한국   대만   중국   일본 
AVRO RJ-100 - Wikipedia Naar inhoud springen

AVRO RJ-100

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
RJ-100
AVRO RJ-100
Fabrikant British Aerospace
Type(n) BAe146
Lengte 30,l m
Spanwijdte 26,34 m
Hoogte (vanaf de grond) 8,61 m
Interieurbreedte 3,42 m
Stoelen voor passagiers 117
Leeggewicht 33.6572 kg
Vleugeloppervlak 77,3 m2
Max. startgewicht 46.040 kg
Max. brandstof 12.901 liter
Motoren 4 x Honeywell LF507 turbofans
Max. stuwkracht per motor 31,1 kN
Kruissnelheid 795 km/h
Kruishoogte 11.000 (plafond)
Max. reikwijdte 3.340 km
Eerste vlucht 13 mei 1992
Status In gebruik, Uit productie
Voornaamste gebruikers Brussels Airlines ,

CityJet , Lufthansa CityLine , Swiss International Airlines

Aantal gebouwd 166 (1992-2003)
Portaal   Portaalicoon   Luchtvaart

De AVRO RJ-100 (vroeger British Aerospace 146) is een viermotorig turbofan hoogdekker passagiersvliegtuig voor de korte afstand. Het is een verlengde versie van de AVRO RJ-85 geschikt voor 117 passagiers. Op 13 mei 1992 maakte het toestel zijn eerste vlucht.

Het toestel is geschikt voor korte start- en landingsbanen. De turbofan motoren hebben een hoge bypass ratio en zijn relatief stil, hetgeen het toestel geschikt maak voor vliegvelden in dichtbevolkte stadscentra en dit leverde het de bijnaam Whisperjet op. [1] Hoewel in dit marktsegment niet gebruikelijk leverde de toepassing van vier motoren een aantal voordelen op. Ten eerste zorgen vier motoren voor een grote mate van redundantie . Ten tweede zorgen ze voor uitstekende prestaties op zowel korte startbanen als op hooggelegen vliegvelden in een warm klimaat ( hot and high conditions ).

Ombouw naar hybride en elektrische voortstuwing [ bewerken | brontekst bewerken ]

In het ontwikkeltraject naar elektrisch vliegen spelen de RJ 100 en BAE 146 een nieuwe rol. Door de grote nuttige lading en de aanwezige vier motormontagepunten ( hardpoints ) is het toestel zeer geschikt als vliegend testbed (proefopstelling) voor nieuwe elektrische aandrijvingen. Hierbij worden een of twee turbofans vervangen door een elektrische voortstuwing. Het samenwerkingsverband Airbus/Rolls-Royce/Siemens gebruikte een BAE 146 als testvliegtuig voor hun E-Fan X -concept. De firma Wright Electric overweegt om een aantal BAE 146-toestellen om te bouwen naar volledig elektrische vliegtuigen met een bereik van 750 km. [2]

Gebruikers [ bewerken | brontekst bewerken ]

Vlag van Albanië  Albanie

Vlag van Australië  Australie

Vlag van België  Belgie

Vlag van Bhutan  Bhutan

Vlag van Bolivia  Bolivia

Vlag van Botswana  Botswana

Vlag van Brazilië  Brazilie

Vlag van Bulgarije  Bulgarije

Vlag van Canada  Canada

Vlag van Chili  Chili

Vlag van China  China

Vlag van Colombia  Colombia

Vlag van Congo-Kinshasa  Congo-Kinshasa

Vlag van Duitsland  Duitsland

Vlag van Faeröer  Faeroer

Vlag van Filipijnen  Filipijnen

Vlag van Frankrijk  Frankrijk

Vlag van Griekenland  Griekenland

Vlag van Hongarije  Hongarije

  • TNT Malev Express

Vlag van Ierland  Ierland

Vlag van India  India

  • MDLR Airlines

Vlag van Indonesië  Indonesie

Vlag van Iran  Iran

Vlag van Italië  Italie

Vlag van Libië  Libie

  • Air Libya

Vlag van Maleisië  Maleisie

  • Heritage Air (Melaka)

Vlag van Nieuw-Zeeland  Nieuw-Zeeland

  • Air National
  • Ansett New Zealand
  • Mount Cook Airlines

Vlag van Oezbekistan  Oezbekistan

Vlag van Paraguay  Paraguay

  • Lineas Aereas Paraguayas
  • Regional Paraguaya

Vlag van Peru  Peru

Vlag van Roemenië  Roemenie

Vlag van Servië  Servie

  • Centavia

Vlag van Spanje  Spanje

  • Meridiana Air
  • Orion Air
  • Pan Air
  • PauknAir

Vlag van Taiwan  Taiwan

  • Makung Airlines
  • Uni Airways

Vlag van Thailand  Thailand

Vlag van Turkije  Turkije

Vlag van Verenigd Koninkrijk  Verenigd Koninkrijk

Vlag van Verenigde Staten  Verenigde Staten

Vlag van Zuid-Afrika  Zuid-Afrika

  • Airlink
  • Safair

Vlag van Zweden  Zweden

Vlag van Zwitserland  Zwitserland

Zie de categorie Avro RJ van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.