Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Chromosoom, met: 1. Chromatide, 2. Centromeer, 3. Korte arm, 4. Lange arm
Een
centromeer
(Grieks
centron
middelpunt;
meros
deel) is de plaats waar twee
zusterchromatiden
(in deze toestand
chromosoom
geheten), na verdubbeling, tijdens de
mitose
en
meiose
aan elkaar blijven. Het bestaat uit een lang stuk repetitief
DNA
.
Het centromeer deelt het chromosoom in twee armen, die dikwijls een verschillende lengte hebben. Tijdens de
anafase
van de
celdeling
hechten de draden (microtubulines) van de
spoelfiguur
zich aan de
kinetochoren
van het centromeer, waarna het centromeer zich splitst en de chromatiden, nu chromosoom geheten, elk naar een pool gaan.
Het centromeer heeft een speciale vorm van heterochromatine.
Indeling van de chromosomen naargelang van de positie van het centromeer
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
Men kan de chromosomen in verschillende groepen indelen naargelang van de plaats van het centromeer:
- bij
metacentrische
chromosomen ligt het centromeer ongeveer in het midden
- bij
acrocentrische
chromosomen ligt het centromeer dicht bij een van de uiteinden,
- bij
submetacentrische
chromosomen ligt het centromeer ongeveer tussen het midden en het uiteinde van een chromosoom.
Bij een vierde groep van chromosomen, de
telocentrische
chromosomen, vormt het centromeer het uiteinde van het chromosoom. Dergelijke chromosomen komen in de menselijke celkern normaal niet voor. In de
cytogenetica
gebruikt men het feit dat het centromeer op elk type chromosoom een onveranderlijke positie inneemt, om de verschillende chromosomen binnen een celkern te kunnen herkennen.