop van de stadsmuur (
Muralhas Fernandinas
) die stond aan de zuidzijde van wat nu Praca da Liberdade is, besloot de kloosterorde van Santo Eloi (Sint-
Eligius
) hun aanpalende doch bouwvallige klooster te vervangen door een nieuw gebouw. Voordat dit nieuwe gebouw gereed was werden in 1834 de kloosterordes uit Portugal verbannen en verviel het gebouw in aanbouw aan de staat. Deze verkocht het door aan de handelaar
Manuel Cardoso dos Santos
. Het pand werd volgens de oorspronkelijke plannen voltooid. Na de dood van de eigenaar kwam het bezit van zijn weduwe en dochters en sindsdien staat het bekend als
Palacio das Cardosas
. Sinds 2011 is het in gebruik als luxe hotel.
[53]
Een klein deel van het pand is reeds decennialang in gebruik bij een apotheek die een voorzetgevel in art-decostijl heeft laten aanbrengen ontworpen door de architecten
Manuel Marques
en
Amoroso Lopes
.
[45]
Camara Municipal do Porto (Stadhuis van Porto)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van het stadhuis naar een ontwerp van de architect
Correia da Silva
begon in 1920. Het project werd echter diverse keren tijdelijk stilgelegd terwijl ook wijzigingen ten opzichte van het oorspronlelijke ontwero werden aangebracht door de architect
Carlos Manuel Oliveira Ramos
. Het stadhuis werd pas in 1957, na een bouwtijd van 37 jaar in gebruik genomen. De toren is 70 meter hoog.
[54]
Igreja da Trindade (Kerk van de Drievuldigheid)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De
Igreja da Trindade
is gebouwd aan het begin van de 19e eeuw naar een ontwerp van de architect
Carlos Amarante
, die ook in deze kerk is begraven. De kerk is ingewijd in 1841. De Igreja da Trindade staat achter het stadhuis.
[55]
Direct ten zuidoosten van
Praca da Liberdade
is
Praca de Almeida Garrett
. In de middeleeuwen was dit de locatie van de
Porta dos Carros
, gedurende geruime tijd de enige poort in de
Muralhas Fernandinas
(stadsmuren) die groot genoeg was voor wagens.
[56]
Hoewel de spoorlijn van het
station Campanha
naar de binnenstad al in 1896 was geopend, duurde het nog geruime tijd voordat het definitieve station gereed was. De eerste steen werd in 1901 gelegd, maar aangezien de definitieve plannen nog steeds niet gereed waren duurde het tot 1916 voordat het station gereed was. Aan de muren in de hal zijn azulejos aangebracht met voorstellingen uit de geschiedenis van het noorden van het land.
[57]
De naam van het station verwijst naar het
Benedictinessen
klooster
Sao Bento de Ave-Maria
dat op deze locatie was gebouwd in de zestiende eeuw. Het klooster is aan het einde van de negentiende eeuw gesloopt om plaats te maken voor het station.
[58]
De
Igreja de Santo Antonio dos Congregados
, vaak
Igreja dos Congregados
genoemd staat aan de noordzijde van Praca Almeida Garrett. De kerk is gebouwd in 1703 op de locatie waar van 1662 tot 1694 al een kapel stond die gewijd was aan
Santo Antonio
. De kerk is verbouwd in de 19e eeuw. De azulejos op de gevel zijn gemaakt door
Jorge Colaco
en dateren uit 1920.
[59]
De
Rua de 31 de Janeiro
ligt tussen
Praca da Liberdade
en
Praca da Batalha
. De straat is aangelegd in 1784 als de
Rua de Santo Antonio
. Op 31 januari 1891 was de straat het toneel van een republikeinse opstand, die dezelfde dag nog werd neergeslagen. Nadat in 1910 de republiek was uitgeroepen is de naam van de straat veranderd in
Rua de 31 de Janeiro
. In 1940 kreeg de straat weer de oude naam
Rua de Santo Antonio
en in 1975 weer
Rua de 31 de Janeiro
. De straat is ongeveer 200 meter lang en loopt steil omhoog. Het was altijd en is nog steeds een belangrijke winkelstraat.
[60]
Volgens de overlevering heeft het
Praca da Batalha
zijn naam te danken aan een bloedige veldslag
[61]
tussen de
Saracenen
en de inwoners van Porto die hier in de tiende eeuw plaatsvond. Met theaters, bioscopen, restaurants en cafes was het een belangrijk uitgaansgebied. De bioscopen zijn inmiddels gesloten, maar de restaurants, cafes en het belangrijke
Teatro de Sao Joao
maken dat het nog steeds een levendig plein is.
