Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
RJ-100
|
|
Fabrikant
|
British Aerospace
|
Type(n)
|
BAe146
|
Lengte
|
30,l m
|
Spanwijdte
|
26,34 m
|
Hoogte (vanaf de grond)
|
8,61 m
|
Interieurbreedte
|
3,42 m
|
Stoelen voor passagiers
|
117
|
Leeggewicht
|
33.6572 kg
|
Vleugeloppervlak
|
77,3 m2
|
Max.
startgewicht
|
46.040 kg
|
Max. brandstof
|
12.901 liter
|
Motoren
|
4 x Honeywell LF507
turbofans
|
Max. stuwkracht per motor
|
31,1 kN
|
Kruissnelheid
|
795 km/h
|
Kruishoogte
|
11.000 (plafond)
|
Max. reikwijdte
|
3.340 km
|
Eerste vlucht
|
13 mei 1992
|
Status
|
In gebruik, Uit productie
|
Voornaamste gebruikers
|
Brussels Airlines
,
CityJet
,
Lufthansa CityLine
,
Swiss International Airlines
|
Aantal gebouwd
|
166 (1992-2003)
|
|
De
AVRO
RJ-100
(vroeger
British Aerospace
146) is een viermotorig
turbofan
hoogdekker
passagiersvliegtuig
voor de korte afstand. Het is een verlengde versie van de
AVRO RJ-85
geschikt voor 117 passagiers. Op
13 mei
1992
maakte het toestel zijn eerste vlucht.
Het toestel is geschikt voor korte start- en landingsbanen. De
turbofan
motoren hebben een hoge bypass ratio en zijn relatief stil, hetgeen het toestel geschikt maak voor vliegvelden in dichtbevolkte stadscentra en dit leverde het de bijnaam
Whisperjet
op.
[1]
Hoewel in dit marktsegment niet gebruikelijk leverde de toepassing van vier motoren een aantal voordelen op. Ten eerste zorgen vier motoren voor een grote mate van
redundantie
. Ten tweede zorgen ze voor uitstekende prestaties op zowel korte startbanen als op hooggelegen vliegvelden in een warm klimaat (
hot and high conditions
).
Ombouw naar hybride en elektrische voortstuwing
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
In het ontwikkeltraject naar
elektrisch vliegen
spelen de RJ 100 en BAE 146 een nieuwe rol. Door de grote nuttige lading en de aanwezige vier motormontagepunten (
hardpoints
) is het toestel zeer geschikt als vliegend
testbed
(proefopstelling) voor nieuwe elektrische aandrijvingen. Hierbij worden een of twee turbofans vervangen door een elektrische voortstuwing. Het samenwerkingsverband Airbus/Rolls-Royce/Siemens gebruikte een BAE 146 als testvliegtuig voor hun
E-Fan X
-concept. De firma
Wright Electric
overweegt om een aantal BAE 146-toestellen om te bouwen naar volledig elektrische vliegtuigen met een bereik van 750 km.
[2]
Albanie
Australie
Belgie
Bhutan
Bolivia
Botswana
Brazilie
Bulgarije
Canada
Chili
China
Colombia
Congo-Kinshasa
Duitsland
Faeroer
Filipijnen
Frankrijk
Griekenland
Hongarije
Ierland
India
Indonesie
Iran
Italie
Libie
Maleisie
Nieuw-Zeeland
- Air National
- Ansett New Zealand
- Mount Cook Airlines
Oezbekistan
Paraguay
- Lineas Aereas Paraguayas
- Regional Paraguaya
Peru
Roemenie
Servie
Spanje
- Meridiana Air
- Orion Air
- Pan Air
- PauknAir
Taiwan
- Makung Airlines
- Uni Airways
Thailand
Turkije
Verenigd Koninkrijk
Verenigde Staten
Zuid-Afrika
Zweden
Zwitserland
Bronnen, noten en/of referenties
|