Achille Varzi
(
Galliate
, 8 augustus 1904 -
Bremgarten
1 juli 1948) was een
Italiaans
motor-
en
autocoureur
.
Achille Varzi werd geboren als zoon van een welvarende textielfabrikant. In zijn jeugd was hij een succesvolle motorcoureur voor
Garelli
,
DOT
,
Moto Guzzi
en
Sunbeam
. Hij startte zevenmaal in de
Isle of Man TT
. In 1924 startte hij met een DOT in de
Junior TT
, maar hij viel uit. Hij kreeg van de organisatie het "Nisbet Shield" voor de dapperste en klasserijkste coureur. In 1925 kwam hij voor Sunbeam uit in de
Senior TT
, waar hij achtste werd. Hij was daarmee de snelste Italiaan en de snelste Sunbeam coureur. Hij kreeg van de jury de "Visitors Cup", beschikbaar gesteld door het blad
Motor Cycling
. In 1926 werd hij zevende in de Senior TT met een Sunbeam, en met dezelfde motor won hij de
Grand Prix des Nations
in
Monza
. In 1927 reed hij voor
Moto Guzzi
. In de Senior TT viel hij uit, maar hij werd vijfde met de
Moto Guzzi Monoalbero 250
in de
Lightweight TT
. In 1930, toen hij al enkele jaren autocoureur was, nam hij nog een keer deel aan de Junior TT en werd met een Sunbeam twaalfde.
De motorsport in Italie werd sterk ondersteund door het regime van
Benito Mussolini
. Toen dat in 1928 haar aandacht verplaatste van de motor- naar de autosport, stapten een groot aantal motorcoureurs, zoals
Tazio Nuvolari
,
Luigi Arcangeli
,
Pietro Ghersi
, Ruggerio en ook Achille Varzi over.
Zijn eerste race reed Varzi in een
Bugatti Type 35
, maar al snel stapte hij over naar "Scuderia Ferrari", het fabrieksteam van
Alfa Romeo
dat zijn naam dankte aan de teamchef
Enzo Ferrari
. In 1929 won hij al een aantal wedstrijden in Italie. In 1930 kocht hij een
Maserati
, waarmee hij kampioen van Italie werd. Dat lukte hem in 1934 nog eens. In 1930 won hij ook het meeste prijzengeld in Italie: 340.650
lire
. Nuvolari verdiende 215.080 lire en Arcangeli verdiende 296.000 lire. Opmerkelijk was het duel dat Varzi in 1930 uitvocht tijdens de Gran Premio di Monza met Luigi Arcangeli. Varzi won met 0,2 seconden voorsprong. Dat duel in Monza hadden ze vier jaar eerder ook al met hun motorfietsen (Arcangeli met Moto Guzzi en Varzi met Sunbeam) meegemaakt. Een van de grootste overwinningen van Achille Varzi was de
Targa Florio
van 1930 met een Alfa Romeo 2P. In 1933 won hij de Grote Prijs van
Tripoli
, maar hij werd ervan beschuldigd dat er tijdens de race "gesjoemeld" was. In 1934 won hij zes Grands Prix met een Alfa Romeo P4:
Alessandria
, Tripoli, Targa Florio, Penya Rhin (
Barcelona
), de Coppa Ciano en in
Nice
.
In 1935 en 1936 reed hij voor het team van
Auto-Union
. Intussen genoot hij van het "goede leven", maar hij kreeg problemen door zijn verslaving aan
Morfine
en een affaire met de vrouw van collega
Paul Pietsch
. Zijn prestaties werden overtroffen door die van
Bernd Rosemeyer
en hij won nog slechts weinig wedstrijden, waaronder de Grand Prix van Tripoli. In 1938 was hij vrijwel in de vergetelheid geraakt. Bovendien dreigde de
Tweede Wereldoorlog
, waardoor grote fabrikanten al oorlogsproductie draaiden en er weinig interesse voor de auto- en motorsport was.
Tijdens de oorlog overwon Varzi zijn verslaving en trouwde hij met Norma Colombo. Hij was inmiddels 42 jaar toen hij in 1946 probeerde zich met een Maserati te kwalificeren voor de
Indianapolis 500
. Dat lukte niet. In 1947 won hij drie minder belangrijke Grands Prix en hij reisde naar
Buenos Aires
voor de
Grand Prix van Buenos Aires
. Tijdens de training van de
Grand Prix van Zwitserland
regende het licht op het
circuit van Bremgarten
. Zijn
Alfa Romeo 158
slipte, sloeg over de kop en verpletterde hem.
Varzi's dood bracht de
Federation Internationale de l'Automobile
ertoe het dragen van een
helm
verplicht te stellen. Achille Varzi werd begraven in zijn geboortestad. Hij startte in 139 autoraces, waarvan hij er 33 won. Enkele van zijn belangrijkste overwinningen zijn:
- (
en
)
Deelnemersprofiel van
Achille Varzi
op de officiele website van de Isle of Man TT
Bronnen, noten en/of referenties