Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Antonie Sminck Pitloo
|
|
|
Persoonsgegevens
|
Geboren
|
Arnhem, 8 mei 1790
|
Overleden
|
Napels, 22 juni 1837
|
Geboorteland
|
Nederland
|
Beroep(en)
|
kunstschilder
|
|
RKD-profiel
|
|
Antonie Sminck Pitloo
(
Arnhem
,
8 mei
1790
-
Napels
,
22 juni
1837
) was een Nederlands kunstschilder.
[1]
Pitloo (die eigenlijk Pitlo heette, maar een extra letter aan zijn naam toevoegde om tijdens zijn verblijf in Italie te voorkomen dat hij voor een Italiaan werd aangezien), volgde van 1803 tot 1808 een opleiding aan het stads- en tekengenootschap
Kunstoefening
in
Arnhem
. Vervolgens trok hij naar
Parijs
, waar hij de bescherming genoot van
Lodewijk Napoleon
, destijds vorst van het
Koninkrijk Holland
. Hij studeerde hier tussen
1808
en
1810
bij de schilders
Jean-Joseph Bidauld
en
Jean-Victor Bertin
. Aan zijn verblijf kwam na de val van
Napoleon
in 1815 een eind. Van 1811 tot 1819 verbleef hij in
Rome
. Uiteindelijk vestigde hij zich in Napels, op uitnodiging van de Russische diplomaat en kunstkenner graaf Grigory Vladimirovich Orloff.
In Napels werd Pitloo de voorman van de door hem opgerichte
School van Posillipo
, genoemd naar de wijk van de stad waar hij verbleef. De schilders, onder wie zijn leerlingen
Giacinto Gigante
en
Achille Vianelli
en zijn Belgische vriend
Frans Vervloet
, werkten onder zijn invloed en in navolging van
Camille Corot
en
William Turner
in de open lucht (
en plein air
) en kunnen daarmee als voorlopers worden beschouwd van de latere
impressionisten
.
Rond 1830 werd Pitloo benoemd tot directeur van de Academie van Beeldende Kunsten in Napels.
Hij overleed tijdens een
cholera
-epidemie in de stad en werd begraven op de plaatselijke Engelse begraafplaats. Hij liet een vrouw en zes kinderen achter, volgens berichten in kommervolle omstandigheden. Hierop werd door enkele bevriende Nederlandse kunstenaars via een loterij een verkoop van 225 "Schilderijen, Teekeningen en Kunstwerken" ter waarde van
fl.
5.500 georganiseerd, om het vergaarde bedrag ter beschikking te kunnen stellen van zijn weduwe en hun kinderen.
[2]
Deze kunstwerken werden gedurende een tiental dagen tentoongesteld in de Loterijzaal aan het Haagse Binnenhof.
[3]
- Bij gelegenheid van het 25-jarig jubileum van
prof. mr. A. Pitlo
hadden drie medewerkers van Pitlo hem willen verrassen met een bijzonder cadeau. Op een begraafplaats bij
Napels
lag begraven een ver familielid van Pitlo, deze 19e-eeuwse schilder Pitloo. In 1970 dreigde deze begraafplaats te worden opgeruimd, vanwege uitbreidingsplannen van de stad Napels. De drie medewerkers van Pitlo hadden het plan opgevat om de plaquette van het graf op te halen en als cadeau aan te bieden aan de jubilerende hoogleraar. De Engelse consul, onder wie de begraafplaats viel, had hiervoor toestemming verleend. Bij de grens had een oplettende douanier de uitvoer van de plaquette echter verhinderd en zodoende was de als cadeau bedoelde plaquette nooit de jubilaris overhandigd.
[4]
- Deze plaquette op de monumentale tombe bevatte de volgende tekst: "Pensionnaire du Roi de Hollande a Paris et ensuite a Rome. Vint a Naples en 1816 ou il obtient par concours la place de professeur de paysage a l'academie royale. ? Peintre aussi distingue que maitre habile il porte son ecole a l'etat florissant ou nous le voyons aujourd'hui. Plus reconnaisable encore pour ses qualites morales, bon pere, bon epoux, maitre affectueux, d'un caractere doux et modeste. Il est mort, helas, trop tot, emportant les regrets de tous ceux qui l'ont connu." Rond de jaren 1920 vatte de stad Napels het plan op de tombe te herstellen. Dat plan is niet uitgevoerd waarop begin jaren 1930 een naamgenoot van de schilder herstelwerkzaamheden liet uitvoeren. In Napels was een straat naar hem genoemd.
[5]
- Na het overlijden van mevrouw
W.M.S. Pitlo-van Rooijen
, werden uit haar nalatenschap in april 1992 drie Italiaanse landschappen van Pitloo geveild.
[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|