En
Ozean
(vun’t
gr.
: ?κεαν?? ?Okeanos“, wat en Gott in de
greekschen Mythologie
dorstellt) is en bannig groote, tosamenhangende Waterflach un Deel vun’t
Weltmeer
op de Eer oder op en annern Himmelskorper.
Vun de Boverflach vun de
Eer
sund ruchweg 71 % vun Water bedeckt, neemlich vun de Ozeanen un jemehr
Nevenmeren
. De meisten dorvun leegt op de suudlichen Halfkugel, de so noomte
Waterhemisphaar
, mit ehr Zentrum in de Noog vun Niegseeland, mitten in den reesenhaften Pazifik. De annere Halft vun de Eer warrt ok
Landhemisphaar
noomt. Dor binnen gifft dat wiet weniger Seeflachen.
Op de Eer gifft dat fief Ozeanen:
Man, in’n allgemenen Snack warrt jummer blots vun dree Ozeanen utgahn: Atlantik, Indik un Pazifik. Na disse Indelen tellt de Noordliche Iessee mit to’n Atlantik, wieldat de Suudliche Ozean, de sien Grenz bi 60° Suud hett, to all dree vun de noomten Ozeanen Andeel hett. Na’n annere Sichtwies warrt na Hemisphaar opdeelt in Noord- un Suudatlantik as ok Noord- un Suudpazifik, wobi de Indik un de Polarmeren dortorekent warrt.
Histoorsch is de Begreep vun de
Soven Weltmeren
, woto blangen Pazifik, Atlantik un Indik noch de
Karibische See
, de
Middellannsche See
, de
Gele See
un de
Noordsee
tellt. Mitunner ok annere Seerebeden, de as Nevenmeren vun de Ozeanen gellt, as de
Swarte See
oder de
Oostsee
.
De Ozeanen ? welke de
Kontinenten
vun’nanner scheden doot ? sund in jemehr Egenschoppen teemlich unnerscheedlich, as bi Volumen, Soltandeel,
Seestroom
,
Bulgenslag
un
Seegang
vun de anneren Delen vun’t Weltmeer, un se hebbt ok jemehr egen
Tidensystem
.
Binnen de Ozeanen un de Nevenmeren oder nipp un nau op’n Ozeanbodden gifft dat deels teemlich hoge, langtogene
middelozeaansch Ruchen
, deels teemlich vele, siete
Drempels
, grote un lutte
Deepseebeckens
,
Deepseerinnen
un verscheden Deepen. De Pazifik warrt butendem umslaten vun’n so noomten
pazifischen Fuerring
. In de Ozeanen gifft dat bito ok tallriek
Eilannen
un
Archipelen
, wiel de Polarmeren deelwies oder ok ganz vun
Packies
bedeckt warrt.
De Bodden vun’n Ozean is de Boversiet vun en Stuck ozeaansch
Eerdkost
. Sien Utsehn un Struktur warrt as Deel vun de
Platentektonik
verkloort, wona de Ozeanbodden an de middelozeaanschen Ruchen tostannen kamen deit un na de Siet hen wegdrifft (
seafloor spreading
), bit de een Dag in en
Subdukschoonszoon
(Deepseerinn) wedder in’t Binnere vun de Eer induken deit. Dorut mutt slaten warrn, dat en Ozean nich blieven deit as he is, man he kann lutter warrn, grotter warrn, nee billt warrn oder ok ganz verswinnen. De Verdelen vun’t Water un de Kontinenten weer also in’n Verloop vun de Eerdhistorie nich jummer gliek. De Atlantik to’n Bispeel schall ruchweg 150 Millionen Johr oolt wesen, wat in’n Vergliek to dat Oller vun de Eer man blots en lutte Tiet is. Frohere ozeaansche Seerebeden weern t. B.
Mirovia
,
Panthalassa
, de
Rheische Ozean
,
Japetus
oder de
Tethys
.
In’n Snitt is de Ozeanbodden op de Eer in en Deep vun ungefahr 3,8 km to finnen. De Kustenverloop hangt nich blots vun de Form un vun de Laag vun de Kontinenten af, man ok vun’t Volumen vun’t Seewater. Dat gifft weniger Seewater, wenn veel Water in Form vun
Gletschers
op de Kontinenten bunnen un de welwiete Temperatur siet is. Denn liggt mehr Land free. ’N annern Grund vor Annern vun de Kustenlien is dat Anbohren vun’n Bodden dor geologische Vorgang.
Hooftartikel
:
Seewater
Dat Water in de Ozeanen geiht to’n Deel ok verloren. So warrt in’t Johr ruchweg 60 km³
[1]
dor
Serpenteniseren
cheemsch in’n Ozeanbodden bunnen. Dorto kummt, dat ok de
Sedimenten
an’n Bodden mit Water sattigt sund. Freesett warrt dat Water aver wedder in de Subdukschoonszonen, wenn de Eerdkost deeper induken deit un dor den Druck denn ok wedder cheemsch Vorgang utlost warrt.
