Henry St John, 1st Viscount Bolingbroke, Baron Saint John of Lydiard Tregoze and Battersea
, (*
16. September
1678
; †
12. Dezember
1751
), weer en
engelschen
Politiker un
Philosophen
.
Bolingbroke (Utspraak so, as ?Ballenbrook“) studeer in
Oxford
. Toeerst leev he nich as de normolen Lude un tudel ok man bloß so rum. In dat Johr
1701
is he denn avers Liddmaat vun dat
Unnerhuus
wurrn. Dat duer gor nich lang, denn harr he bi de Partei vun de
Tories
wat to seggen. Ofschoonst he nu to dusse Partei tohoren do, schoster de
Hartog vun Malborough
em
1704
en Baantje as Sekretar vun'n Krieg to. Man de Partei vun de
Whigs
gung dor gegenan un dor moss he
1708
Bott geven. En Tietlang hett Bolingbroke sik nu toruch trocken un sik mit Wetenschup befaat. Man he hett sik nich vun'n Hoff runner jagen laten un harr ok wieterhen mit de Konigin
Anna
to doon. Dat weer de Tiet, as he ok en goden Frund vun
Jonathan Swift
wurrn is. In dat Johr
1710
is he denn
Butenminister
wurrn. He hett dor en groten Andeel an harrt, dat
1713
de
Freden vun Utrecht
twuschen Grootbritannien un
Frankriek
afslaten wurrn is. Dusse Freden beduud for Grootbritannien, dat nu de
Krieg um de Spaansche Kroon
toenne weer. Den Hartog vun Marlborough harr Bolingbroke dorfor vun de Bohn nehmen mosst. Marlborough woll dussen Freden nich un de ganzen Whigs in't Konigriek ok nich, u.a., vunwegen dat se dor goot an verdeent harrn. In dat Johr
1712
is he to'n Baron St John un Viscount Bolingbroke maakt wurrn.
Nu seeg dat avers mit de Konigin Anna nich goot ut un een konn dor up toven, dat se in de neegste Tiet starven do. Kinner harr Anna nich. Dor meen Bolingbroke, de Tories, de konnen anners nich an de Regeern blieven, as wenn en Konig ut dat
Huus Stuart
kamen do. He versoch nu also,
James Francis Edward Stuart
na vorn to bringen. Gegen de Whigs ehre Macht streed he gegenan, unner annern, as he en ganzen Swarm nee Afordenten in dat
Boverhuus
unnerbringen do. Ok in dat Unnerhuus versoch he, de Tories starker to maken. Korte Tiet vor de Konigin ehren Dood kreeg Bolingbroke den Updrag, ene nee Regeern up de Beene to stellen. He greep na de Macht un versoch, de Stuarts up'n Throon to bringen, man de Raat vun den Staat scheer sik nich um siene Meenung un maak
Georg I.
ut dat
Huus Hannober
to'n neen Konig.
Bolingbroke moss nu doch vun'n Hoff. he neih ut un keem na
Paris
. Dor hett he sik ganz vorn inspannen laten vun Stuart, man amenne hett de em nich over'n Weg troot un hett em rutsmeten. He versoch en poor Mol vergeevs, na England toruch to kehren, man eerst
1723
kreeg he dor Verloov to. He kreeg al sien Egendom toruch, man bi de Politik, dor droff he nich mehr mitspelen. Ok sien Sitt in't Boverhuus moss leddig blieven. He meen, dor steek de Premierminister
Robert Walpole
achter. Em hett he in allerhand Schriften angrepen. Faken hett he bi sien Schrievwarks nich tofoogt, wer dat schreven harr. He weer en vun de eersten Lude vun de Oppositschoon. Dat weer de so nommte ?Landpartei“ (country party). Amenne kregen se Walpole un siene ?Hoffpartei“ (court party) unner.
Bolingbroke dreev sik nich bloß in de Politik rum, he schreev ok Warken over Politik. In dat Johr
1738
kemen ?Dissertation on parties“ un de ?Idea of a patriot king“ rut. Sien ?Letters on the study of history“ sund vun de grote Jury vun Westminster ankeken wurrn as en Schrift, de gefahrlich is for Religion, Staat un Kark. Dor is se denn um verdammt wurrn.
- Hans Herzfeld (Hrsg.): Geschichte in Gestalten. Bd.1 Frankfort an'n main, 1981.
ISBN 3-596-24524-9
S.168f.