Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Aanbidding
is het bewijzen van (goddelijke)
eer
aan
God
of wat als goddelijk wordt beschouwd. Hierbij horen vaak
rituele handelingen
, zoals
buigen
,
knielen
, zich ter aarde werpen of het hoofd ontbloten of juist bedekken.
In oude en primitieve godsdiensten kan deze verering vele vormen aannemen. In
polytheistische godsdiensten
vindt men vele aanbiddingsvoorwerpen. In
monotheistische godsdiensten
is deze aanbidding gericht naar slechts een
god
, die als de enige ware wordt beschouwd.
De
Katholieke Kerk
maakt een duidelijk onderscheid tussen:
- aanbidding
(
cultus latriae
= latreutische eredienst) die enkel God (de Personen van de
Drie-eenheid
) betreft
en
- verering
(
cultus duliae
) van personen (
heiligen
en
zaligen
) en voorwerpen zoals heiligenbeelden en relieken waarin God en
Christus
indirect worden vereerd. Deze vorm van verering wordt door niet-katholieken vaak verkeerdelijk als "aanbidding" aangeduid.
Wanneer katholieken in het dagelijks taalgebruik spreken over aanbidding bedoelen ze doorgaans de
Eucharistische aanbidding
: de aanbidding van het
Allerheiligste
, uitgesteld in een
monstrans
.
In de kunst is de
Aanbidding
een voorstelling waarin de pasgeboren
Jezus
door de herders of de Wijzen uit het Oosten wordt aanbeden. Dit is een populair motief in de beeldende kunst.
[1]
Tot andere, minder vaak voorkomende aanbiddingscenes behoort het schilderij
De aanbidding van het Lam Gods
van de gebroeders van Eyck, waarin Christus wordt aanbeden als Lam Gods.
Bij uitbreiding, en van zijn religieuze betekenis ontdaan, duidt het woord 'aanbidding' op het hartstochtelijk houden van iets of iemand. Bijvoorbeeld: de aanbidding van de jeugd in onze huidige maatschappij.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
Marjan Arts, Geert Bilsen, Lineke Oppentocht, Martien Schrama,
Cultuurtoeristische Van Dale
, Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen, 2007, "
aanbidding
", blz. 11.
ISBN 9789066489622
.
|