Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Felix
(of: Feliks)
Michajlovitsj Blumenfeld
(Russisch: Феликс Михайлович Блуменфельд, (
Jelisavetgrad
(sinds 2016 hernoemd tot
Kropyvnytsky
)
19 april
1863
-
Sint-Petersburg
21 januari
1931
) was een
Russisch
pianist
,
componist
,
muziekpedagoog
en
dirigent
. Hij is waarschijnlijk het best bekend als
pianoleraar
van
Vladimir Horowitz
en
Simon Barere
, maar hij neemt ook een belangrijke plaats in de Russische muziekgeschiedenis in als pianist,
dirigent
,
redacteur
,
muziekpedagoog
en
componist
.
Blumenfeld schreef meer dan vijftig composities waaronder tal van werken voor piano, een
symfonie
in
C mineur
ter nagedachtenis aan dierbare overledenen, een
strijkkwartet
in
F majeur,
een stuk voor piano en orkest getiteld Allegro de concert in
A majeur
, op. 7 (1889) en een vijfigtal liederen. Geen enkel werk van hem heeft de tand des tijds doorstaan.
Zijn stijl is een mengeling van het puur Russische van
Glinka
, (
Anton) Rubinstein
en
Balakirev
met
Liszt.
Hij was een zoon van Michail Frantsevich Blumenfeld, van
Oostenrijkse
-
Joodse
afkomst, en de Poolse Maria Szymanowska (een tante van
Karol Szymanowski
), niet te verwarren met de Poolse pianiste
Marie Szymanowska
(1789-1831). Hij studeerde van 1881 tot 1885 aan het
conservatorium van Sint-Petersburg
waar hij compositielessen kreeg van
Rimsky-Korsakov
en pianoles van
Fedor Stein
.
In 1885 werd hij leraar in Sint-Petersburg en in 1897 professor. Van 1919 tot 1922 verbleef hij in de toen net opgerichte
Oekraiense SSR
en werd hij professor en directeur van het
conservatorium
te
Kiev
. Van 1922 tot en met 1931 was hij professor aan het
conservatorium van Moskou
.
Van 1898 tot 1912 dirigeerde hij de
opera
van Sint-Petersburg. Hij voerde de Russische
premiere
uit van
Wagners
Tristan und Isolde
. In 1908 werkte hij mee aan de uitvoering van de opera
Boris Godoenov
van
Modest Moessorgski
in
Parijs
.
Daniel Barenboim,
Felix Michajlovitsj Blumenfeld
in 'Sovjetskaja Muzika', deel 7. 1946