Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Andrew Wiles
|
Andrew Wiles
|
|
Algemene informatie
|
Land
|
Verenigd Koninkrijk
|
Geboortedatum
|
11 april
1953
|
Geboorteplaats
|
Cambridge
|
Werk
|
Beroep
|
wiskundige
,
academisch docent
|
Werkveld
|
getaltheorie
|
Werkgever(s)
|
Princeton-universiteit
,
Universiteit van Cambridge
,
Harvard-universiteit
,
Institute for Advanced Study
|
Bekende werken
|
Modular Elliptic Curves and Fermat's Last Theorem
|
Leerlingen
|
Manjul Bhargava
|
Promovendi
|
Manjul Bhargava
,
Brian Conrad
,
Fred Diamond
,
Karl Rubin
,
Richard Taylor
,
Ehud de Shalit
,
Christopher McLean Skinner
,
Ritabrata Munshi
,
Luis Manuel Navas
,
Kartik Aragam Prasanna
,
Ravi Kumar Ramakrishna
,
Arash Rastegar
,
James Alexander Parson
,
Mirela Ciperiani
,
Ali Rajaei
,
Michael Volpato
,
Andrew W. Snowden
,
Robert William Harron
,
Andrei Jorza
,
Stefan Patrikis
,
Vinayak Vatsal
|
Studie
|
School/universiteit
|
Clare College
,
Merton College
,
Universiteit van Cambridge
,
King's College School
,
The Leys School
|
Promotor
|
John H. Coates
|
Familie
|
Vader
|
Maurice Wiles
|
Moeder
|
Paddy Mowll
|
Persoonlijk
|
Woonplaats
|
Verenigd Koninkrijk
,
Verenigde Staten van Amerika
,
Princeton
|
Talen
|
Engels
|
Moedertaal
|
Engels
|
Diversen
|
Lid van
|
Royal Society
,
Academie des sciences
,
National Academy of Sciences
,
American Academy of Arts and Sciences
,
Academia Europaea
,
American Philosophical Society
|
Prijzen en onderscheidingen
|
Fellow of the Royal Society
(1989)
,
Prix Fermat
(1995)
,
Ostrowski-prijs
(1996)
, Royal Medal
(1996)
, Wolfprijs voor wiskunde
(1996)
,
[1]
MacArthur Fellowship
(1997)
,
Cole-prijs
(1997)
, Clay Research Award
(1999)
,
[2]
Ridder Commandeur in de Orde van het Britse Rijk
(31 december 1999)
,
The Shaw Prize
(2005)
,
Abelprijs
(2016)
,
[3]
Copley Medal
(2017)
,
[4]
Guggenheim Fellowship, De Morgan Medal
(2019)
,
[5]
[6]
NAS Award in Mathematics
(1996)
[7]
|
|
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie
hier
bewerken.
|
Andrew John Wiles
(
Cambridge
,
11 april
1953
) is een
wiskundige
uit
Engeland
, die bekend is geworden doordat hij het
bewijs
construeerde voor de
laatste stelling van Fermat
.
Wiles werd in 1981 benoemd als hoogleraar wiskunde aan de
Princeton-universiteit
. In 1985?86 was hij een Guggenheim Fellow aan het
Institut des hautes etudes scientifiques
bij Parijs en aan de
Ecole normale superieure
. Van 1988 tot 1990 was Wiles een
Royal Society
research hoogleraar aan de
Universiteit van Oxford
, waarna hij terugkeerde naar Princeton. Van 1994 tot 2009, was Wiles een Eugene Higgins hoogleraar in Princeton. Hij kwam terug in Oxford in 2011 als Royal Society research hoogleraar. In mei 2018 werd hij benoemd als 'Regius Professor' wiskunde in Oxford, de eerste in de geschiedenis van de universiteit.
Andrew Wiles maakte het tot zijn levenswerk om de laatste stelling van Fermat te bewijzen. De laatste stelling van Fermat is de
stelling
in de
getaltheorie
die stelt dat de
vergelijking
voor
geen oplossingen heeft voor positieve
gehele getallen
.
[8]
Wiles heeft zeven jaar lang in isolement aan dit bewijs gewerkt en in 1993 presenteerde hij het resultaat voor een zaal vol wiskundigen aan het Isaac Newton-instituut in
Cambridge
. Bij controle onder regie van het wiskunde tijdschrift
Inventiones Mathematicae
bleek in de bewijsvoering echter een fout te zitten. Hij besloot samen met
Richard Taylor
het bewijs te corrigeren en op 19 september 1994 kwam de doorbraak: het bewijs werd geleverd. Het meer dan 100 pagina's tellende bewijs werd in mei 1995 in de
Annals of Mathematics
gepubliceerd.
[9]
[10]
Wiles ontving naast de
Wolfskehl-geldprijs
, die in 1908 was uitgeloofd voor degene die de stelling zou bewijzen, de
Rolf Schock-prijs
van de
Koninklijke Zweedse Academie voor Wetenschappen
in Stockholm
[11]
en de
Prix Fermat
van de Universite Paul Sabatier. Daarnaast kreeg hij in 1998 een speciale vermelding bij de uitreiking van de
Fieldsmedaille
, hoewel hij toen al boven de leeftijdsgrens van 40 jaar zat.
[12]
Hij kreeg in 2016 de
Abelprijs
toegekend voor de oplossing van de
laatste stelling van Fermat
.
[13]
In 2017 werd aan hem de
Copley Medal
toegekend.
[14]
In 2019 kreeg hij van de The London Mathematical Society de
De Morgan Medal
voor zijn uitmuntende bijdrage aan de wiskunde.
[15]