Gerson
|
|
Persoonlijke informatie
|
Volledige naam
|
Gerson de Oliveira Nunes
|
Bijnaam
|
O Canhotinha de Ouro
("De Gouden Linker"),
Papagaio
("Papegaai")
|
Geboortedatum
|
11 januari
1941
|
Geboorteplaats
|
Niteroi
,
Brazilie
|
Been
|
Links
|
Positie
|
Aanvallende middenvelder
|
Clubinformatie
|
Huidige club
|
Gestopt in 1974
|
Jeugd
|
|
Senioren
|
|
Interlands
|
|
|
Gerson de Oliveira Nunes
, of kortweg
Gerson
(
Niteroi
,
11 januari
1941
), is een voormalig
Braziliaans
profvoetballer
. Hij is vooral bekend vanwege zijn rol als spelmaker op het
WK voetbal 1970
. Daar was hij de grote steunpilaar op het middenveld en de sleutel tot het succes van de spitsen
Pele
,
Jairzinho
en
Tostao
.
[1]
Hij wordt beschouwd als een van de beste passers uit de geschiedenis van het WK voetbal.
[2]
Daarnaast werd hij geroemd vanwege zijn grote gevoel voor organisatie en strategie. Dit zorgde ervoor dat hij haarscherpe passes kon geven, over korte maar ook over lange afstanden. Zijn persoonlijkheid zorgde ervoor dat hij geliefd was bij sommigen maar gehaat werd door anderen.
[3]
Gerson werd op 11 januari 1941 geboren in
Niteroi
, een voorstad van
Rio de Janeiro
. Daar kwam hij voort uit een voetbalfamilie, zijn vader Clovis Nuno en oom waren beide profvoetballer in Rio geweest. De legendarische
Zizinho
, die in de jaren 50 samen met
Ademir
en
Jair
een van de beste aanvalslinies ooit vormde, was een goede vriend van zijn vader en daarmee een vertrouwd gezicht bij de Nunes-familie. Op de lagere school stond hij bekend als de
papagaio
(papegaai), vanwege zijn vele gepraat. De slanke en ruig gebouwde jongen, had nooit gebrek aan een eigen mening, zeker niet op het voetbalveld waar hij al op jonge leeftijd een zelfverzekerde en leidinggevende indruk achter liet. Toen hij als tiener aangaf dat hij profvoetballer wilde worden, stonden hem maar weinig obstakels in de weg. Hij trainde op jonge leeftijd bij
Fluminense
,
Botafogo
en
Bangu
maar kwam uiteindelijk terecht bij
Canto do Rio
uit zijn geboorteplaats Niteroi. Na een oefenwedstrijd te hebben gespeeld tegen
Flamengo
, werd hij naderhand door de profclub gebeld met de vraag of hij daar wilde komen voetballen.
[4]
Hoewel zijn jeugdidolen spitsen Jair en Zizinho waren geweest, moest hij bij zijn eerste professionele club
Flamengo
de plaats innemen van de meest invloedrijke speler op het Braziliaanse middenveld van dat moment:
Didi
. De jonge Gerson combineerde zijn snelheid en meedogenloze schotkracht met zijn intelligentie om het spel vanaf het middenveld te controleren. Een van zijn belangrijkste troeven was het om vanaf de eigen helft, via een lange haarzuivere bal, razendsnel over te schakelen van defensief naar aanvallend spel. Hij had al vroeg begrepen dat de bal veel sneller was dan welke speler ook. Al snel had men het over de opvolger van de befaamde Didi. Zelf weigerde hij echter die vergelijking te maken, hij was de originele Gerson en niet de volgende Didi. Wel gaf hij toe enige affiniteit te hebben met de spelmaker van de jaren 50, toch had de middenvelder nooit als voorbeeld voor hem gediend.
De eerste vijf jaar in het professionele voetbal steeg hij onafgebroken door alle rangen heen. Nog geen jaar na zijn debuut bij Flamengo in 1958, maakte hij al zijn opwachting in het Braziliaanse 'amateurteam' op de
Pan-Amerikaanse Spelen
in 1959. Daar eindigde het team als tweede achter kampioen Argentinie. Een jaar later was hij de hoeksteen op de zijkant van het veld, toen hij meedeed aan het
voetbaltoernooi
op de
Olympische Zomerspelen
in
Rome
. Inmiddels had hij zich ontwikkelt tot de absolute controleur op het middenveld bij Flamengo en begon hij de rol van de vervallen Didi binnen het Braziliaanse elftal over te nemen.
