Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gina Lollobrigida
, eigenlijke naam
Luigia Lollobrigida
, (
Subiaco
,
Italie
,
4 juli
1927
?
Rome
,
16 januari
2023
) was een Italiaanse actrice die in de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw haar grootste bekendheid kreeg door haar rollen in
Hollywoodfilms
. Zij was een generatiegenote van
Marilyn Monroe
en werd beschouwd als de Europese en Italiaanse tegenpool van deze Amerikaanse ster. Als Italiaanse in Hollywood effende zij het pad voor haar landgenote
Sophia Loren
, die haar korte tijd later zou volgen en die haar faam nog zou overtreffen.
Lollobrigida was de dochter van een meubelmaker. In haar jonge jaren nam zij deel aan een aantal schoonheidswedstrijden. Bij de
Miss Italia
-verkiezingen van 1947 werd ze derde.
Haar groeiende naambekendheid lag aan de basis van een aantal verschijningen in Italiaanse
romantische komedies
. Die films werden door sommige filmcritici als van mindere kwaliteit beschouwd, maar ze droegen wel bij aan haar populariteit bij het grote publiek. Een van die lichte komedies heette
Miss Italia
(1950). In Italie groeiden vooral
Pane, amore e fantasia
(1953) en het vervolg
Pane, amore e gelosia
(1954) uit tot grote kaskrakers. Een van de Engelse titels van de film
La donna piu bella del mondo
(
The World's Most Beautiful Woman
) uit 1955 werd ook haar bijnaam.
Tegelijk werd ze ook buiten Italie ontdekt. In 1952 werd ze voor het eerst gevraagd door Franse cineasten: ze werd twee keer aan steracteur
Gerard Philipe
gekoppeld. In de succesrijke
mantel-en-degenfilm
Fanfan la Tulipe
(
Christian-Jaque
) misleidde ze hem als waarzegster. In
Rene Clairs
komedie
Les Belles de nuit
was ze een van Philipe's droomvrouwen. Een jaar later volgde haar Amerikaanse filmdebuut met
John Hustons
avontuurlijke komedie
Beat the Devil
, waarin ze de vrouw van
Humphrey Bogart
vertolkte. In de tragikomedie
Trapeze
(1956) dongen trapeze-artiesten
Tony Curtis
en
Burt Lancaster
om haar hand.
Ze werkte drie keer samen met
Jean Delannoy
. Vooral haar optreden als de beeldschone en sensuele zigeunerin Esmeralda aan de zijde van 'bultenaar'
Anthony Quinn
in het op het gelijknamige werk van
Victor Hugo
gebaseerde historisch drama
Notre-Dame de Paris
(1956) werd een enorm succes. De komedie
Anna di Brooklyn
(
Vittorio De Sica
, 1958) toonde haar als knappe weduwe die na het overlijden van haar man uit de Verenigde Staten terugkeerde naar haar vaderland Italie en in haar geboortedorp het hoofd van op een na alle mannen op hol bracht. In
King Vidors
sandalenfilm
Solomon and Sheba
(1959) vertolkte ze de mooie
koningin van Seba
die een relatie aanging met koning
Salomo
van
Israel
. De film werd al even gunstig onthaald. In datzelfde jaar werd ze in de rol van dienstmeid in
Jules Dassins
drama
La legge
(weer) door alle mannen van het dorp begeerd.
Een van haar weinige latere rollen speelde ze in het drama
Un bellissimo novembre
(
Mauro Bolognini
, 1969). Ze was Cettina, een levenslustige en sensuele 40-jarige vrouw, die speels inging op de avances van haar 17-jarig neefje. Daarna speelde ze nog in een handvol films. In de jaren tachtig speelde ze gastrollen in
Falcon Crest
en
The Love Boat
en een ondersteunende rol in de miniserie
Deceptions
.
In 1985 werd ze door de Franse president
Francois Mitterrand
opgenomen in het
Legioen van Eer
. In 2018 kreeg ze voor haar filmcarriere een ster op de
Hollywood Walk of Fame
.
Lollobrigida overleed op 16 januari 2023 op 95-jarige leeftijd.
[1]
[2]
- In 1949 trouwde ze met de Joegoslavische arts
Milko ?kofi?
. Zij kregen in 1957 een zoon, Milko ?kofi? junior.
- In 1966 had zij een affaire met de komiek
Jerry Lewis
, waarna ze in 1968 scheidde van Milko ?kofi?.
- Naast acteren hield ze zich begin jaren zeventig bezig met
fotojournalistiek
. Ook exposeerde ze een aantal keren met door haar gemaakte
beeldhouwwerken
. Het geld dat ze daarmee verdiende werd geschonken aan goede doelen als
Artsen zonder Grenzen
en
UNICEF
.
- In 1999 nam zij zonder succes deel aan de
Europese Parlementsverkiezingen 1999
.
- In 2006 kwam ze in het nieuws door in Barcelona te trouwen met de 34 jaar jongere Javier Rigau y Rafols. In 2013 deed ze hem een proces aan, claimend dat de trouwceremonie een vorm van oplichting was geweest met een 'fake'-bruid en dat hij haar later papieren had laten tekenen waarvan ze de inhoud niet begreep. Haar eisen werden in 2017 afgewezen. Het huwelijk met Rigau werd in 2019 ontbonden.
- Sindsdien leidde ze een teruggetrokken leven, met haar 60 jaar jongere assistent Andrea Piazzolla aan haar zijde. In 2021 haalde ze het nieuws doordat haar zoon Milko haar onder financiele curatele wilde laten stellen.
- Op 95-jarige leeftijd gaf Lollobrigida voor de tweede keer te kennen dat ze een politieke rol ambieerde door zich namens de
Eurosceptische
partij
Italia sovrana e popolare
kandidaat te stellen voor de
Senaat
bij de
Italiaanse parlementsverkiezingen 2022
.
[3]
- De Italiaanse langebaanschaatsster
Francesca Lollobrigida
is de dochter van haar neef.
- Naar Lollobrigida is het zogeheten
Gina-profiel
genoemd, een rubber afdichtingselement dat bij het waterdicht maken van
afgezonken tunnels
gebruikt wordt.
- In 1969 schreef componist en zanger
Jack de Nijs
een lied over Lollobrigida dat, gezongen door
Tony Bass
, op single werd uitgebracht.
Bronnen, noten en/of referenties
|