Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Draadloze communicatie
is de overdracht van
informatie
tussen twee of meer punten zonder het gebruik van een
elektrische geleider
als medium voor de overdracht. De meest gebruikte manier is door middel van
radiogolven
.
De transmissie vindt plaats via al dan niet directionele
elektromagnetische golven
, waarbij het bereik van de gebruikte
frequentieband
kan varieren van enkele
hertz
tot enkele honderden
terahertz
, afhankelijk van de toepassing en de gebruikte technologie.
Draadloze transmissiemethoden worden voornamelijk gebruikt in toepassingsgebieden waar bedrade transmissietechnologieen niet kunnen worden gebruikt of te duur zijn, bijvoorbeeld
satellietcommunicatie
of een
straalverbinding
. Andere toepassingen zijn zowel in de
consumentenelektronica
als in de industriele sector te vinden.
Bekende voorbeelden in het radiofrequentiebereik zijn
bluetooth
,
Wireless LAN
,
ZigBee
,
NFC
en
WiMAX
. In het infrarood- of optische
frequentiebereik
zijn enkele voorbeelden een
infrarode verbinding
, optische straalverbinding en
Li-Fi
.
Communicatie met een onderzeeer (duikboot) op grote diepte vindt plaats met geluidsgolven, die zoals bij een modem gebruikt worden als drager van data. Deze communicatie is erg traag.
[1]