Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een
arbeidsvoorwaarde
is een voorwaarde waaronder werk wordt verricht, bijvoorbeeld met betrekking tot betaling, werktijden en vakantiedagen.
In Nederland worden arbeidsvoorwaarden vastgelegd in een of meerdere van de volgende overeenkomsten/regelingen:
Sommige arbeidsvoorwaarden kan de werkgever eenzijdig vaststellen. Hierbij is hij gebonden aan de arbeidsovereenkomst, de cao en de
Wet op de Ondernemingsraden
.
Met werknemers bij de
overheid
(
ambtenaren
) wordt geen arbeidsovereenkomst afgesloten. Op ambtenaren is niet het
Burgerlijk Wetboek
van toepassing, maar de
Ambtenarenwet
. Ambtenaren worden (eenzijdig) door de overheid aangesteld. Overleg over de arbeidsvoorwaarden vindt plaats met de (overheids)vakbonden. Bij diverse onderwijssectoren is er wel een cao, zie bijvoorbeeld de
werkloosheidsuitkeringsregelingen in overheidssectoren
.
Arbeidsvoorwaardenbeleid (het beleid van een werkgever op het gebied van arbeidsvoorwaarden) is een onderdeel van het algehele
personeelsbeleid
.
In Nederland wordt onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden. Tegenwoordig worden secundaire arbeidsvoorwaarden veelal gesplitst in secundaire en tertiaire arbeidsvoorwaarden.
Als primaire arbeidsvoorwaarden worden in het algemeen (onder andere) het
loon
,
stukloon
, (salaris) en
arbeidsduur
beschouwd.
Het onderscheid tussen secundaire en tertiaire arbeidsvoorwaarden is niet altijd duidelijk en de meningen verschillen hierover. Secundaire of tertiaire arbeidsvoorwaarden zijn bijvoorbeeld:
Bronnen, noten en/of referenties
- Van der Grinten, prof. mr. W.C.L.,
Arbeidsovereenkomstenrecht
, 18e druk
|