Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bernard de Gelieu
(
Neuchatel
,
28 september
1828
-
Potsdam
,
14 april
1907
) was een
Zwitsers
militair
in dienst van
Pruisen
.
Bernard de Gelieu was een zoon van de gelijknamige Bernard de Gelieu
[1]
en van Frederique Emilie Bondeli. Hij was getrouwd met Henriette von Wittken. Aanvankelijk studeerde hij theologie, maar koos later voor een militaire carriere. Hij werd tweede luitenant bij de garde in
Berlijn
en diende in de
Eerste Duits-Deense Oorlog
in 1848 en de
Neuchatelcrisis
in 1856. Later werd hij bevorderd tot kapitein. Na de
Slag bij Koniggratz
in de
Oostenrijks-Pruisische Oorlog
werd hij door
Wilhelm I
gedecoreerd. Bij de
Frans-Duitse Oorlog
in 1870 werd hij bevorderd tot majoor. Vervolgens werd hij kolonel in 1875, majoor-generaal in 1881 en luitenant-generaal in 1886. In 1890 ging hij met pensioen.
- (
fr
)
Imer, F.
,
Un Neuchatelois au service de Prusse, le general Bernard de Gelieu
, 1970.
- (
fr
)
X.,
Ecrivains militaires neuchatelois
, 1988, 88-101.
Bronnen, noten en/of referenties
