Der Spiegel
(Duits voor 'De Spiegel') is een Duits
wekelijks nieuwstijdschrift
. Het blad ontstond op initiatief en met steun van de Britse bezettingsmacht. Haar voorganger heette
Diese Woche
en verscheen voor het eerst in november 1946. Door een meningsverschil met de Britten werd het blad overgedaan aan Rudolf Augstein. Deze hernoemde het in
Der Spiegel
. Het blad verscheen voor het eerst op
4 januari
1947
en werd tot 1952 uitgegeven in
Hannover
. Sindsdien is het blad gevestigd in
Hamburg
.
Rudolf Augstein
bleef tot zijn dood in
2002
de journalistieke koers van
Der Spiegel
uitzetten.
Het blad is sinds 2004 via een
commanditaire vennootschap
voor 50,5% eigendom van de werknemers. Als iemand langer dan drie jaar voor
Der Spiegel
werkt krijgt hij de mogelijkheid om partner te worden, waardoor hij een beslissingsbevoegdheid krijgt en eventuele winst ontvangt. De eveneens in Hamburg gevestigde kranten- en tijdschriftenuitgeverij
Gruner + Jahr
bezit 25,5% van de aandelen, en de resterende 24% zijn in handen van de
erven
van oprichter Rudolf Augstein.
Der Spiegel
lijkt qua stijl en lay-out op Amerikaanse nieuwsmagazines als
Newsweek
en
Time
. Met betrekking tot de onderwerpen en de grote hoeveelheid details lijkt het blad meer op
The Atlantic Monthly
of
The Economist
. In Duitsland staat het blad bekend om de academische manier van schrijven en de dikte van de nummers. Een nummer met meer dan 200 pagina's is niet ongewoon.
Na de eerste publicatie steeg de oplage van het blad snel. Het begon in 1947 met 15.000, in 1948 lag de oplage al bij 65.000 en in 1961 was dit 437.000. In de jaren 70 bereikte het een niveau van 900.000 en in de jaren 90 steeg de oplage tot boven een miljoen. Het blad wordt nationaal en internationaal gezien als autoriteit. Deze morele autoriteit verkreeg het blad vooral in haar eerste jaren door goede onderzoeksjournalistiek in verschillende kwesties. Dit leidde ook tot verschillende opvallende scoops in de jaren 80.
Der Spiegel
was het eerste medium dat schreef over de innige band tussen
koningin Juliana
en
gebedsgenezeres
Greet Hofmans
. Op 13 juni 1956 verscheen in het Duitse tijdschrift een artikel met de titel
Zwischen Konigin und Rasputin
. Daarna volgden veel meer publicaties in de buitenlandse pers. Naar hij zelf in een postuum verschenen interview toegaf was
prins Bernhard
de informant van het weekblad, waarmee hij probeerde te bereiken dat deze publicatie zou leiden tot het stopzetten van alle contacten met Hofmans, die hij al in 1950 uit
paleis Soestdijk
had laten verwijderen.
Een incident dat waarschijnlijk
Der Spiegel
het imago als schildwacht van de democratie heeft opgeleverd was de zogeheten
Spiegel-Affare
in 1962. Het blad publiceerde onder de titel
Bedingt abwehrbereit
een artikel over de lage alerte staat van het Duitse leger. Naar aanleiding daarvan stelde minister van Defensie
Frans Josef Strauß
een onderzoek in naar
Der Spiegel
. Rudolf Augstein en verschillende andere redacteuren werden gearresteerd op de aanklacht van
landverraad
.
Conrad Ahlers
, de schrijver van het stuk, werd tijdens zijn vakantie in
Spanje
gearresteerd, terwijl Strauß daar geen bevoegdheid toe had. De actie werd in heel Duitsland veroordeeld en leidde tot het ontslag van Strauß.
Een ander incident waar
Der Spiegel
een belangrijke rol in speelde was de zogeheten
Flick-affaire
. Dit Duitse conglomeraat gaf financiele bijdrages aan politieke partijen voor de 'cultivatie van het politieke landschap'.
Otto Graf Lambsdorff
, minister van Economische Zaken, was gedwongen af te treden nadat hij ervan beschuldigd werd door
Flick
omgekocht te zijn.
In 1987 speelde de
Waterkant-Affare
(een verwijzing naar het
Watergateschandaal
). Dat was een van de grootste naoorlogse Duitse politieke schandalen; met de dood van
Uwe Barschel
werd daaruit de
Barschel-Affare
geboren. De media-adviseur van Barschel,
Reiner Pfeiffer
, vertelde aan het Duitse weekblad
Der Spiegel
dat hij in opdracht van Barschel diens politieke tegenstander,
Bjorn Engholm
van de
SPD
, moest bespioneren om vermoedens van belastingontduiking te onderbouwen. Ook zou hij afluisterapparatuur hebben moeten plaatsen in de telefoon van Barschel om hiervan de
SPD
te kunnen beschuldigen. Na publicatie door
Der Spiegel
verloor de
CDU
de deelstaatverkiezingen. Op 2 oktober 1987 trad Barschel af.
Op 11 oktober 1987 werd Barschel door twee journalisten van het weekblad
Stern
dood gevonden. Barschel lag volledig aangekleed in een met water gevuld bad in kamer 317 van hotel
Beau-Rivage
in Geneve. In zijn bloed werd het slaapmiddel
lorazepam
aangetroffen, maar of het moord of zelfmoord was werd ook jaren later niet met zekerheid vastgesteld.
Op 19 december 2018 maakte Der Spiegel bekend dat hun medewerker
Claas Relotius
op grote schaal artikelen gefalsificeerd had, waarin hij feiten, personen en citaten verzonnen had. Dit was het grootste journalistieke schandaal in Duitsland sinds de publicatie van de vervalste
Hitlerdagboeken
in
Stern
in 1983.