Paschalis II.
, oorsprunglich
Raniero di Bieda
(* in
Bleda di Santa Sofia
,
Forli
; †
21. Januar
1118
in
Rom
), weer tuschen 1099 un 1118
Paapst
vun de
kathoolsch Kark
.
Raniero wurr in Bleda (oder Galeate) in de Gegend vun Forli boren. Sien eerst beduuden Funktschoon hett he as
Abt
vun
San Lorenzo fuori le mura
utoovt. Vun
Gregor VII.
1078 to’n
Kardinalpreester
vun
San Clemente
nommt, hett he van 1089 bit 1090 dat Amt vun en
Legaten
in Frankriek un Spanien ween.
An‘ 14. August 1099 wurr he Paapst. He weer de eerste bi sien
Inthronisatschoon
kroont
Paapst.
[1]
In den
Investiturstriet
folg he de Politik vun sien Vorganger Gregor VII. 1102 hett he den
Bann
gegen Kaiser
Heinrich IV.
nee utspraaken. 1104 gelung hum dat, den tweeten Sohn vun Heinrich IV., den lateren
Heinrich V.
, to en Upstand gegen den Vader to bewegen. De Inladen vun den
Rieksdag
to
Mainz
vun‘ Januar 1106, over de
Investitur
to verhanneln, hett he utslahn. An Stae vun dat wurr up de
Synode
vun
Guastalla
de Investitur dor den Kaiser weer verboden. In dat sulvig Johr gelung dat Paschalis II. aber, den Investiturstriet in
England
tuschen
Anselm von Canterbury
un de engelschen Konig
Heinrich I.
to schlichten.
An‘ 9. Februar 1111 wurr in en Verdrag tuschen den Paapst un Heinrich V. in
Sutri
fastleggt, dat de duutsche Konig vun dat Investiturrecht affsehn un in‘ Gegentoog Paschalis II. Heinrich V. to’n
Kaiser
kroont un de
Regalien
toruch gifft. Dree Daag later is de Verdrag scheitert, wiel de weltlichen un de geistlichen Fursten nich tostimmen deen. Doruphen nehm Heinrich V. den Paapst un mehrere
Kardinale
fangen. Twee Maand later stimm Paschalis unner Dwang den
Vertrag vun Ponte Mammolo
to, in de den Kaiser dat Investiturrecht tospraaken un Heinrich de Kaiserkronung toseggt wurr.
En
Laterankonzil
in dat dorupfolgen Johr 1112 hett den Verdrag aber for nichtig verklort, wiel he unner Dwang slooten wurrn weer. In‘ Oktober 1112 wurr de Kaiser
exkommunizeert
. 1117 truck Heinrich V. weer gegen Rom.
Mathilde von Tuszien
harr for hor Dood hor wietlopig Besitzungen in de Toskana de Kark vermaakt. As se 1115 storven weer, hett de Kaiser disse Rebeeden aber as to dat Riek horrnd beansprookt. Paschalis muss ut Rom fluchten un kunn eerst nah de Afreis vun den Kaisers Anfang 1118 toruchkehren, is aber wenig Daag later storven.
- Georg Gresser
:
Die Synoden und Konzilien in der Zeit des Reformpapsttums in Deutschland und Italien von Leo IX. bis Calixt II. 1049?1123.
Patterbuorn 2006.
- ↑
Le Goff, Jacques (Hrsg.): Fischer Weltgeschichte Band 11:
Das Hochmittelalter
, Frankfort an‘n Main, 205, S. 94