Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
2G
, de afkorting van tweede generatie, is een generatie de technologische standaard voor de communicatie tussen
mobiele telefoons
, die voor het eerst in 1991 in
Finland
werd ingevoerd. Drie belangrijke voordelen van 2G-netwerken ten opzichte van hun voorgangers waren dat de gesprekken digitaal werden
versleuteld
, dat de
netwerken
veel efficienter werden, waardoor het bereik veel beter werd, en dat 2G nieuwe diensten met
gegevens
mogelijk maakte, te beginnen met
Sms
tekstberichten. 2G stelde de netwerken in staat om nieuwe diensten te ontwikkelen, waaronder na de invoering de tekstberichten, ook het verzenden van afbeeldingen en
mms
multimediaberichten.
Slimme meters
werken op ook 2G en provincies en gemeentes gebruiken de 2G-technologie bij bijvoorbeeld het openen en sluiten van bruggen en voor dijkbewaking. Er zijn hulpdiensten die 2G inzetten om signalen te versturen naar meldkamers.
Anno 2020 was 2G in Japan en Zuid-Korea al afgesloten en hadden grote telecombedrijven in de Verenigde Staten en Australie hun 2G-netwerken al stil gelegd of plannen hiervoor bekendgemaakt. De
KPN
in Nederland heeft bekendgemaakt dat zij garanderen dat 2G tot april 2025 beschikbaar blijft,
[1]
maar
Odido
stopte per 1 juni 2021 met 2G.
[2]
[3]
Het gevolg is onder meer dat mobiele telefoons, die alleen voor 2G geschikt zijn, niet meer op het netwerk van de betreffende telecomprovider kunnen worden gebruikt. De
bandbreedte
die vrijkomt na het stopzetten benutten de providers voor het
4G-netwerk
.
Bronnen, noten en/of referenties