Het
Front Islamique du Salut
(
FIS
) of
Islamitisch Reddingsfront
(
Arabisch
: ?????? ????????? ???????,
al-Jabhah al-Isl?miyah lil-Inq?dh
) is een verboden
fundamentalistische
,
islamistische
politieke partij
en
maatschappelijke
beweging uit
Algerije
.
Het FIS werd op
18 februari
1989
opgericht door sjeich
Abassai Madani
en de
Ali Belhadj
toen in Algerije een seculier bewind aan de macht was, geleid door het
Front de Liberation Nationale
(FLN). Deze partij had in
1954
de opstand tegen Frankrijk geleid en was sindsdien aan de macht. Het FLN ging ervan uit dat er een scheiding hoort te bestaan tussen de
religieus
-
eschatologische
en
ethisch
-
juridische
aspecten van de samenleving. Ze had niet de gehoopte vooruitgang en welvaart gebracht, die zij in de
jaren 1950
beloofd had. Deze twee zaken leidden, net als in enkele andere Arabische landen, tot een opleving van
islamitische partijen
, zoals het FIS.
Het FIS is niet alleen een politieke partij maar is ook een brede maatschappelijke beweging. Zij verschilt daarin niet veel van andere bewegingen zoals de Egyptische
Moslimbroederschap
.
In haar politiek actieve periode zocht het FIS banden aan te halen met de (toen nog)
Europese Gemeenschap
en probeerde westerse investeerders binnen te halen.
Bij de eerste vrije gemeenteraadsverkiezingen in 1989 behaalde het FIS een grote overwinning. Het merendeel van de bevolking voelde zich vertegenwoordigd door het FIS.
Na ernstige ongeregeldheden in 1991 werden de FIS-leiders gevangengezet. Niettemin behaalde het FIS bij de eerste ronde van de parlementsverkiezingen in december 1991 opnieuw een overwinning. Dit werd negatief ontvangen in Algerije. Voor de tweede ronde plaatsvond, greep het leger in januari 1992 echter in, waarna het FIS verboden werd en president
Bendjedid
, die hervormingen had toegezegd, afgezet werd. Zijn plaatsvervanger werd
Liamine Zeroual
.
De Franse regering gaf haar steun aan het nieuwe bewind van Zeroual en in veel westerse media
ging gejuich op omdat Algerije van het 'islamitische gevaar' gered was. Veel westerse media vonden dat ondanks de ondemocratische actie van het leger, Algerije er beter aan toe was zonder het FIS. De islamitische wereld reageerde verontwaardigd.
Een radicale afsplitsing van het FIS, de
GIA
(Gewapende Islamitische Groep, Groupe Islamique Arme) voert sindsdien gewelddadig verzet tegen de militaire machthebbers. De gewelddadigheden strekten zich echter ook uit naar de burgerbevolking. In eerste instantie werden vooral intellectuelen, kunstenaars en vrouwen slachtoffer van de terreurdaden. In 1997 en 1998 vonden er bijna dagelijks bloedige aanslagen plaats, vooral in de dorpen ten zuiden van Algiers, de zogenaamde `Driehoek des Doods’. Bij sommige van die massaslachtingen kwamen honderden mensen om het leven. Veelal werd het GIA als de schuldige genoemd, maar ook regeringstroepen zouden zich te buiten gaan aan geweld of in ieder geval de burgerbevolking onvoldoende bescherming bieden.
In
1997
werd onder andere
Abassai Madani
vrijgelaten en kondigde de
AIS
, de militaire tak van het FIS, eenzijdig een bestand af. Dit leidde tot militaire confrontaties tussen AIS en GIA. Ondertussen probeerden internationale organisaties, zoals de
VN
en het
Europees Parlement
, onderzoeken naar het geweld in te stellen, hetgeen de Algerijnse regering nadrukkelijk afwees als een inmenging in interne aangelegenheden.