Na vijf jaar bij Flamengo te hebben doorgebracht besloot hij te vertrekken naar een andere topclub uit Rio de Janeiro,
Botafogo
. Dit was de thuishaven van een van de beste spelers die Brazilie ooit heeft gekend, zijn andere jeugdidool
Garrincha
. Zijn grote droom om met hem, en onder andere
Pele
, op het
WK voetbal 1962
te spelen viel in duigen toen hij een zeer ernstige knieblessure opliep. Door een gedwongen operatie werd het voor hem onmogelijk om nog deel te nemen aan het mondiale toernooi in
Chili
dat uiteindelijk voor de tweede keer werd gewonnen door
Brazilie
. De blessure zorgde ervoor dat zijn carriere nooit zo succesvol zou worden als men hem van tevoren had toebedeeld.
[5]
Bij Botafogo bleef hij het grootste gedeelte van zijn carriere spelen en wist hij ook vele prijzen te winnen. Daarna speelde hij nog een periode bij
Sao Paulo
om uiteindelijk zijn carriere af te sluiten in Rio de Janeiro bij
Fluminense
. Bij de laatste club ligt nog steeds zijn hart, ondanks dat hij hier maar een redelijk korte periode speelde. Hij stopte op relatief jonge leeftijd omdat hij last van zijn knie begon te krijgen maar ook zijn
vliegangst
speelde een rol, indien mogelijk pakte hij altijd de auto om te reizen.
Als opvolger van Didi, moest Gerson als controleur op het middenveld zijn team naar titelprolongatie gaan leiden op het
WK voetbal 1966
in
Engeland
. Samen met nieuwkomers
Jairzinho
en
Tostao
, vormde Gerson een nieuw trio spelers dat de hoge verwachtingen waar moesten gaan maken. In de eerste wedstrijd moest
Brazilie
het opnemen tegen
Bulgarije
. Mede door een doelpunt van
Pele
wonnen de
Goddelijke Kanaries
het duel met 2-0. In de tweede wedstrijd tegen
Hongarije
kwam Gerson voor het eerst in actie. Brazilie kreeg het moeilijk, ondanks dat het tijdperk van de
Magische Magyaren
al tien jaar daarvoor was geeindigd, beschikte het team nog steeds over veel getalenteerde voetballers, de Brazilianen verloren de wedstrijd dan ook met 3-1. De derde groepswedstrijd moest er in actie worden komen tegen het
Portugal
van
Eusebio
. Al vroeg in de wedstrijd viel Pele uit door een blessure, zijn invaller, de pas 19-jarige Tostao, kon geen potten breken en Brazilie werd verslagen met 2-0. Het team bereikte zodoende niet eens de tweede ronde en het toernooi was daarmee uitgelopen op een grote teleurstelling. De verklaring hiervoor lag waarschijnlijk in het feit dat de selectie te oud was, van alle spelers die ook aanwezig waren geweest op WK 1958 en WK 1962 was alleen Pele met zijn 25 jaar nog echt fit genoeg om deel te nemen.
Vier jaar later op het
WK voetbal 1970
in
Mexico
bereikte Gerson zijn hoogtepunt. Op dat moment was hij 29 en daarmee begon het einde van zijn carriere in zicht te komen. De hoge verwachtingen die men van hem had toen hij pas begon met voetballen, waren op de een of andere manier nooit helemaal uitgekomen. Het toernooi was zijn laatste kans om zijn grootsheid te bewijzen.
Tsjecho-Slowakije
werd als eerste opzij gezet met 4-1. Daarna volgde
Engeland
, de wereldkampioen met
Bobby Moore
in de gelederen werd met 1-0 verslagen door een goal van
Jairzinho
. Mede door een memorabele pass van Gerson van bijna 40 meter, wist Pele te scoren waardoor er in de laatste groepswedstrijd uiteindelijk met 3-2 werd afgerekend van
Roemenie
.
