Eartha Mae Kitt
(
North (South Carolina)
,
17 januari
1927
?
New York
,
25 december
2008
) was een
Amerikaans
actrice
en
jazz
-
zangeres
. Ze was een ster van het witte doek, theater en televisie. Bij het grote publiek was ze vooral bekend door haar rol als
Catwoman
in de televisieserie
Batman
in de jaren zestig, en als zangeres van de zwoele
kersthit
Santa Baby
in 1952. De regisseur
Orson Welles
noemde haar ooit
the most exciting woman in the world
- de spannendste vrouw ter wereld.
Kitt kreeg in 1960 een ster op de
Hollywood Walk of Fame
. Ze werd drie keer genomineerd voor een
Tony Award
, een keer voor
Emmy Award
en tweemaal voor een
Grammy Award
.
Ze werd geboren als Eartha Mae Keith op een katoenplantage in de zuidelijke staat
South Carolina
. Haar vader was van Europese- en haar moeder van
Afro-Amerikaanse
en
Cherokee
-afkomst. Haar vader verdween al snel en haar moeder stierf toen Eartha zes was. Op achtjarige leeftijd werd ze naar
New York
gestuurd om bij haar tante te gaan wonen. Een grote kans kreeg ze toen ze op zestienjarige leeftijd werd toegelaten tot de
Katherine Dunham Company
, het eerste Afro-Amerikaanse gezelschap voor modern
ballet
.
Kitt was in haar beginjaren vooral actief in het
cabaret
. Ze maakte haar filmdebuut in 1948. Orson Welles gaf haar een hoofdrol in zijn productie van
Christopher Marlowes
toneelstuk
The Tragical History of Doctor Faustus
(1950). In Hollywood debuteerde ze als tegenspeelster van
Sidney Poitier
in de film
The Mark of the Hawk
(1958). Ze was in meer dan dertig films te zien, waaronder in de documentaire
All By Myself: The Eartha Kitt Story
(1983).
Als zangeres had Kitt in de jaren vijftig en jaren zestig een aantal hits, waaronder
Let's Do It
,
C'est Si Bon
,
Just an Old Fashioned Girl
,
Monotonous
,
Love for Sale
,
I'd Rather Be Burned as a Witch
,
Usku Dara
,
Mink, Schmink
en
Under the Bridges of Paris
. Haar debuut-lp
RCA Victor Presents Eartha Kitt
(1953) stond in de top vijf in de Amerikaanse albumlijsten. Het kerstnummer
Santa Baby
uit 1953, over een vrouw die de
Kerstman
een afspraakje belooft in ruil voor dure cadeaus, werd later gecoverd door onder meer
Madonna
,
Kylie Minogue
en
Ariana Grande
.
In 1968 maakte ze tijdens een lunch in het
Witte Huis
,
Lady Bird Johnson
, de vrouw van Amerikaanse president
Lyndon B. Johnson
, aan het huilen met kritisch commentaar op de
oorlog in Vietnam
.
[1]
Hierna kon ze in de Verenigde Staten geen werk meer krijgen en vertrok ze naar Europa, waar ze onder meer vloeiend Frans leerde spreken. In 1978 maakte ze haar Amerikaanse
comeback
in de
Broadway
-musical
Timbuktu!
In de jaren tachtig maakte ze eveneens een
comeback
als zangeres met de disco-hits
Where Is My Man
(1983),
I Love Men
(1984) (beide forse hits in de
homoscene
) en
Cha-Cha Heels
(1989), een samenwerking met
Bronski Beat
. In de jaren negentig ging Kitt op tournee door Noord-Amerika als de slechte heks in een toneelversie van
The Wizard of Oz
. In 1989 speelde ze in de film
Erik the Viking
.
De laatste jaren van haar leven trad Kitt regelmatig op als
cabaretier
en musicalster. Ze had een hoofdrol in
off-Broadway
musical
Mimi Le Duck
(2006) en in de film
Somebody Like You
(2007). Ook had ze stemrollen in de animatiefilms
The Emperor's New Groove
(2000) en
Madagascar: Escape 2 Africa
(2008).
Eartha Kitt overleed op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van
darmkanker
.
Single
met eventuele hitnotering(en) in de
Nederlandse Top 40
|
Datum van
verschijnen
|
Datum van
binnenkomst
|
Hoogste
positie
|
Aantal
weken
|
Opmerkingen
|
Where is my man
|
1983
|
17-12-1983
|
12
|
6
|
Nr. 22 in de
Single Top 100
|
I love men
|
1984
|
14-07-1984
|
tip13
|
-
|
|
Single
met hitnotering(en) in de Vlaamse
Ultratop 50
|
Datum van
verschijnen
|
Datum van
binnenkomst
|
Hoogste
positie
|
Aantal
weken
|
Opmerkingen
|
Where is my man
|
1984
|
14-01-1984
|
6
|
6
|
|
I love men
|
1984
|
23-06-1984
|
29
|
2
|
|
Bronnen, noten en/of referenties
|