De Waterkorper in en Ozean is nich gliekmatig vun baven na unnen, man he annert sik mit de Deep. Dat gifft grote, bestannige Waterbewegen, da as Seestroom betekent warrt. An’n bedudensten is dat so noomte
Weltwiete Fodderband
, wat en Tosamenspeel vun Seestroom is, de veer vun de fief Ozeanen mitenanner verbinnt. De Stroom an de Bavenflachen un de deepen Stroom billt hier en weltwieten Waterkreisloop. Dorbi kann dat ok vorkamen, dat sik grote Waterwarvels billt in en Deep vun mehrere 1000 Meter
[2]
. Ok de MIddelozeaanschen Ruchenkunnt to’n Warvelbilln fohren
[3]
. Grote Waterwarvels vun 50 bit 200 km Dormeter sund al beobacht worrn, de sik over mehrere Weken hollen kunnt un koolt Water ut de Deep bit an de Bavenflach transporteert
[4]
.
An de Seebavenflach wiest sik
Waterbulgen
. Dat kunnt unregelmatige Waterbewegen wesen, de dor den Wind utlost warrt un over en
Seegangskala
quatifizeerbor sund. Enkelte Bulgen oder Bulgenkoppels warrt as ?
Monsterbulgen
“ betekent un sund sunners gefahrlich. De kamt dor Overlagern vun mehrere lutte Bulgen tostannen un kunnt dorbi en Hooch bit to 25 m hebben. Noch gefahrlicher kunnt de so noomten
Tsunamis
wesen, de buten op de See dor
Eerdbeven
an Seebodden entstaht un sik eerst in de Noog vun’t Over hooch opschaukeln doot.
Dat Anbohren vun’n Seewater in’n Verloop vun’n Dag dor de Tiden is dorgegen regelmatig un warrt vun jemehr Utpragen her vun de geometrische Form vun de Kust beinflusst. Man, ok de Wind maakt in’n Ozean en Watertransport. Und dor de
Corioliskraft
kummt dat in de boversten Waterschichten bit ungefahr 50 m to en
Proppentreckerstroom
.
Wenn man den Ozean as Levensruum bekieken deit, spelt dorbi vor allen dat mit de Deep afnehmende Sunnlicht en Rull. De boverste Zoon vun’n Ozean warrt vun veel Sunnlicht dorstrahlt un warrt as
Euphotisch Zoon
betekent. De Planten nutt hier over dat Sunnlicht de
Photosynthees
to’n Winnen vun Energie. Dorunner liggt de
Disphotische Zoon
, woneem blots noch noog Sunnlicht dor is, dat een wat sehn kann. In de
Aphotischen Zoon
dorunner gifft dat gor keen Sunnlicht mehr.
En wieter’t bedudend Kennteken vun de Ozeanen is dat unnerscheedliche cheemsche Verhollen vunvt Seewater in verscheden Deepen. Seeleevwesens as to’n Bispeel de
Musseln
,
Korallen
,
Kalkalgen
un
Kieselalgen
bruukt
Calciumcarbonat
un
Siliziumoxid
to’n Bo vun Skeletten un Schillen dor
Biomineralisatschoon
. Man, disse Biomineralen kunnt cheemisch ok dor dat Sewater afboot warrn. For de Calciumcarbonaten
Aragonit
un
Calcit
gifft dat in Ozeanen en unnere Deep. Noch deeper lost sik disse Mineralen vullstannig op. Man snackt dorbi ok vun de
Carbonat-Kompensatschoonsdeepen
, de for beid Mineralen unnerscheedlich is.
De Deepenverlopp vun de Ozeanboddens warrt in mehrere Stopen unnerdeelt: Toboverst liggt de
Schelf
mit Deepen bit to 200 m, de in’n geomorphologischen Sinn noch to’n Kontinent rekent warrt. Dorna slutt sik de
Kontinentalhang
an, de bit in en Deep vun 2.000 bit 3.000 m recken deit. Wenn dat noch deeper runner geiht, snackt man vun dat
Abyssal
, dat bit 6.000 m Deep reckt. De deepste Stoop is opletzt dat
Hadal
.
Unnerdelen vun Ozeanrebden kunnt aver ok noch na annere Saken fastleggt warrn.
Hooftartikel
:
Opdriftrebeet
Opdriftrebeden sind roor un kamt tomeist ok blots to sunnere Johrestieten vor. Se gifft dat vor allen an Westkusten vun Kontinenten un in’t Influssrebeet vun’n
Passatwind
. Disse gliekmatige Wind warkt jummer in glieke Richt op de Seebavenflach in un schufft sotoseggen dat boverste warme Water na de apene See. Dordor kann dat relativ kole Water ut de Deep opstiegen. Dat kole Water hett to’n een Utwirken op dat oortliche Klima un is to’n annern ok riek an Nehrstoffen un dorum intressant for de
Fischeree
.
De apende Ozean maakt ruchweg 80 % vun de Flach vun’t Weltmeer ut, liekers warrt dor blots 1 % vun de
Biomasse
produzeert
[5]
. Dat Wassdom vun de Seeplanten (
Phytoplankton
) in dat
oligotrophe
Rebeet warrt vor allen dor dem Mangel an
Stickstoff
un
Phosphor
begrenzt. Bito fehlt ok wichtige Metallen as t. B. dat
Iesen
.
