David O'Leary
|
|
|
Persoonlijke informatie
|
Volledige naam
|
David Anthony O'Leary
|
Geboortedatum
|
2 mei
1958
|
Geboorteplaats
|
Stoke Newington
,
Engeland
|
Lengte
|
184 cm
|
Positie
|
Centrale verdediger
|
Clubinformatie
|
Voetbalcarriere geeindigd in 1995
|
Senioren
|
|
Interlands
|
|
Getrainde teams
|
|
|
David Anthony O'Leary
(
Stoke Newington
,
2 mei
1958
) is een
Iers
voormalig
voetballer
die van 1975 tot 1993 als
centrale verdediger
voor
Arsenal
uitkwam. Hij is de speler met de meeste wedstrijden bij Arsenal. Hij speelde 722 officiele wedstrijden in 18 seizoenen bij de club.
[1]
O'Leary beeindigde zijn spelersloopbaan op 37-jarige leeftijd, met name bij
Leeds United
in 1995. Hij stapte nadien het trainersvak in en was manager van Leeds,
Aston Villa
en
Al-Ahli
. Hij is afkomstig uit de
Londense
buitenwijk Stoke Newington, maar zijn ouders keerden terug naar Ierland toen hij vier was.
[2]
David O'Leary tekende een contract bij
Arsenal
toen hij amper 15 jaar oud was en debuteerde in het
seizoen 1975-1976
in het eerste elftal. Hij kreeg als 18-jarige zijn kans in de toenmalige
First Division
onder manager
Bertie Mee
. In zijn eerste seizoen speelde O'Leary in alle competities meteen 30 wedstrijden. Tien jaar lang zou hij niet minder dan 40 wedstrijden afwerken. In het
seizoen 1980-1981
speelde hij minder wegens een blessure. O'Leary was een rustige en verzamelde centrale verdediger en stond bekend om zijn tactisch positiespel en elegante speelstijl. Hij werd op
Highbury
een onmisbare schakel in het systeem van manager
George Graham
.
O'Leary won zijn eerste trofee met Arsenal in 1979, toen de club de
FA Cup
won. Het werd 3-2 tegen
Manchester United
. Hij speelde ook mee in de verloren finales van 1978 en 1980. O'Leary verloor in 1980 met Arsenal de
finale
van de
Europacup II
tegen
Valencia
na
strafschoppen
(5-4). 21 jaar later overkwam O'Leary persoonlijk nagenoeg hetzelfde, als manager van
Leeds United
. Leeds werd over twee wedstrijden (heen en terug) uitgeschakeld door Valencia in de halve finales van de
UEFA Champions League
, desondanks een sprookje in de clubgeschiedenis van
The Whites
.
O'Leary werd Arsenal-aanvoerder in 1982, maar gaf zijn taak anderhalf jaar later door aan
Graham Rix
. Hij veroverde met Arsenal de Engelse landstitel in het
seizoen 1988-1989
en het
seizoen 1990-1991
. Na de komst van de boomlange centrale verdediger
Steve Bould
en door de ontwikkeling van jeugdproduct
Tony Adams
tot nieuwe steunpilaar kwam O'Leary minder aan spelen toe. Eind jaren 80 en begin jaren 90 speelde het Arsenal van Graham vaker met een vijfmansdefensie, die naast O'Leary bestond uit Adams, Bould,
Lee Dixon
en
Nigel Winterburn
. Dit was toentertijd nieuw in het voetbal.
In zijn laatste seizoen bij Arsenal,
1992/93
, pakte hij met de
FA Cup
en
League Cup
een
dubbel
.
Na 18 seizoenen met in totaal 558 competitiewedstrijden en 11 doelpunten, ruilde hij Arsenal alsnog in voor
Leeds United
.
Hij speelde ter afsluiting van zijn loopbaan twaalf wedstrijden voor Leeds in de
Premier League
.
O'Leary verdween uit het elftal door een
achillespeesblessure
. Hij kwam niet meer in actie vanwege deze blessure.
O'Leary beeindigde zijn loopbaan na afloop van het
seizoen 1994-1995
.
