Eurovisiesongfestival 2010
|
Share the moment
|
Gastland
|
Noorwegen
|
Locatie
|
Telenor Arena
,
Oslo
|
Omroep
|
NRK
|
Halve finale 1
|
25 mei
2010
|
Halve finale 2
|
27 mei
2010
|
Finale
|
29 mei
2010
|
Presentatoren
|
Erik Solbakken
Haddy N'jie
Nadia Hasnaoui
|
Winnaar
|
Land
|
Duitsland
|
Lied
|
Satellite
|
Artiest
|
Lena Meyer-Landrut
|
Tekst
|
Julie Frost
en
John Gordon
|
Componist
|
Julie Frost
en
John Gordon
|
Andere gegevens
|
Stemgegevens
|
Elk land verdeelt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 en 12 punten, 50 % via televoting, 50 % via een vakjury
|
Aantal landen
|
39 (25 in finale)
|
Terugkerend
|
Georgie
|
Terugtrekkend
|
Andorra
Hongarije
Montenegro
Tsjechie
|
Openingsact
|
Finale
|
Alexander Rybak
|
Intervalact
|
Finale
|
Madcon
|
Chronologie
|
? 2009
?
2011 ?
|
Het
Eurovisiesongfestival 2010
was de 55ste editie van de liedjeswedstrijd. Deze editie van het
Eurovisiesongfestival
werd georganiseerd door
Noorwegen
, de winnaar van het
Eurovisiesongfestival 2009
. Het songfestival werd gewonnen door
Lena Meyer-Landrut
uit
Duitsland
met het Engelstalige lied
Satellite
met 246 punten.
Het was de derde keer dat Noorwegen het Eurovisiesongfestival organiseerde, na
1986
en
1996
. Duitsland won het festival voor de tweede maal, na
1982
. Het was de eerste keer sinds de hereniging van Duitsland dat men het festival kon winnen, en tevens de eerste keer dat een land van de
Grote Vier
het Eurovisiesongfestival kon winnen, sinds in
2000
de regel werd ingevoerd dat deze landen automatisch mogen deelnemen aan de finale van het festival.
De twee halve finales vonden plaats op
25
en
27 mei
, de finale op
29 mei
2010
.
[1]
Oorspronkelijk zou het evenement een week eerder plaatsvinden, maar dan zou het samenvallen met de finale van de
UEFA Champions League
. De
Noorse
omroep
NRK
maakte daarop bekend het evenement een week te verschuiven, zodat beide evenementen niet op dezelfde dag zouden vallen.
[2]
Aanvankelijk was er een budget van 150 miljoen
Noorse kronen
(of zo'n 17 miljoen
euro
) ter beschikking gesteld voor de organisatie van het evenement. Dit bedrag werd bevestigd door Trond Giske, Noors minister voor Cultuur, en Hans-Tore Bjerkaas, directeur van Norsk Rikskringkasting. Dit budget was ruim hoger dan dat van het festival van
2007
in het
Finse
Helsinki
, maar ook ruim lager dan dat van
Moskou
in
2009
. Na afloop van het festival raakte bekend dat het festival in totaal veel meer had gekost: 211 miljoen Noorse kronen, of zo'n 24 miljoen euro.
Op
3 juli
2009
maakte de
Noorse
omroep bekend dat het festival zou plaatsvinden in de
Telenor Arena
, op zo'n 15 minuten van
Oslo
.
[3]
Het organiseren van de finale kostte de omroep dermate veel, dat zij genoodzaakt was om de uitzendrechten voor de eindronde van het
wereldkampioenschap voetbal 2010
te verkopen.
[4]
Vanaf
2010
kan er zowel tijdens de halve finales als de finale gestemd worden vanaf het moment dat het eerste liedje wordt gezongen, en dit tot vijftien minuten nadat de laatste artiest heeft opgetreden. Dit systeem wordt ook al toegepast bij het
Junior Eurovisiesongfestival
.
[5]
Er werd tevens geopperd om de landen te laten begeleiden door een orkest, zoals dit tot en met
1998
gebeurde. Dit voorstel werd echter niet gesteund door de EBU.
Net zoals in 2008 en 2009 werden de acts voorafgegaan door een postkaart van elk land. Het traditionele concept werd wel vernieuwd, daar tijdens het festival de clips te zien waren in de zaal, boven de hoofden van de mensen in het publiek. In elk filmpje is een groep fans te zien die samenkomen op een plein, meestal in het centrum van de hoofdstad. Daar juichen en dansen de mensen om te supporteren voor hun land. Na afloop van het filmpje was de vlag van het land in de zaal te zien. Aan het begin van het filmpje werd de vorm van het land weergegeven. Echter, bij sommige landen werd niet de volledige omtrek van het land weergegeven omwille van grensconflicten. Dit was het geval met de kaarten van
Azerbeidzjan
,
Israel
en
Servie
.