In de kwartfinale kwam Brazilie tegenover het
Peru
van
Teofilo Cubillas
te staan. Cubillas had zijn team bijna hoogstpersoonlijk naar de volgende ronde geleid en had in de eerste drie duels al vier keer gescoord. Beide teams speelden aanvallend spel waardoor er ruimte ontstond bij zowel Peru als Brazilie, het werd dan ook een doelpuntrijk duel. Na een kwartier stond Brazilie al met 2-0 voor, Peru was echter in haar eerste groepswedstrijd tegen
Bulgarije
ook van dezelfde tussenstand teruggekomen en had uiteindelijk met 3-2 de overwinning gepakt. Door het geweldige combineren van Gerson op het middenveld samen met
Rivelino
en
Clodoaldo
, creeerden ze genoeg kansen voor het dodelijke spitsentrio. Brazilie bleek toch een maatje groter te zijn dan Bulgarije, ze wonnen het duel dan ook met 4-2.
In de halve finale wachtte toen
Uruguay
. De bondscoach van het Zuid-Amerikaanse land had de belangrijke rol van Gerson opgemerkt en besloot tijdens de wedstrijd een mannetje op hem te zetten. Het vloeiende spel van de Brazilianen werd ineens onderbroken omdat Gerson zo strak gedekt stond. De middenvelder had echter een manier bedacht om dit op te lossen, hij ging dieper op het veld spelen zodat zijn tegenstander wel met hem mee moest. Op die manier kreeg Clodoaldo de ruimte om aan te vallen en zodoende scoorde hij het eerste doelpunt voor de Brazilianen. In de tweede helft wisten de
Goddelijke Kanaries
nog tweemaal te scoren zodat er uiteindelijk 3-1 op de borden kwam te staan.
Brazilie bereikte de finale en trof daar
Italie
. Dat had zich geplaatst door een historische overwinning te boeken op
West-Duitsland
in de halve finale. Tegen de Brazilianen traden zij aan met grootheden als
Giacinto Facchetti
,
Luigi Riva
en
Sandro Mazzola
. In de 18e minuut opende Pele de score en daarmee maakte hij het 100e WK-doelpunt voor Brazilie, korte tijd later trok Italie echter de stand gelijk. De Brazilianen besloten daarop in de tweede helft wat meer gas te geven en walsten daarmee over de
Squadra Azzurri
heen. Na een goal van Gerson, volgden er nog doelpunten van Jairzinho en
Carlos Alberto
waarmee de eindstand uiteindelijk werd bepaald op 4-1. Bijna iedereen was het erover eens dat Gerson de Man van de Wedstrijd was geweest en daarmee een grote rol had gespeeld in het behalen van de wereldtitel. Brazilie werd
tri-campeao
, drievoudig wereldkampioen, en mocht daarom de
Jules Rimet-beker
behouden.
In de jaren 70 was Gerson te zien in een tv-reclame voor sigaretten waarin hij de volgende zin uitspraak:
"Ik wil graag van alles profiteren om verder te komen"
. Hieruit kwam de
lei de Gerson
(Wet van Gerson) voort, die sindsdien wordt geassocieerd met het veel voorkomende negeren van wetten en regels in Brazilie. In de jaren 70 en 80 werd het algemeen geaccepteerd om te bedriegen, vals te spelen of te profiteren van iedere situatie. Zelfs een kwart eeuw na het ontstaan van de Wet, is deze nog steeds van toepassing op sommige situaties in Brazilie. Toch begint langzamerhand de
corruptie
en
afpersing
af te nemen door het ontstaan van zogenaamde
waakhondinstanties
die op de naleving van wetten en regels toezien.
[6]
Naderhand heeft Gerson afkeurenswaardig gereageerd op het beeld dat hij in de reclame had geschetst.
Na de presentatie van de
FIFA 100
, een lijst met de 125 beste nog levende voetballers samengesteld door
Pele
in 2004, ontstond er veel kritiek vanuit Brazilie op de afwezigheid van
Jairzinho
en Gerson. Zij waren een belangrijk onderdeel geweest van de succesvolle elftal dat in 1970 de wereldtitel had behaald. Jairzinho had in iedere wedstrijd gescoord, wat nog steeds een record is, en Gerson had een belangrijke sleutelrol op het middenveld gespeeld. Uit verontwaardiging op zijn afwezigheid, verscheurde Gerson de lijst publiekelijk op de Braziliaanse televisie.
[7]
Gerson stond altijd al bekend vanwege zijn vele gepraat op het voetbalveld, anno 2004 deed hij het praten als beroepsuitoefening met een baan als radioverslaggever.
[8]
Met Flamengo:
Met Botafogo:
Met Sao Paulo:
- Campeonato Paulista: 1970 en 1971
Met Fluminense:
Met Brazilie:
Bronnen, noten en/of referenties
|