Seizoen
|
Club
|
Duels
|
Goals
|
Competitie
|
1975/76
|
Arsenal
|
27
|
0
|
First Division
|
1976/77
|
Arsenal
|
33
|
2
|
First Division
|
1977/78
|
Arsenal
|
41
|
1
|
First Division
|
1978/79
|
Arsenal
|
37
|
2
|
First Division
|
1979/80
|
Arsenal
|
34
|
1
|
First Division
|
1980/81
|
Arsenal
|
24
|
1
|
First Division
|
1981/82
|
Arsenal
|
40
|
1
|
First Division
|
1982/83
|
Arsenal
|
36
|
1
|
First Division
|
1983/84
|
Arsenal
|
36
|
0
|
First Division
|
1984/85
|
Arsenal
|
36
|
0
|
First Division
|
1985/86
|
Arsenal
|
35
|
0
|
First Division
|
1986/87
|
Arsenal
|
39
|
0
|
First Division
|
1987/88
|
Arsenal
|
23
|
0
|
First Division
|
1988/89
|
Arsenal
|
26
|
0
|
First Division
|
1989/90
|
Arsenal
|
34
|
1
|
First Division
|
1990/91
|
Arsenal
|
21
|
1
|
First Division
|
1991/92
|
Arsenal
|
25
|
0
|
First Division
|
1992/93
|
Arsenal
|
11
|
0
|
Premier League
|
1993/94
|
Leeds United
|
12
|
0
|
Premier League
|
1994/95
|
Leeds United
|
0
|
0
|
Premier League
|
Totaal
|
570
|
11
|
|
O'Leary kwam 68 keer in actie voor het
Iers voetbalelftal
en scoorde een keer. De verdediger maakte deel uit van de Ierse selectie op het
WK 1990
, waar hij een keer in actie kwam.
Drie jaar na zijn afscheid als speler werd O'Leary aangesteld als manager van
Leeds United
. In zijn tweede seizoen bereikte hij met Leeds de halve finales van de
UEFA Cup
.
Galatasaray
schakelde Leeds uit. Als manager van Leeds bereikte hij de halve finales van de
UEFA Champions League 2000/01
, waarin uiteindelijk
Valencia
te sterk was. Leeds kon thuis op
Elland Road
niet winnen (0?0) en op
Mestalla
ging de ploeg met 3?0 de boot in.
In juni 2002 had O'Leary in minder dan vier jaar bijna £ 100.000.000 uitgegeven aan nieuwe spelers. O'Leary kon zijn ambitie echter niet omzetten in trofeeen.
Ondanks het gebrek aan trofeeen was O'Leary met Leeds nooit buiten de top vijf van de
Premier League
geeindigd. Hij werd ontslagen in de zomer van 2002. Wellicht omwille van de financiele uitgaven die niet werden beantwoord met prijzen.
Terry Venables
was zijn opvolger.
O'Leary's ontslag luidde een donker tijdperk in voor Leeds. De club degradeerde twee seizoenen later uit de Premier League met een schuldenberg van circa £ 80.000.000.
In juni 2003 stelde
Aston Villa
hem aan als nieuwe manager ter vervanging van
Graham Taylor
. In zijn eerste seizoen werd Villa zesde, nipt onvoldoende voor Europese kwalificatie omdat
Newcastle United
evenveel punten had en een beter doelsaldo kon voorleggen. Daardoor mocht Villa niet naar de
UEFA Cup 2004/05
. In het
seizoen 2004-2005
eindigde Villa als tiende in de Premier League, een daling ten opzichte van het voorgaande seizoen. In zijn laatste seizoen,
2005/06
, leidde hij Villa naar een zestiende plaats. O'Leary's contract werd niet verlengd en zijn positie werd ingenomen door
Martin O'Neill
.
O'Leary werd in het seizoen 2010/2011 aangesteld als manager van het Qatarese
Al-Ahli
. Hij maakte
Fabio Cannavaro
aanvoerder van de ploeg, maar werd voortijdig en wegens te middelmatige resultaten de laan uitgestuurd, waarna hij die beslissing van de club juridisch aanvocht. Hij diende een klacht in tegen Al-Ahli en vroeg bij de
FIFA
om een financiele tegemoetkoming. O'Leary, die slechts zes van zijn vijftien wedstrijden als manager winnend afsloot, ontving een schadevergoeding van £3.340.000.
[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|