[62]
Igreja de Santo Ildefonso (Sint-Ildefonsuskerk)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van de
Igreja de Santo Ildefonso
begon in 1709. Het kerkgebouw, maar nog zonder de klokkentorens was gereed in 1730. De torens waren gereed in 1739. Met zijn hooggelegen positie domineert de kerk het westelijk deel van Praca da Batalha. Op de voorzijde en de klokkentorens zijn ongeveer 11.000
azulejos
aangebracht van de hand van
Jorge Colaco
, de kunstenaar die ook verantwoordelijk was voor de azulejos in de hal van het station Sao Bento. Het werk aan de azulejos kwam gereed in 1931.
[63]
Het oorspronkelijk
Teatro Nacional Sao Joao
werd gebouwd in de periode 1794-1798 maar dit gebouw werd volledig verwoest door een brand in 1908. In 1911 werd begonnen met de bouw van een nieuw theater op dezelfde locatie naar ontwerp van de architect
Jose Marques da Silva
. Dit nieuwe theater werd in 1920 in gebruik genomen. Het is sinds 1992 in bezit van de staat en sinds 2012 een nationaal monument.
[64]
De sinds 1908 bestaande bioscoop
Salao High Life
werd in 1947 geheel verbouwd naar een ontwerp van de architect
Artur Andrade
. Sindsdien zijn er twee zalen, een met een capaciteit van 950 toeschouwers en een voor 135 toeschouwers. Er zijn ook ruimtes met een bar en een restaurant. Het complex is in 2000 gesloten, tijdelijk weer geopend in 2006 maar nu weer buiten gebruik. Het pand is sinds 2012 een nationaal monument.
[65]
Igreja da Ordem do Terco (Kerk van de Rozenkransorde)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
De bouw van deze kleine kerk in de
Rua de Cimo de Vila
begon in 1759. De architect is onbekend.
[66]
Deze kapel die officieel
Capela de Nossa Senhora de Agosto
heet is gebouwd in 1554. De kapel is sinds 1927 een nationaal monument en stond oorspronkelijk voor de Se (kathedraal), maar is daar in 1935 afgebroken en in 1953 weer opgebouwd op de huidige locatie tussen de
Rua do Sol
en
Rua de Sao Luis
.
[67]
Igreja e Convento de Santa Clara (Sint-Clarakerk en klooster)
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
Dit klooster met de bijbehorende kerk zijn gebouwd in 1416-1457. Aan het eind van de zeventiende en in de achttiende eeuw zijn wijzigingen aangebracht in barokstijl. Nadat de laatste non was overleden aan het einde van de negentiende eeuw kwam het complex in bezit van de Portugese staat. Het is sinds 1910 een nationaal monument.
[68]
Vila Nova de Gaia
op de zuidoever van de
Douro
is geen onderdeel van
Porto
, maar het deel aan de oever hoort wel bij het officieel door de UNESCO erkend gebied als
Centro Historico do Porto
. Aan de oever bevinden zich de
portkelders
.
Boven op de heuvel aan het zuideinde van de
Ponte Luis I
bevindt zich het
Mosteiro do Serra do Pilar
(Klooster van Serra do Pilar). De bouw van het klooster en de bijbehorende kerk begon in 1538, maar het complex was pas gereed in 1672. Gedurende het beleg van Porto werd het complex ernstig beschadigd. Na een langdurige periode van restauratie is het complex pas in de twintigste eeuw weer in oude luister hersteld.