De drie shows werden gepresenteerd door
Nadia Hasnaoui
,
Erik Solbakken
en
Haddy N'jie
. De namen van de presentatoren werden vrijgegeven op
10 maart
2010
. Solbakken en N'jie openden de shows, stelden de artiesten voor en interviewden artiesten in de green room tijdens de show. Hasnaoui verzorgde op haar beurt de stemmingsprocedure. Het was voor de tweede maal in de geschiedenis, na
1999
, dat er drie presentatoren waren.
In totaal namen 39 landen deel aan het Eurovisiesongfestival 2010, drie minder dan het jaar voordien.
Andorra
,
Hongarije
,
Montenegro
en
Tsjechie
zeiden het festival vaarwel, officieel omwille van de slechte economische situatie en de daaraan gekoppelde besparingen bij de openbare omroepen. De vier landen presteerden de afgelopen jaren ook allesbehalve goed op het festival.
Georgie
was er na een jaar afwezigheid opnieuw bij. In 2009 nam het land niet deel in de
Russische
hoofdstad
Moskou
omwille van de
Oorlog in Zuid-Ossetie
in 2008, waarin Rusland en Georgie twee strijdende partijen waren.
In het begin van de puntentelling was het nog spannend tussen Denemarken, Belgie en Duitsland om de koppositie, maar werd duidelijk dat Duitsland op de overwinning afstevende. Turkije werd vrij afgetekend tweede, gevolgd door Roemenie. Opmerkelijk is dat tussen plaatsen vier en negen slechts een marge was van dertien punten. Het Verenigd Koninkrijk werd voor de derde keer in acht jaar tijd laatste.
In de finale kreeg Belgie van 22 landen punten. Er kwam een maximum van twaalf punten uit Duitsland en zes tienen, van Denemarken, Ierland, IJsland, Malta, Polen en Slowakije. Verder kreeg Belgie zeven punten van Litouwen en Zwitserland, zes van Griekenland, Finland en Nederland, vijf van Portugal, Rusland en Servie, vier van Roemenie en Letland, drie van Estland en Noorwegen, twee van Zweden en een punt van Oekraine. Met een eindscore van 143 punten werd Belgie zesde.
Belgie zelf gaf in de finale 1 punt aan Spanje, 2 aan Denemarken en 3 aan Albanie. Voor Georgie hadden de Belgen vier punten veil, voor Azerbeidzjan vijf en zes voor Turkije. De hoogste punten waren voor Armenie (7), IJsland (8), uiteindelijke winnaar Duitsland (10) en Griekenland (12).
Nederland gaf een punt aan Servie, twee aan Denemarken, drie aan Griekenland, vier aan Duitsland en vijf aan Roemenie. Opmerkelijk was dat Nederland slechts zes punten gaf aan Belgie. Daarnaast gaf men zeven punten aan Oekraine, acht aan Turkije en tien aan Israel. De twaalf punten gingen uiteindelijk naar Armenie.
Belgie wist de eerste halve finale afgetekend te winnen. Van alle 34 halvefinalisten haalde Tom Dice met 167 veruit de meeste punten en zorgde er zo voor dat Belgie voor het eerst in de geschiedenis de halve finale wist te overleven. Naast Belgie wisten ook Griekenland, IJsland, Portugal, Servie, Albanie, Rusland, Bosnie & Herzegovina, Wit-Rusland en Moldavie zich te kwalificeren voor de finale. Letland werd voor het tweede jaar op rij laatste in de halve finale.
In de halve finale kreeg Belgie punten van alle 19 stemgerechtigde landen: de 17 deelnemers (uitgezonderd Belgie), Duitsland, Frankrijk en Spanje. Er werd vijf keer het maximum van 12 punten aan Belgie verleend: door Duitsland, IJsland, Malta, Polen en Portugal. Finland, Frankrijk, Griekenland, Rusland en Slowakije hadden tien punten veil voor de Belgen; Estland, Letland, Spanje en Wit-Rusland zeven punten. Daarnaast kreeg Belgie zes punten van Moldavie en vier van Albanie, Bosnie & Herzegovina en Macedonie.
Belgie gaf op zijn beurt 1 punt aan Slowakije, 2 punten aan Moldavie, 3 aan Servie, 4 aan Portugal, 5 aan Rusland, 6 aan Polen en 7 aan Finland. De Belgische top drie was Albanie (8), Griekenland, (10) en IJsland (12).