Grote Waterwarvels, de koolt, nehrstoffriek Seewater ut de Deep bit an de Seebavenflach bringen doot, kunnt as en korttietig Opdriftrebeet ansehn warrn un fohrt to en explosionsoordig Anwassen vun’t Phytoplankton. Den lieken Effekt hebbt
tropische Warvelstormen
[6]
.
Hooftartikels
:
Schelf
,
Kontinentalhang
De Overgang vun’t
Fastland
na de Deepsee warrt vun den mit to 200 m deepen kontinentalen
Schelf
, den anslutenden
Kontinentalhang
un opletzt den
Kontinentalfoot
billt.
De Schelfrebeten vun de Ozeanen bargt veel Nehrstoffen un sund dorum for de angrenzen Lanner vun grote weertschoppliche Beduden. Ut den Grund is rechtlich de
Utslutende Weertschapszoon
inricht worrn, um de ? vundaag tomeist
overfischten
? Fischgrunnen un mogliche Lagersteden for
Eerdool
un
-gas
unner de natschonale Hoheit to stellen. In de EU gellt de
Gemeensome Fischereepolitik
.
In de tomeist ruhigen, 15 bit 40 m deepen Rebeden vun de Ozeanen mit felsigen Unnergrund wasst Algen- oder
Kelpwoolden
.
Kelp
is en mehrzellig Alg, de wie all
Seetangen
an’n Seebodden verwortelt is. In’t flache See- oder Wattrebeet op weken Bodden billt Planten ut de Familie vun de
Seegrasplanten
mitunner wiete
Seegraswischen
. De hebbt ok en grote Beduden in’n Sinn vun de
Okologie
, aver ok for de
Kustenschuul
.
Kaltwaterriffs
finnt sik an’n Kontinentalhang, tyypscherwies in Deepen um 1.000 m. Se sund in Gefahr dor de Fischeree mit
Schleepnetten
Hooftartikel
:
Deepsee
De Deepsee is en Ozeanrebeet, dat opstunns blots vun ganz wenig
Deepsee-U-Bood
utforscht worrn is un worover de Wetenschap veel weniger weet as over annere Rebeden. Sunnlicht gifft dat dor gor nicht mehr un somit ok keen Planten. De
Deepseefisch
sund t. B. op
Biolumineszenz
anwiest. De Deepsee umfaat den Waterkorper un den Seebodden. Dor gifft dat even Deepsee-Flachen, Unnerwaterbargens (
Seamounts
un
Guyots
), unnerseeisch Bargens, de mitunner bit na de Bavenflach recken kunnt,
Deepseerinnen
,
Seedeepen
un grote
Deepseebeckens
.
Mitunner gifft an an de middelozeaansch Ruchen
hitte Borns
, de
Ierzschlamm
aflagert. Se billt de Grundlaag for en egen Okosystem, dat vullstannig unafhangig is vun’t Sunnlicht, un warrt as
Black Smokers
(?Swart Rokerers“) betekent. In de Noog vun Deepseerinnen gifft dat kole Borns, de ok
Cold seeps
oder
Methanborns
noomt warrt. Se kamt dordor tostannen, dat ut den Seebodden Water utstroomt, dat to’n Bispeel mit
Methan
un
Swevelwaterstoff
anriekert is. Ok disse Borns kunnt de Grundlaag for en vun’t Sunnlicht unafhangig Okosystem wesen.
Dat Vorkamen vun Ozeanen is nich blots op de Eer begrenzt. De Wetenschopplers gaht dorvun ut, dat sik unner de bannigen Ieskost vun den Jupitermaand
Europa
en groten Ozean anfinnt, de den helen Maand umsluten deit. Dat glieke kann ok op annere Maanden vorkamen as to’n Bispeel op
Ganymed
oder
Kallisto
. Henwiesen duudt dorop, dat ok de Planet
Mars
in de frohe Tiet vun sien Entwickeln apene Waterflachen opwiest hett. Luttere Ozeanen oder Seen ut
Kohlenwaterstoffen
(Methan, Ethan) warrt op den Saturnmaan
Titan
vermodt, de moglicherwies dat ganze Jahr oder ok blots tietwies dor sund.
[7]
Wat dat ok op de groten Gasplaneten
Jupiter
,
Saturn
,
Uranus
un
Neptun
villicht ok Schichten ut fletige Phasen ut Helium oder Waterstoff geven deit, dat weet opstunns noch numms.
- ↑
R. Oberhansli:
Warum sind die Ozeane nicht langst trocken?
- ↑
Leibniz-Institut for Seewetenschoppen
:
Warvel in de Deepsee (hdt.)
- ↑
scinexx.de:
Deepseeschluchten as Resenmischanlaag
- ↑
CSIRO Australia:
Craig Macaulay,
Ocean robots explain NSW cold water temperatures
- ↑
David Voelker:
Vorkamen un Verdelen vun biogen Sedimentev (hdt.)
- ↑
NASA Data Shows Hurricanes Help Plants Bloom In 'Ocean Deserts'
- ↑
ESA
:
Cassini’s new view of land of lakes and seas