Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De kerk
Saint-Sulpice
is een
17e-eeuwse
kerk
in de gelijknamige wijk van
Parijs
. De kerk is gewijd aan de heilige
Sulpicius de Vrome
. De kerk is 118 meter lang en 57 meter breed. Dit is niet veel korter dan de
Notre-Dame van Parijs
en hiermee is het de op een na grootste kerk van Parijs.
Heinrich Heine
trouwde in de Saint-Sulpice. Aan het priesterseminarie Saint-Sulpice studeerden diverse bekende personen zoals
Charles-Maurice de Talleyrand
.
Het initiatief tot de bouw werd in 1642 genomen door de priester
Jean-Jacques Olier
en de eerste steen werd in 1646 gelegd door koningin-regentes
Anna van Oostenrijk
. De bouw verliep in etappes en pas in 1788 was de kerk klaar.
Onder de kerk liggen meerdere
crypten
, die samen vrijwel hetzelfde oppervlak hebben als de kerk zelf. De crypte bestaat uit de overblijfselen van een oudere kerk, die bij de bouw van de nieuwe kerk in de 17e eeuw tot op een hoogte van vier meter werden bewaard. Men kan er nog het schip, het koor en het begin van de trap die leidde naar de toren herkennen. In de 17e en 18e eeuw werd de crypte gebruikt als begraafplaats van de aristocratie van de parochie van Saint-Germain. De Saint-Sulpice was zo de grafkerk van een aantal bekende Franse families, waaronder
Conde
,
Conti
en
Luynes
. Ook
Gourville
is hier begraven, evenals
Charles Marie Widor
, componist en lange tijd organist van de kerk. De atmosfeer in de crypte zou bevorderlijk zijn geweest voor het conserveren van de doden en midden de 18e eeuw was de crypte een trekpleister voor buitenlandse toeristen.
[1]
De Saint-Sulpice is bekend door het grote
orgel
(1862) van
Aristide Cavaille-Coll
dat nog in originele staat is. Toen het opgeleverd werd, was het een van de weinige orgels met 100 registers in Europa. Het is wereldberoemd en kandidaat om opgenomen te worden in de
Werelderfgoedlijst
van de
UNESCO
.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
Dominique Lesbros,
Un patrimoine tres secret
, Detours en France, december 2019-januari 2020, p. 84