Turkije won de tweede halve finale, voor Azerbeidzjan en Georgie. Daarnaast kwalificeerden ook Roemenie Denemarken, Armenie, Oekraine, Israel, Cyprus en Ierland zich voor de grote finale.
Nederland wist zich voor het zesde jaar op rij niet te plaatsen voor de finale. Sieneke bleef steken op de veertiende plaats, met 29 punten, gekregen van Slovenie (6), Turkije (5), Denemarken en Israel (4), Ierland en Noorwegen (3), Zwitserland (2) en Georgie en Zweden (1).
Nederland gaf zelf een punt aan Azerbeidzjan, twee aan Oekraine, drie aan Roemenie, vier aan Denemarken, vijf aan Georgie, zes aan Zweden, zeven aan Turkije, acht aan Ierland, tien aan Armenie en twaalf aan Israel.
-
Azerbeidzjan
: Nadat het land vorig jaar kijkers verhinderde op
Armenie
te stemmen, kreeg het een onbekend bedrag aan
boete
.
-
Spanje
: Omdat het land vorig jaar niet stemde in de halve finale waarin het moest stemmen (de tweede halve finale), en deze ook niet live uitzond, heeft de
EBU
een onbekend bedrag aan boete opgelegd aan
TVE
, het Spaanse televisiestation dat het Songfestival in
Spanje
uitzendt.
De act van Spanje werd verstoord door een toeschouwer die het podium opliep en begon mee te dansen. Hij werd snel door de beveiliging afgevoerd. De man, die
Jimmy Jump
wordt genoemd, heeft er een sport van gemaakt om grote evenementen te verstoren. Nog tijdens de wedstrijd heeft men besloten Spanje opnieuw te laten optreden, nadat alle andere landen hadden opgetreden.
[6]
Het is ruim 50 jaar geleden dat een land tweemaal heeft mogen optreden; de vorige keer was het gevolg van een technische storing tijdens de act in
1958
van Italie. Tijdens het
Eurovisiesongfestival van 1964
kwam er ook een man op het podium als politiek protest tegen de toenmalige dictatuur in Spanje, maar dit leidde niet tot een tweede keer optreden.
-
Georgie
: het land keerde terug na een jaar inactiviteit op het Eurovisiesongfestival. Georgie ging in
2009
inactief wegens het feit dat het Eurovisiesongfestival toen in
Rusland
werd gehouden. De Georgiers zijn tegen president
Poetin
, en stuurde een lied waarin getinte protestwoorden zaten tegen de president. De
EBU
vond dat niet kunnen en accepteerde het lied niet, Georgie gaf daar geen duidelijk gehoor aan en trok zich toen later terug uit het
Eurovisiesongfestival
.
-
Andorra
: de omroep die de deelnames aan het Eurovisiesongfestival verzorgde voor Andorra kwam in een grote geldcrisis terecht, waardoor ze inactief moesten gaan op het festival. In 2011 heeft de omroep het lidmaatschap moeten opzeggen om uit de crisis te komen.
-
Hongarije
: zat ook in een geldcrisis. Het land keerde terug in
2011
.
-
Montenegro
: zat ook in een geldcrisis. Het land keerde terug in
2012
.
-
Tsjechie
: na drie slechte resultaten te hebben behaald, besloot de Tsjechische omroep zich terug te trekken uit het Eurovisiesongfestival. Het keerde terug in
2015
.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
"
EBU maakt data persconferenties bekend
",
oikotimes.com
, 13-05-2009. Geraadpleegd op 13-05-2009.
- ↑
"
Voetbal zorgt voor uitstel Eurovisiesongfestival
",
vg.no
, 18-05-2009. Geraadpleegd op 19-05-2009.
- ↑
"
55ste Eurovisiesongfestival vindt plaats in Fornebu Arena
",
twelvepointsdouzepoints.be
, 03-07-2009. Geraadpleegd op 03-07-2009.
- ↑
"
NRK verkoopt rechten WK voetbal
",
dagbladet.no
, 04-09-2009. Geraadpleegd op 04-09-2009.
- ↑
"
Televoting vanaf begin halve finales en finale
",
twelvepointsdouzepoints.be
, 26-10-2009. Geraadpleegd op 26-10-2009.
- ↑
"
Fan verstoort optreden Eurovisiesongfestival
",
oikotimes.com
, 30-05-2010. Gearchiveerd op 31-5-2010. Geraadpleegd op 30-05-2010.
|