Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Consonant
(Fr.) betekent in de
muziek
gelijkluidend, samenklinkend
. Doordat de
frequenties
van de samenstellende tonen bij consonanten zich als eenvoudige gehele getallen verhouden, treedt tussen hun
harmonischen
weinig interferentie op, wat door ons gehoor als aangenaam of rustig wordt ervaren.
Een consonant
interval
is een
combinatie
van twee tonen, die op zichzelf een volkomen en bevredigend effect opleveren, dat wil zeggen, die niet noodzakelijkerwijs behoeft te worden gevolgd door een andere combinatie.
Een
dissonant
(niet samenklinkend) is het tegendeel van een consonant. Een dissonant wordt in een
compositie
meestal gevolgd door een consonant. Dit geeft de luisteraar een gevoel van spanning en oplossing in de
harmonie
.
Consonantie bij intervallen:
(tussen haakjes de frequentieverhoudingen in de
reine stemming
)
- Volkomen consonant zijn de reine
prime
(1:1), het rein
octaaf
(1:2), de reine
kwint
(2:3) en de reine
kwart
(3:4).
- Onvolkomen consonant worden genoemd de grote en kleine
tertsen
(4:5 en 5:6) en
sexten
(3:5 en 5:8).
- Dissonant zijn de grote en kleine
secundes
(8:9 of 9:10, en 15:16) en
septiemen
(8:15, en 9:16 of 5:9) en de overmatige kwart/verminderde kwint.
- Dissonant zijn ook vele overmatige en verminderde intervallen.
- Het meest consonant is de reine prime, het meest dissonant is de kleine
none
. De overige intervallen zijn stapsgewijs te rangschikken al naargelang de mate van consonantie of dissonantie.
Consonantie bij drieklanken:
- In een
drieklank
bestaan drie
intervallen
; de consonantie van een drieklank is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat.
- Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken.
- Dissonant zijn de overige drieklanken (zij missen een reine
kwint
).
Consonantie bij vierklanken zoals septiemakkoorden:
- In een
septiemakkoord
(een opstapeling van drie tertsen) zijn 6 intervallen aanwezig; de consonantie van een septiemakkoord is afhankelijk van de intervallen waaruit hij bestaat.
- Consonant zijn de majeur (grote) en mineur (kleine) septiemakkoorden.
- Dissonant zijn de overige septiemakkoorden.
- Septiemakkoorden zijn in het algemeen dissonanter dan drieklanken. Binnen een opeenvolging van louter drieklanken wordt een 'an sich' consonant septiemakkoord meestal als dissonant ervaren.
Opvattingsdissonant:
Binnen een bepaalde muzikale context kunnen dissonanten optreden, die akoestisch consonant zijn, maar niettemin in deze context dissoneren. Dit verschijnsel heet opvattingsdissonant (bijvoorbeeld: de tweede omkering van de majeur (grote) en mineur (kleine) drieklanken).