[69]
-
Mosteiro en Igreja van Serra do Pilar
-
Igreja da Serra do Pilar
-
Igreja da Serra do Pilar - interieur
-
Igreja da Serra do Pilar - plafond
-
Igreja da Serra do Pilar bij avond
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
Portugese Wikipedia
Centro Historico do Porto
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Muralhas Fernandinas
geraadpleegd op 19 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Se do Porto
geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa do Cabido
geraadpleegd op 13 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Paco Episcopal do Porto
en Engelse Wikipedia
Episcopal Palace of Porto
beide geraadpleegd op 19 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Muralha Primitiva
geraadpleegd op 19 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Torre Medieval do Porto
en
Terreiro da Se
beide geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa-Museu Guerra Junqueiro
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Convento dos Grilos
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Rua das Flores (Porto)
geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Rua das Flores
,
Rio da Vila
en
Rua de Mouzinho da Silveira
alle drie geraadpleegd op 13 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja da Misericordia do Porto
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa dos Maias
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Ribeira
geraadpleegd op 17 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Ponte das Barcas
en
Alminhas da Ponte
beide geraadpleegd op 16 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Ponte pensil D. Maria II
geraadpleegd op 16 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa do Infante
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa da Rua da Reboleira, n.º 59
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja de Sao Nicolau (Porto)
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Feitoria Inglesa
en Engelse Wikipedia
Factory House
beide geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja de Sao Francisco
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Casa do Despacho da Ordem Terceira de Sao Francisco
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja da Veneravel Ordem Terceira de Sao Francisco
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Palacio da Bolsa
geraadpleegd op 19 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Mercado Ferreira Borges
geraadpleegd op 19 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Miragaia
geraadpleegd op 15 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Alfandega Nova
geraadpleegd op 16 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja de Sao Pedro de Miragaia
geraadpleegd op 9 januari 2016
- ↑
Website
Direcao Geral do Patrimonio Cultural
geraadpleegd op 9 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Palacio de Sao Joao Novo
geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Jardim das Virtudes
,
Rio Frio
en
Chafariz das Virtudes
alle drie geraadpleegd op 9 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Antigo Clube dos Ingleses
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Mosteiro de Sao Bento da Vitoria
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Emile David, of Emilio David was een Duitse
landschapsarchitect
, geboren in 1839 in
Berlijn
. Hij heeft jarenlang gewoond en gewerkt in Porto, waar hij in 1873 is overleden. Portugese Wikipedia
Emile David
geraadpleegd op 24 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Cordoaria
geraadpleegd op 24 december 2015
- ↑
Website
Universidade do Porto
geraadpleegd op 9 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Hospital de Santo Antonio
geraadpleegd op 24 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Cadeia da Relacao
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Palacio da Justica
geraadpleegd op 17 januari 2016
- ↑
Meninos Orfaos = weesjongens, de naam werd gebruikt in de 2e helft 17e eeuw toen er een jongensweeshuis was gevestigd
- ↑
a
b
Praca do Pao = Broodplein, Largo da Feira da Farinha = Meelmarktplaats. Deze namen werden halverwege de 19e eeuw gebruikt toen er een markt voor meel en brood was
- ↑
Wegens het in 1885 geinstalleerde fontein met gebeeldhouwde gevleugelde leeuwen
- ↑
Portugese Wikipedia
Praca de Gomes Teixeira
geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja dos Carmelitas
en
Igreja do Carmo
beide geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
a
b
Portugese Wikipedia
Manuel Marques
geraadpleegd op 21 december 2015.
- ↑
Hoefsmedenplaats
- ↑
Kistenmarktplaats, omdat hier kisten werden klaargemaakt van emigranten naar Brazilie
- ↑
Portugese Wikipedia
Praca de Carlos Alberto
en
Palacete dos Viscondes de Balsemao
beide geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Rua dos Clerigos
en
Rua das Carmelitas
beide geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja dos Clerigos
en
Torre dos Clerigos
beide geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Livraria Lello e Irmao
geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Praca da Liberdade
,
Avenida dos Aliados
en
Praca do General Humberto Delgado
alle drie geraadpleegd op 21 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Palacio das Cardosas
geraadpleegd op 21 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Camara Municipal do Porto
geraadpleegd op 21 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja da Trindade
geraadpleegd op 10 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Praca de Almeida Garrett
geraadpleegd op 30 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Estacao Ferroviaria de Porto - Sao Bento
geraadpleegd op 17 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Mosteiro de Sao Bento de Ave-Maria
geraadpleegd op 21 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja dos Congregados
geraadpleegd op 10 januari 2016
- ↑
Portugese Wikipedia
Rua de 31 de Janeiro
geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Batalha betekent veldslag
- ↑
Portugese Wikipedia
Praca da Batalha
geraadpleegd op 23 december 2015
- ↑
Website
Igreja Paroquial de Santo Ildefonso
geraadpleegd op 18 december 2015
- ↑
Portugese Wikipedia
Teatro Nacional Sao Joao
geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Cine-Teatro Batalha
geraadpleegd op 20 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja da Ordem do Terco
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Capela dos Alfaiates
geraadpleegd op 16 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Igreja de Santa Clara (Porto)
geraadpleegd op 18 december 2015.
- ↑
Portugese Wikipedia
Mosteiro da Serra do Pilar
en website DGPC
Sala do Capitulo, refeitorio, cozinha, torre e capela do Mosteiro da Serra do Pilar
en
Igreja da Serra do Pilar
allen geraadpleegd op 31 januari 2016.
Gearchiveerd
op 15 februari 2016.
|